Μια καλή μέρα

48 ώρες κάνεις να μπεις μέσα στο blog και χάνεις το party. Jesus!

Όλα τα σχόλια όπως πάντα είναι ευπρόσδεκτα, δεν σβήνω τίποτε αλλά δεν υπόσχομαι ότι θα τα διαβάσω κιόλας.

Κατά τα άλλα είχα ένα φυσιολογικό σαββατοκύριακο:

Σάββατο πρωί έκανα debate με τον Έτερο κατά πόσον να φέρουμε κηπουρό να μας φυτέψει/διαμορφώσει/συσταρίσει τον κήπο και ακολούθως να βρούμε τρόπο να τον συντηρούμε και διατηρούμε χωρίς να σκοτώσουμε τα πάντα στο πέρασμα μας, versus να πάμε να αγοράσουμε φυτά και να τα φυτέψουμε μόνοι μας. Τρομάξαμε και οι δύο με τις εξαιρετικά περιορισμένες γνώσεις που έχουμε σε χλωρίδα και πανίδα (είμαστε παιδιά της πόλης που μεγάλωσαν με 2 τετραγωνικά ανθώνα μπροστά από το σπίτι ο οποίος περιείχε πάντοτε τσαρτελλούθκια). Ο Έτερος νιώθει confident ότι μπορεί να αναγνωρίσει και λεμονιά άμα τη δει. Εγώ πάλι παίζεται.

Ο Έτερος ήθελε να φιλοσοφήσει λίγο ακόμα το θέμα, καθότι θυμήθηκε ότι είναι προσφυγόπουλο της Καρπασίας και αν γεννιόταν πριν 60 χρόνια πολύ πιθανόν να ήταν γεωργός και να ήξερε για όλα τα φυτά και δέντρα της συναρπαστικής περιοχής των προγόνων του. Μετά θυμήθηκε ότι ούτε ο παππούς του δεν ήταν γεωργός, ήταν καζαντζής και δεν είχε χωράφια, οι δε δικοί μου πρόγονοι είχαν βαφείο μέσα στην παλιά Λευκωσία (για 3 γενιές) άρα διαχρονικά και κληρονομικά, ΔΕΝ ΧΑΠΑΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ.  

Νομίζω (to start with) χρειαζόμαστε κηπουρό.

Μετά έκανα διάφορες standard εργασίες όπως supermarket, έπαιξα playmobil, τάισα και άλλαξα μωρό, τάισα και έλουσα κουκλάρα, μετά μωρό, μετά τον εαυτό μου, μετά συγύρισα, μετά έφαγα και είδα λίγο CSI και μετά ξύπνησα για να πάω στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ. Σε κάποια φάση πήρα ένα sms που έλεγε να μπω να δω τι γίνεται στο blog διότι ξεσάλωσαν τα comments αλλά μόλις πλησίαζα στο computer, κάποιος κάτι ήθελε επομένως δεν μπορούσα να διακόψω.

Κυριακή πρωί η Βιετναμέζα της γιαγιάς Μαγκάιβερ αγόρασε DVD player (25 Ευρώ από την πλατεία Σολωμού. Ελπίζω όχι μιας χρήσης) και δεν ήξερε πώς να το ενώσει με την τηλεόραση της. Ανάλαβα να κάνω τον DVD master και να διαβάσω το manual για να καταλάβω πως ενώνεται και ακολούθως να εξηγήσω (στη νοηματική) στη Βιετναμέζα πώς να το χρησιμοποιεί. Όταν τέλος καταφέραμε να το ενώσουμε, η Βιετναμέζα έφερε να δούμε σε DVD το γάμο του αδερφού της στο Βιετνάμ τον οποίο παρακολουθήσαμε πίνοντας καφέ και τρώγοντας κουλουράκι. Να την έχω υπόψη μου όταν θα ψάχνω παρέα για να δω από την τηλεόραση το γάμο του William και της Kate στο τέλος του μήνα, αν και η γιαγιά Μαγκάιβερ είναι πάντοτε available.  

Μετά μαγείρεψα, τάισα, άλλαξα, κοίμισα, και πάλι τάισα και έπαιξα και πήγα πάρκο, ήρθα πίσω, κυνήγησα κουκλάρα για να κάνει μπάνιο (όχι με αυτή τη σειρά), άπλωσα ρούχα, μάζεψα ρούχα, κατάρτισα λίστα καλεσμένων βάφτισης mini me και συνεννοήθηκα με τη νονά για τα διαδικαστικά, κάπου εδώ πάλι πήρα μήνυμα ότι γίνεται χαμός στο blog αλλά το αγνόησα, και τέλος το βράδυ κοιμήθηκα υπό τον γλυκό ήχο των πουρούδων αλλά με τη χαρούμενη σκέψη ότι η μισή Λευκωσία εψές έφαγε σουβλάκια και μάλλον σκόραρε (αν με καταλαβαίνεις). 

Σήμερα το πρωί βρήκα αυτό το κείμενο στο inbox μου, και επειδή είναι το πιο αστείο post που διάβασα τελευταίως, βάζω link εδώ για να αρχίσει και εσάς η μέρα σας ευχάριστα :)