Νέος Χρόνος

Το 2008 τέλειωσε κάπως επεισοδιακά για μένα.

Είχα τη φαεινή ιδέα να πάω για δεύτερη φορά στη ζωή μου σε όπερα. Η πρώτη ήταν πριν 15 χρόνια στη Βιέννη. Λόγω του ότι δεν ήμουν ιδιαίτερη fan της κλασσικής μουσικής, και λόγω του ότι πέρασα τις προηγούμενες μέρες ξεσαλώνοντας στην αυστριακή εξοχή, πήγα στην όπερα… (να το πω απλά)… «σκοτωμένη» από την κούραση. Ως αποτέλεσμα της κούρασης, κοιμήθηκα half way through και δεν θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι σε κάποια φάση ξύπνησα και νομιζόμενη ότι τέλειωσε το κομμάτι άρχισα να χειροκροτώ με ενθουσιασμό.

Το κομμάτι δεν είχε τελειώσει.

Βασικά χειροκροτούσα μόνη μου.

Ρεζίλι.

Anyway, έκανα 15 χρόνια να ξαναπάω σε όπερα. Ήθελα η εμπειρία να είναι κάτι ξεχωριστό, γι’ αυτό αγόρασα ειδικά για το occasion μια μπλούζα (με βαθύ ντεκολτέ, sequins και ΤΕΛΕΙΑ εφαρμογή να νομίζεις ότι φαίνεται το βυζί σου ενώ στην πραγματικότητα είναι σταθερά συγκρατημένο). Ήταν ridiculously ακριβή και ακόμα διερωτώμαι πως στο καλό θα την αποσβέσω αλλά την αγόρασα και there’s no turning back.

Στολίστηκα λοιπόν, έγινα μια κούκλα και πήγα στην όπερα.

Η οποία όπερα ήταν και πάλι στη Βιέννη.

Η οποία Βιέννη ήταν χιονισμένη και ΠΑΓΩΜΕΝΗ. Ειδικά η ώρα 8 το βράδυ που βγήκα έξω πρέπει να ήταν χαλαρά -10 βαθμοί (Κελσίου). Το παλτό που φορούσα δεν έκανε μεγάλη διαφορά, το δε βαθύ ντεκολτέ δεν βοήθησε.

Και αρρώστησα.

Και έμεινα άρρωστη για πολλές, μα πάρα πολλές μέρες.




ΥΓ: Από την πιο πάνω ιστορία, το μόνο αληθινό είναι ότι αρρώστησα, πήγα 1 φορά σε όπερα και ότι αγόρασα μια μπλούζα (όχι με αυτή τη σειρά). Αντί να πω ότι ήμουν άρρωστη και νοκ ουτ για όλες τις γιορτές, είπα να πω κάτι πιο glamorous. Anyway, happy New Year σε όλους και όλες και είθε ο νέος χρόνος να φέρει στο πολύπαθο νησάκι μας…. αίσθηση του χιούμορ.