Δάλι (call me Dallas) (έκτακτο)

Η συνέχεια του Δαλιού (Dallas είπαμε) θα μπορούσε πολύ ρεαλιστικά να είναι ότι η Έρικα και ο Κωνσταντίνος είχαν κανονισμένο τριήμερο στην Αθήνα για ψώνια, κουνουσμάν και πίστα (Τερζής τζιαι Παπαρίζου μάνα μου τζιαι ξερό ψωμί!). Τα επεισόδια και η απεργία θα τους έσπαζαν τα νεύρα (και το πρόγραμμα) και θα έπρεπε να σκεφτούν άλλο τρόπο να περάσουν το σαββατοκύριακο τους.

Είναι τραγικό, αλλά αυτό ακριβώς θα σκέφτονταν. «Εν μας την έκατσεν με απεργία η Cyprus Airways, εκάτσαν μας την οι καλαμαράδες με τα επεισόδια. Ούφφου.»

Διότι πολύ απλά, για την Έρικα και τον Κωνσταντίνο η Αθήνα είναι κάτι σαν Las Vegas, υπάρχει για να πηγαίνουν οι Κυπραίοι να περνούν καλά, το Άγιο Όρος θεωρούν ότι είναι trendy spa για άντρες (εν πολλά της μόδας να πάεις με τους φίλους σου να ευλογηθείς και να νιώσεις κατάνυξη, το δε Βατοπέδι είναι το καλύτερο μοναστήρι, εν που εν γεμάτο Κυπραίους φυσικά) και η οικονομική κρίση δεν πρόκειται να τους αγγίξει. Δεν υπάρχει περίπτωση να διερωτηθούν γιατί η ελληνική Αστυνομία σκοτώνει αδιάκριτα (ούτε και τους αφορά) διότι δεν τους έχει συμβεί ποτέ. Η μόνη επαφή που είχαν με Αστυνομία ήταν κάτι speeding tickets που τους έσβησε ο παπάς και αν κάτι δεν τους έχει συμβεί, είναι σαν να μην συνέβηκε. Το attitude τους για τα κοινωνικά προβλήματα είναι όπως αυτό της Marie Antoinette για τους πεινασμένους Γάλλους το 1789:

«Είναι ακριβό το ψωμί? Μα γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι?»

(συνεχίζεται)