Κρίση μεσοαστής μάνας

Τελευταία έχω τα νεύρα μου.

Το αποκορύφωμα ήρθε πριν μερικά βράδια, όταν κατά τις 3:30 το πρωί τάιζα την κουκλάρα διότι είχε ξυπνήσει. Εκεί που καθόμουν μέσα στην ησυχία της νύχτας κρατώντας στο ένα χέρι το μωρό και στο άλλο το μπιμπερό, μου ήρθε να ξύσω τη μύτη μου. Έκανα μια άτσαλη κίνηση, την έξυσα και άρχισα να σκέφτομαι διάφορα. Σκέφτηκα ότι μετά από τόσο καιρό απουσίας το γραφείο μου στη δουλειά θα μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο. Προσπάθησα να θυμηθώ τι έκανα στη δουλειά πριν φύγω με maternity leave.

Δεν μπορούσα να θυμηθώ…

Αμυδρά κάτι μου ερχόταν στο νου αλλά καθόλου λεπτομέρειες… δεν ξέρω πώς να κάνω τη δουλειά μου, άρχισα να παθαίνω αρτηριοσκλήρωση!!

Δεν μπορούσα να θυμηθώ τι έκανα στη δουλειά μου, αλλά το ένα φέρνει το άλλο και θυμήθηκα τα ακόλουθα:

- Έχει ένα αιώνα να ταξιδέψω στο εξωτερικό.
- Δεν με βλέπω σύντομα να ταξιδεύω.
- Και αν ταξιδέψω, θα είναι με ένα μωρό που θα με περιορίζει αφάνταστα.
- Έχω κάτι φίλες και γνωστές που κάνουν τρελή καριέρα στο εξωτερικό και κάθε 3 μήνες είναι σε διαφορετική χώρα.
- Διότι δεν βιάστηκαν να παντρευτούν και να γκαστρωθούν.
- Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκα σε μπαρ.
- …και να ήταν νύχτα…
- για club δε, δεν το συζητώ.
- ακόμα να μπω μέσα στα παλιά μου ρούχα.
- πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιμήθηκα μια ολόκληρη νύχτα χωρίς διακοπές?
- τι ωραία που ήταν όταν ήμουν φοιτήτρια… (conveniently ξέχασα τις τελικές εξετάσεις και τις εργασίες)
- πότε θα ξαναπάω στο Λονδίνο?
- άραγε πληρώθηκα αυτό το μήνα?
- να θυμηθώ να βάλω αύριο πλυντήριο… τι αύριο… σε λίγες ώρες…
- σκατά! Ξέχασα να ξεπαγώσω κρέας…

Εκείνη τη στιγμή (η ώρα 3:30 το πρωί και ενώ η κουκλάρα έτρωγε ένα «σνακ») ζήλεψα λίγη ανεξαρτησία…

Αυτό θα είναι το μέλλον μου? Να γίνω σιγά σιγά φυτό, να αποχαυνωθώ εντελώς με τα οικογενειακά μου σε σημείο να χάσω κάθε ενδιαφέρον που είχα παλιά? Γι’ αυτό σπούδαζα τόσα χρόνια? Θα γίνω και εγώ υστερική με μαλλί κομμωτηρίου, σπίτι στα προάστια και εξοχικό στη θάλασσα? (καλά, αυτό δεν με χαλάει).

Η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι πλέον ούτε «ατίθασο», ούτε «νιάτο», είναι μια θλιβερή στιγμή…

Welcome to suburbia, have a nice day.

Και στο ράδιο θα παίζει Χατζηγιάννης… (μπλιαχ)

Αν κόψω και το sex θα γίνω χαρακτήρας για κείμενο του Γιάγκου Μικελλίδη (τα κοινωνικά, όχι τα πολιτικά).

Πρέπει να κόψω τα μεταμεσονύχτια ταΐσματα...