New Project

Πρέπει σε κάποια φάση να βαφτίσουμε την κουκλάρα…

Επειδή είμαι καινούργιο φρούτο σε αυτό το σπορ, έκανα μια μικρή έρευνα να δω τι παίζει, που βαφτίζει ο κόσμος, τι ακριβώς χρειάζεται για να βαφτιστεί κάποιος κτλ.

Ανακαλύπτω έντρομη ότι:

Η πλειοψηφία του κόσμου βαφτίζει εις το βουνό ψηλά εκεί, σε μια εκκλησούλα ερημική, το σήμαντρο της δεν χτυπά, έχει ένα ψάλτη και ένα παπά και τίποτε άλλο σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων.

Προφανώς το σκεπτικό είναι ότι μια βάφτιση είναι πάντα μια ΤΕΛΕΙΑ ευκαιρία να συνδυάσεις (παράλληλα με τη βάφτιση) και μια εκδρομή στην εξοχή με τα παιδιά σου, και τους καλεσμένους σου.

Δηλαδή, θα ντυθείς εσύ και ο καλός σου με τα «καλά» σας (και όλοι ξέρουν πόσο άβολα είναι σε όλους τα «καλά» τους τα ρούχα), θα ντύσεις τα τυχόν παιδιά σας με τα «καλά» τους (και όλοι ξέρουμε πόσο χαίρονται τα παιδιά όταν τους φοράς τα «καλά» τους), θα πακετάρετε φαγητά, πανιά, ρούχα ζεστά, ρούχα ελαφριά, παιγνιδάκια και άλλα αξεσουάρ, θα πεταριστείτε οι ίδιοι στο αυτοκίνητο για 45-75 λεπτά δρόμο στην εξωτική μας ύπαιθρο και θα φτάσετε σε μια εκκλησία στη μέση του πουθενά.

Εκεί θα υποβάλετε το νεοφώτιστο σε διάφορα βασανιστήρια και αναλόγως της εποχής ενδεχομένως να σας κρυολογήσει ή να αρρωστήσει από το πολύ κλάμα.

Ο δε παπάς της εκκλησίας, θα ζει τα fifteen minutes of fame του, αφού δεν σταυρώνει πιστό για τη λειτουργία στη μέση του πουθενά, θα βγάλει το άχτι του πάνω στον κόσμο που μαζεύτηκε για τη βάφτιση.

Γενικά, σε αυτή τη χώρα όταν σε καλούν σε επίσημα γεγονότα, εννιά φορές στις δέκα σημαίνει να βάλεις τα καλά σου και να ξενιτευτείς.

Και τώρα στο καλύτερο. Η βάφτιση πρέπει να έχει ένα theme (λουλούδι, μαργαρίτα, καρδιούλα, κορωνίτσα, αρκουδάκι, αυτόματο όπλο, ηρεμιστικά χάπια κτλ). Το οποίο πρέπει να φαίνεται στο:

- Κεραστικό που θα προσφέρεις στους καλεσμένους.
- Το οποίο θα είναι ασορτί με την τούρτα.
- Η οποία θα είναι ασορτί με τις μπομπονιέρες.
- Οι οποίες θα είναι ασορτί με το ξεχωριστό δωράκι για τα παιδάκια.
- Το οποίο θα είναι ασορτί με το centerpiece των τραπεζιών.

(θα κάνω εμετό από το πολύ ασορτί)

Τα δε hot χρώματα βάφτισης είναι οτιδήποτε σε λαχανί, γαλάζιο, ροζ, φούξια, πορτοκαλί και λεμονί. Σαν χρωματιστοί μαρκαδόροι (είναι «χαρούμενα» χρώματα για τα μωρά βρε)…

Νόμιζα ότι με το γάμο μου άντεξα και ξεπέρασα το εμετικό ασορτί theme. Σε άλλους γάμους που πάμε παίζουμε το παιγνίδι «βρες όσα πιο πολλά ασορτί πράγματα μπορείς». Απ’ ότι βλέπω το ασορτί μας κυνηγά και στα βαφτίσια.

Δηλαδή: Περνάς ένα πανικό με το γάμο σου. Μετά περνάς ένα άλλο πανικό με τη βάφτιση του πρώτου σου παιδιού. Ώσπου να το ξεχάσεις, έρχεται και δεύτερο παιδί. Και τρίτο. Και ξέρω γω τι κουνέλα είσαι? Ώσπου να τελειώσεις με τα βαφτίσια των παιδιών σου και των παιδιών των συγγενών και φίλων, ενδεχομένως το πρώτο παιδί σου να θέλει να παντρευτεί. Και φτου και από την αρχή ο πανικός του γάμου…

Παναγία μου! Σε τι λούκι μπήκα? Δεν θα σταματήσει ποτέ??

Να υπενθυμίσω ότι το ίδιο το μωρό στη βάφτιση του δεν καταλαβαίνει τίποτα γιατί απλούστατα ακόμα ζει στην Never Never Land παρέα με τον Peter Pan.

Συμπέρασμα: Η βάφτιση εξυπηρετεί κυρίως τα απωθημένα που έχουν οι γονείς του μωρού με το γάμο τους. Αν δεν τους βγήκε η δεξίωση καλή, έχουν άλλη μια ευκαιρία στη βάφτιση to do it right!