Η νέα διατριβή μου

Έχω μπει σε μια καινούργια πλην σημαντική φάση της ζωής μου. Τη φάση των βαφτίσεων.

Πριν 2 χρόνια, πήγαινα από γάμο σε γάμο, ξαφνικά όσοι ήξερα είχαν αποφασίσει να παντρευτούν (ήταν η ηλικία). Εφόσον όλοι παντρεύτηκαν, 2 χρόνια αργότερα άρχισαν να έρχονται οι πρώτες προσκλήσεις για βαφτίσεις. Τώρα όλοι βαφτίζουν με μανία η θα βαφτίσουν με μανία λίαν συντόμως. Έχουμε φαίνεται (η ηλικία μου) καλύψει το θέμα γάμος και τώρα θα εντρυφήσουμε στο θέμα «βάφτιση». Διότι πάντα πρέπει να έχουμε κάτι να κάνουμε. Και μέχρι τις διακοπές είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος…

Καταρχήν εγώ ήξερα ότι οι βαφτίσεις γίνονται μεσημέρι, περιλαμβάνουν πάρα πολύ λίγους καλεσμένους (μέχρι 50 maximum) και μετά τρώνε όλοι ένα φυσιολογικό γεύμα προς τιμή του νεοφώτιστου (ο νεοφώτιστος είναι αυτός που βαφτίστηκε). Παίρνουμε όλοι δώρο μια μπομπονιέρα που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε για να θυμόμαστε το event και πάμε όλοι σπίτια μας. Τέλος.

Λάθος.

Οι βαφτίσεις έχουν εξελιχτεί σε περίπλοκα events, υπερπαραγωγές, που πάνε να μοιάσουν με γάμο.

Η ώρα: Οι hip βαφτίσεις δεν γίνονται πλέον ντάλα μεσημέρι. Γίνονται το απόγευμα, με τη δύση του ήλιου διότι χρωματίζεται ο ουρανός με χίλια χρώματα, το Αιγαίο καθρεφτίζεται τα μάτια σου και παίρνουν το χρώμα της φωτιάς. Για αυτόν που θα βαφτιστεί δεν παίζει κανένα ρόλο η ώρα. Ότι ώρα και να’ ναι, θα βραχεί. Άσε που δεν έχεις τους καλεσμένους να τρέχουν από τις 11 το πρωί στα κομμωτήρια και τα σχετικά για να προλάβουν.

Η ενδυμασία: Εφόσον θα κάνεις ως καλεσμένη την είσοδο σου το απόγευμα, δικαιολογείσαι να εμφανιστείς με βραδινά glamorous ρούχα, λες και θα πάς σε gala dinner και όχι τη βάφτιση του π.χ. μικρού Νεόφυτου. Ξεχάστε τα χαριτωμένα. Σκεφτείτε ρεβεγιόν, glitter και clubbing. Βασικά ντυθείτε όπως ντύνεστε για να πάτε σε γάμο. Να είστε σίγουρη ότι η μαμά του νεοφώτιστου θα σας συναγωνιστεί σε αποκαλυπτικό ντεκολτέ και extreme κόμμωση. Κανένας δεν ασχολείται με τις διαμαρτυρίες του παπά. Έχουμε και άλλες δουλειές πάτερ.

Η τελετή της βάφτισης είναι όπως τη θυμόσαστε. Κλαίει το μωρό, ψάλλει ο παπάς, όλοι χαμογελούν συγκαταβατικά και στο τέλος το μωρό αποκοιμιέται από την κούραση. Σταθερή αξία στη ζωή μας.

Το après: Πλέον μιλούμε για δείπνο βάφτισης και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα γάμο. Φανταστείτε ολόκληρο ballroom στολισμένο με τραπέζια και καρέκλες ντυμένες ασορτί στα άσπρα. Περίπλοκα centerpieces σε κάθε τραπέζι με το theme της βάφτισης (μικρός πρίγκιπας/ πριγκίπισσα, λουλουδάκι, παπαρουνίτσα, Μάγια η μέλισσα, ζουζουνάκι, ναυτάκι Συριανό, -οι επιλογές είναι απεριόριστες, η φαντασία του κόσμου καλπάζει-… τώρα που είπα καλπάζει, προσθέστε στα themes και το Μικρό μου Πόνι).

Ο κόσμος περιφέρεται χαλαρά λες και είναι σε cocktail party…. βασικά βρίσκεται σε cocktail party. Έχει ήδη χαιρετήσει τους γονείς και τους έχει ευχηθεί να τους ζήσει το νεοφώτιστο. Στη βάφτιση που πήγαμε, πρέπει να ήμασταν χαλαρά περί τα 250 άτομα. Οι μεγάλοι πήραμε δώρο μπομπονιέρα, τα παιδιά πήραν δώρο άλλου είδους μπομπονιέρα (με γλυκά και παιγνίδι το οποίο ήθελα και εγώ και δεν μου έδωσαν) και όλοι πήραμε και από ένα muffin με χαραγμένο πάνω το theme της βάφτισης. Πάω στοίχημα ότι για όλο αυτό το ασορτί ευθύνεται baptism planner (αντίστοιχο του wedding planner).

Υπήρχε επαγγελματίας φωτογράφος, κάμεραμαν, και DJ που μας έπαιξε πρώτα τα άπαντα του Χατζηγιάννη και της Παπαρίζου πριν το γυρίσει σε πιο disco κομμάτια. Αν ακούσω ακόμα μια φορά το «Χέρια Ψηλά» θα χειροδικήσω. Προειδοποίησα.

Υπήρχε sitting arrangement (όπως στους γάμους), head table (οι γονείς) και σειρά προτεραιότητας για το μπουφέ (αυτό που περιμένεις, περιμένεις να έρθει η σειρά σου και εκνευρίζεσαι που βλέπεις άλλους να σηκώνονται πριν από σένα και να επιστρέφουν με πιάτα ξέχειλα από φαί –αφήστε κάτι και για μας ρε!!-).

Σημαντικό: Στη βάφτιση, δεν χρειάζεται να γυρίσουν όλα τα τραπέζια οι γονείς να τσουγκρίσουν το ποτήρι τους με τους καλεσμένους, όπως κάνει ένα ζευγάρι στο γάμο (για να σε πιάσει το video). Άρα αποφεύγεις όλη εκείνη την καθυστέρηση που μένεις με το ποτήρι μετέωρο στο χέρι και εύχεσαι να τελειώνουν επιτέλους «τα παιδιά» διότι αυτομόλησες.

Στη βάφτιση apparently μόλις φας (και το γλυκό σου εννοείται) μπορείς να εκδράμεις στην πίστα!

Στο «Dancing Queen» (είπαμε, μετά που φάγαμε με τη συνοδεία του Χατζηγιάννη και της Παπαρίζου ο DJ έβαλε και disco κομμάτια) σηκώθηκα να χορέψω. Στο «Yassou Maria» λικνιζόμουν πέρα δώθε όλο χαρά. Στο «Στη ντισκοτέκ στην παλιά ντισκοτέκ» ένιωθα όπως το αυγό που το κουνάς και μέσα ο κρόκος κουνιέται ακανόνιστα. Στο "I don't feel like dancin'" με κατέγραψε το video να προσπαθώ να χορέψω σεξουαλικά με την κοιλιά μου ενώ άλλοι καλεσμένοι με ακουμπούσαν και νόμιζαν ότι χορεύω τσιφτετέλι. Στο «YMCA» ήρθε ο Έτερος και με μάζεψε από την πίστα πριν προλάβω να ανέβω πάνω στην κονσόλα του DJ να διαμαρτυρηθώ για το disco trash που μας έβαζε.

Το τεκνό με τάραξε στις κλοτσιές. Καλά, πως κάνεις έτσι. Άλλη φορά θα σου βάλω κλασσική μουσική.