Η θεά Γονιμότητα του Γάμου

3 Ήθη και έθιμα γονιμοποίησης (κατά τη διάρκεια ενός γάμου) στο χρυσοπράσινο φύλλο. Ύστερη Μεταμοντέρνα εποχή:

1. Το Τζίλισμα του μωρού: Παίρνεις ένα κρεβάτι (preferably king size διότι τα απλά διπλά δεν μας χωρούν πλέον και πάμε για bigger and better things). Το εν λόγω κρεβάτι προορίζεται για το νεόνυμφο ζευγάρι. To οποίο θα βγάλει τα μάτια του λίαν συντόμως αλλά αυτό είναι άσχετο με το έθιμο γονιμοποίησης μας. Στήνουμε το κρεβάτι, στρώνουμε το κρεβάτι, καλούμε 53 στενούς μας συγγενείς (μόνο στενοί έτσι) οι οποίοι (πολύ σημαντικό) πρέπει να έχουν μικρά παιδιά. Βγάζουμε τυχόν πυλωμένα παπούτσια από τα παιδιά, σκουπίζουμε τις μύξες τους και τα ρίχνουμε ατάκτως πάνω στο κρεβάτι. Τα παροτρύνουμε όλοι μαζί ρυθμικά (φαντάσου να είσαι πάνω σε ένα κρεβάτι και 53 άτομα να μιλούν όλα μαζί από πάνω σου) να κυλιστούν δεξιά- αριστερά. Με λίγη τύχη, τα παιδιά δεν θα θυμηθούν εκείνη τη στιγμή τουαλέτα και το κρεβάτι θα μείνει άθικτο. Αν τα παιδιά κυλιστούν με επιτυχία πάνω στο κρεβάτι, σημαίνει ότι από ένα απλό king size κρεβάτι το έχουμε μετατρέψει σε ναό της ηδονής που περιμένει εναγωνίως να γονιμοποιήσει ότι θηλυκό κάτσει πάνω του.

2. Το Ζώσιμο: Παίρνεις μια νύφη και ένα γαμπρό (σε διαφορετικά σπίτια, με διαφορετικούς συγγενείς. Αν οι συγγενείς είναι κοινοί ενδεχομένως να προκύπτει θέμα αιμομιξίας και θα πρέπει να καταγγείλετε αμέσως την υπόθεση διότι η αιμομιξία είναι ποινικό αδίκημα (νομίζω) και δεν λέει). Η νύφη και ο γαμπρός ενδεχομένως να είναι και τσαντισμένοι διότι σε μισή ώρα παντρεύονται και ακόμα δεν είναι έτοιμοι, το μαλλί δεν λέει να σταθεί, η γραβάτα δεν στρώνει, το παπούτσι ξαφνικά μίκρυνε κτλ. (άγχη τελευταίας στιγμής). Παρόλα αυτά, μέσα στο καλό σαλόνι της μάνας τους (που άνοιξε και ξεσκονίστηκε ειδικά για αυτό το σκοπό) έχει παραταχθεί ένα καπί που ονομάζεται λαουτάρης και ένα άλλο καπί που ονομάζεται βιολάρης (όχι του Νέου Κύματος, ούτε ο βιολιστής στη στέγης). Κάθονται μέσα στη μέση και τιρι τιρι αρχίζουν να παίζουν (97% των περιπτώσεων παράφωνα. Είπαμε είναι καπί τα πλάσματα). Η νύφη/ γαμπρός κάνουν μερικά βήματα πάνω κάτω, και μετά με σειρά εμφανίσεως πάνε οι γονείς, οι νονοί, ο κουμπάρος, τα αδέρφια, οι παππούδες (αν υπάρχουν), θείες, θείοι (με το ζόρι) όποιος βρεθεί πρόχειρος στη σκηνή και η Μαρία με τα Κίτρινα και περνούν από τη μέση της νύφης/γαμπρού ένα κατακόκκινο μαντήλι τρεις φορές.

Παλιά νόμιζα ότι το κόκκινο μαντήλι συμβολίζει την περίοδο (call me menstruation), αλλά αφού το κάνουν και στο γαμπρό κατέληξα ότι πρόκειται περί γονιμότητας. Τι διάολο, θέλουν το γαμπρό να αδιαθετήσει?

Άμα ζωστείς το κόκκινο μαντήλι 3 φορές, γίνεσαι κάτι σαν τούρμπο και ξεχειλίζεις από γονιμότητα. Κάποιος να πει της Ελευθερίας Αρβανιτάκη ότι λάθος, δεν είναι το κόκκινο φουστάνι το σωστό, αλλά το μαντήλι φορεμένο ως παρεό που σε κάνει πυρκαγιά.

3. Τα πεζουνούθκια: Την επομένη του γάμου, παίρνουμε ένα ξεθεωμένο γαμπρό και νύφη με βαρβάτο hangover…. Όχι…. Δεν τους βάζουμε να ξαναντυθούν με τα καλά τους για να πάνε για φωτογράφιση στα βουνά και τις ραχούλες (αν και έχω αποδείξει ότι το φαινόμενο είναι συχνό). Τους ψήνουμε να φάνε (και οι δύο) μικρά περιστέρια (τα λεγόμενα «πεζουνούθκια»). Διότι είναι και οι ίδιοι πέζουνοι. Πιτσούνια, πως το λένε. Και σαν αγαπημένα πιτσουνάκια…. τρώνε κάποια άλλα πρώην αγαπημένα πιτσουνάκια. Όποιου πήγε ο νους σε κανιβαλιστικά έθιμα προφανώς δεν ξέρει από τις κυπριακές ευαισθησίες όσον αφορά το φαί. Κοινώς, ότι κινείται τρώγεται. Τρώγονται και μερικά ακίνητα πράγματα.

Τρώγοντας αυτά τα πεζουνούθκια ειδικά ο γαμπρός αποκτά κάποιο είδους extra δύναμης και το … πουλί του φλόγες βγάζει σαν να είναι πετρογκάζι. Απίστευτα πράγματα.


Δεν έχω ακολουθήσει κανένα από τα τρία πάρα πάνω έθιμα. Το δε κρεβάτι, σιγά μην άφηνα τα παιδιά των συγγενών να κάτσουν πάνω. Εν τούτοις έμεινα έγκυος. Μάλλον κατά λάθος. Δεν εξηγείται διαφορετικά.