Μη βαράτε, είμαστε αληθινοί Έλληνες

Εγώ το ματς δεν το είδα διότι δεν είμαι ενωμένη με το σωστό κανάλι στην τηλεόραση και επιδή δεν είμαι αληθινή Ελληνίδα (ούτε η «μαγιά» του έθνους, ούτε η Μάγια η Μέλισσα) δεν πήγα μέχρι την Αθήνα να δω το ματς από τις κερκίδες. Έτσι έχασα την ευκαιρία να παίξω ξύλο με άλλους αληθινούς Έλληνες και τώρα νιώθω πολύ άσχημα, όπως ας πούμε μια imitation τσάντα Louis Vuitton που ζει συνέχεια με το άγχος της πραγματικής σύγκρισης.

Πραγματική ιστορία: Ένας φίλος μια φορά, όταν ήταν ακόμα φοιτητής στην Ελλάδα, πήγε με την παρέα του (συνολικά 10 άτομα) να παρακολουθήσει αγώνα του Παναθηναϊκού. Έκατσαν στην κερκίδα του Παναθηναϊκού (διότι εκείνη την ελληνική ομάδα υποστήριζαν) πήραν μαζί τους πανό της κυπριακής τους ομάδας (νόμισαν ότι ήταν κάτι σαν guest stars από το χρυσοπράσινο φύλλο), και χαρούμενοι σε κάποια φάση φώναξαν το σύνθημα, «ΑΠΟΕΛ, Θρύλος, Πρωτάθλημα».

Θρύλος στην Ελλάδα είναι ο Ολυμπιακός. Αλίμονο σε αυτόν που φωνάζει «θρύλος» σε κερκίδα του ΠΑΟ. Κόντεψαν να λυντσαριστούν. Οι αδελφοί Έλληνες οπαδοί του Παναθηναϊκού, δεν καταλάβαιναν όταν τους είπαν ότι είναι Κύπριοι, είναι αδέρφια τους, είναι φίλοι του Παναθηναϊκού και άλλα φιλικά. Είπες Θρύλος, θα πεθάνεις!!!!

Την ιστορία αυτή μου την είπε αυτός ο φίλος μου, προσθέτοντας ότι άμα δεν ξέρεις από ελληνικό ποδόσφαιρο, καλό είναι να μην πηγαίνεις στο γήπεδο.

Φανταστείτε λοιπόν το ύφος μου όταν ακούω στις ειδήσεις ότι έγιναν επεισόδια (εδώ καμία έκπληξη) στο γήπεδο, μεταξύ Κυπρίων που πήγαν να παρακολουθήσουν το ματς και Ελλήνων οπαδών.

Η ιστορία παρόμοια. Πήγαν πάλι οπαδοί από την Κύπρο για να υποστηρίξουν την εθνική Ελλάδας, πήραν και τα πανό της κυπριακής του ομάδας. ‘Έκατσαν ωραία και καλά και νόμισαν ότι όλοι θα έλεγαν, «βρε καλώς τα παιδιά από την Κύπρο, που έφεραν και τα πανό τους και φωνάζουν και τα συνθήματα τους. Είναι αδέρφια μας, είναι Έλληνες, άρα οκ, κάνετε ότι θέλετε παιδιά, να μην σας ενοχλούμε.»

Με λίγα λόγια:

Που πάς μωρή ξεβράκωτη στ ‘αγγούρια?

Τελικά το καλύτερο μέρος των ειδήσεων ήταν ο καιρός.