Πως συνδέεται ένα μανιφέστο με ένα καναπέ
O AJP Taylor (συντηρητικός Άγγλος ιστορικός- αλλά πιστεύω μεγάλο ιστορικό σαίνι) σχολιάζει για το Communist Manifesto του Μάρξ: (αποσπάσματα, έναν περίπου)
« Όταν ο Μαρξ έγραψε το Μανιφέστο, νόμιζε ότι ο καπιταλισμός είχε φτάσει στο πιο προηγμένο του σημείο και δεν υπήρχε χώρος για άλλη ανάπτυξη. Θα ακολουθούσε η παρακμή. Και όμως, ο καπιταλισμός, το 1830 που γράφτηκε το Μανιφέστο ήταν στα αρχικά του στάδια. Ο Μαρξ έγραφε κριτική για τους καπιταλιστές under the assumption ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και να εκμεταλλεύονται τους εργάτες χωρίς ανταμοιβή, άρα είναι οι «κακοί». Άλλο λάθος. Κανένας μεγάλος καπιταλιστής δεν σκεφτόταν με αυτό τον τρόπο διότι (I quote)
The more prosperous the workers were, the more they could buy and the greater the capitalist profits became. Successful industries are high-wage industries, and successful capitalist economies are high-wage countries. Every advance in capitalism pushes up wages, and every increase in wages pushes up profits.
Όσο οι συνθήκες των εργατών καλυτέρευαν με τα χρόνια, τόσο οι εργάτες γίνονταν ευχαριστημένοι και συντηρητικοί, άρα unlikely candidates για να ξεκινήσουν μια ταξική επανάσταση. (ώπα, να την ξύλινη γλώσσα)
Τα άτομα most likely να επαναστατήσουν ήταν οι craftsmen, artisans, lawyers και φοιτητές της μεσαίας τάξης, τους οποίους δεν καταδέχτηκε ο Μαρξ. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που ανέκαθεν επαναστατούσαν γιατί unlike τους peasants και τους εργάτες (να μην πω προλετάριους και γίνω γραφική) δεν είχαν κανένα lord να αποφασίζει γι’αυτούς και η φύση της εργασία τους τους έκανε ανεξάρτητους π.χ. ο ράφτης μπορεί να είναι χαμηλού εισοδήματος αλλά τον χρείαζεται και ο πλούσιος και φτωχός. Ποιος άλλος θα τους ράψει ρούχα? Όλοι λοιπόν είχαν τον ράφτη καλά, και αυτός μπορούσε άφοβα να καλιεργεί επαναστατικές ιδέες, και έτσι έγινε.
Ο Μαρξ, (συνεχίζει ο A.J.P. Taylor) underestimated τον καπιταλισμό, νομίζοντας ότι όπως την αριστοκρατία θα διαλυόταν και οι ευγενείς θα έχαναν τη δύναμη και το κύρος τους. Ο καπιταλισμός όμως δεν στοιρίζεται σε μια abstract ιδεολογία, ούτε γίνεται legitimized από το «θείο» (όπως το “divine right” των αρχόντων και το status που ένας ευγενής is born into.) Οι ευγενείς της Γαλλίας (το τέλειο παράδειγμα) είχαν φτάσει στην εξευτελιστική κατάσταση που έφτασαν πριν την επανάσταση γιατί το status της «ευγένειας» τους δεν τους άφηνε ούτε να δουλέψουν, αλλά ούτε και να δανειστούν από φίλους όταν είχαν οικονομικές δυσκολίες. Το σύστημα στο οποίο στηριζόταν η τάξη τους κατέρρευσε. Ο καπιταλισμός όμως, στοιρίζεται σε κάτι λογικό (την κοινωνία μας και το εμπόριο) και περιλαμβάνει όλο τον κόσμο λίγο ή πολύ (ακόμα και τους εργάτες) άρα πολύ πιο δύσκολα θα διαλυθεί.
Και όπως μας διδάσκει η ιστορία, οι εργάτες (η «επαναστατική» τάξη του Μαρξ) θέλουν να καλυτερέψουν τη ζωή τους, να ζουν άνετα, με ασφάλεια και να κρατήσουν τη δουλειά τους. Όταν το καταφέρουν, γίνονται πιο συντηρητικοί και από τους «καπιταλιστές». Όλες οι επαναστάσεις που πέτυχαν, είχαν σαν συντελεστές τους peasants και τη μεσαία τάξη, όχι την εργατική."
Όλο το πιο πάνω κοινωνικο-ιστορικό τώρα, σκεφτείτε πως ταιριάζει στην συμπεριφορά των pash-αριστερών στην Κύπρο. Καταλάβατε γιατί ο κόσμος δεν ταράσσει που τον καναπέ τζιαι χέ***κε για τη λύση ή για οτιδήποτε άλλο? See my point?
posted by drakouna @ 7:40 pm
20 comments
20 Comments:
Pistefko ev side effects tns vnsteias toutov to posting... :)
Ένα λεπτό, λάου λάου, γιατι ο τύπος κάμνει ακριβώς το ίδιο πράμα που του φταίει ο Μάρξ. Εξάλλου ο steven segal είσιε απόλυτο δίκαιο όταν είπε assumption is the mother of all fuck-ups. Ποιοε είπε ότι ο εργάτης εν τζαι ο καταναλωτής, συνεπώς "the more prosperous the workers were, the more they could buy and the greater the capitalist profits became". Παπαριές στον κύβο.
Αν ήταν έτσι τα εργοστάσια εν θα ήταν στην Λατινική Αμερική τζαι την Ασία, αλλά φυσικά στες ΗΠΑ και την Ευρώπη, έννεν; Έννεν λογικό να παράγει η 14χρονή Κολομβιανή σχεδόν μούχτι τζαι να πληρώνει η Δρακούνα 25 λίρες, διότι συμφέρει στην οικονομία να πληρώνεται μεγάλο μισθό η Δρακούνα για να γοράζει 30 λίρες τζαι να φκάλλει παραπάνω κέρδος ο καπιτάλας εργοστασιάρχης. Άτε ρε κοπέλλια, ήρταμεν πο' 'σσο μας.
Συμφωνώ με τον Γιώργο (εκτός που το κομμάτι για τον steven segal :P). Ο καταναλωτισμός ήρτεν σταδιακά με το πέρασμα που την βιομηχανία στην οικονομία υπηρεσιών. Όπου έσσιει βαρετή βιομηχανία τζιαι εργοστάσια οι παρατηρήσεις του Μαρξ σε γενικές γραμμές στέκουν.
Επίσης κάμνει μεγάλο λάθος ο Taylor που καταλογίζει στον Μαρξ έτσι άγνοια. Ο Μαρξ μίλησε για τον 'φετιχισμό αγαθών' σε βάθος τζιαι ειδικά για την σχέση του με τα ψηλότερα στρώματα της τάξης του προλεταριάτου που τα έβλεπε με σκεπτικισμό τζιαι ως πιθανά αντεπαναστατικά.
Σημείωση: Έστω τζιαι αν λατρεύω να διαβάζω Μαρξ εν είμαι μαρξιστής τζιαι διαφωνώ με τα φιλοσοφικά θεμέλια του μαρξισμού τζιαι με αρκετές που τις θεωρίες του. Όμως η αλήθκεια εν ότι ήταν πολλά καλός παρατηρητής.
pistevo oi kiprioi aristeroi einai vathitata taragmenoi apo ta apotelesmata tis mappas afto to weekend
MOUAHAHAHAHAHAHAH
Συμφωνά με την Δρακούνα, που η ερμηνεία της μου θυμίζει structural marxists, όντως ο Μαρξ είδε την γέννηση του καπιταλισμού και την πέρασε για το κύκνειο άσμα του. Εν πολλά πράματα που δεν είδεν ο Μαρξ και γιαυτό ελάχιστοι σοβαροί ακαδημαϊκοί ασχολούνται μαζί του (και αυτοί μετεξελιγμένοι σε νεο-μαρξιστές όπους η Susan Strange ας πούμε). Ο Μαρξ δεν πρόβλεψε την μεσαία τάξη, τότε ήταν μόνο πλούσιοι και φτωχοί, η έχοντες έλεγχο των μέσων παραγωγής και η μή έχοντες. Ούτε πρόβλεψε την πολυεθνική εταιρία όπου εργάτες μπορούν να είναι μέτοχοι. Καλές οι προθέσεις του μεν, ειδικά η δυνατότητα αλλαγής της κοινωνίας, αλλά έκαμεν τα ίσια ίσια ο Μαρξ.
Προς Γιώργος - Η Κολομβιανή παράγει μούχτι διότι το κόστο ζωής τζικάτω είναι πολύ πιο χαμηλό. Η Κολομβιανή δουλεύκει όπως τον σκλάβο γιατι ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ όπως τον σκλάβο. Αν δεν ήταν οι πολυεθνικές τί θα έκαμνεν η μιτσιά; Έστω και κακοπληρωμένη βρίσκετε σε καλύτερη θέση απ ότι αν ήταν άνεργη και αυτή είναι η αλήθεια. Οι φτωχές χώρες επειδή δεν έχουν την τεχνολογία κάνουν χρήση του μόνου συγκριτικού πλεονεκτήματος που έχουν, δηλαδή του χαμηλού εργατικού κόστους. Αν αμφιβάλλεις για τα αποτελέσματα του καπιταλισμού σε παρακαλώ να δείς τη έγινε στο Πορτο Ρίκο μετά που άννοιξε τα σύνορα του προς ξένες επενδύσεις, την Σιγκαπούρη, την Μαλαισία, την Ταιβάν, και την Νότιο Κορέα. Από ράφτες σιγά σιγά αρχίσαν να παράγουν ηλεκτρονικά. Σύγκρινε την αγοραστική δύναμη της Κολομβιανής πριν και μετά την εργοδότηση τζιαι θα δεις ότι ο καπιταλισμός δουλεύει. δεν είναι δουλειά του καπιταλισμού να επιβάλει κοινωνική δικαιοσύνη αλλά της κυβέρνησης και η κυβέρνηση όσο και να θέλουν να το πιστεύουν οι μαρξιστες (structural and systemic alike) δεν είναι έρμαιο των πολυεθνικών (ακόμα).
Τι σχέση έσσιει με structural marxism τούτη η ανάλυση; Παραπάνω θυμίζει Φρανκφούρτη--την σχολή, όχι το λουκάνικο--καμιά σχέση με structural marxism όμως.
H Suzan Strange επέθανεν εδώ και μια δεκαετία σχεδόν, όμως εν έσσιει σημασία. Τα πανεπιστήμια εν γεμάτα Μαρξιστές ακαδημαϊκούς. Εν το μόνιμο παράπονο των συντηρητικών τούτο ότι εγεμώσαν τα πανεπιστήμια με καθηγητές που παίζουν επανάσταση Παραδείγματα (σοβαρών) Μαρξιστών ακαδημαϊκών εν ο Frank Furedi, ο Harry M. Cleaver τζιαι ένα σωρό άλλοι (μπορώ να κάμω τζιαι λίστα αν χρειάζεται). Επίσης ο Μαρξ μέσα στο top ten των most cited ονομάτων στο Arts and Humanities Citation Index. Ασχολούνται πολλά μαζί του ακόμα.
Ο Μαρξ δεν επρόβλεψε την μεσαία τάξη επειδή δεν υπήρχε μεσαία τάξη τζίνο τον τζιαιρό; Τι λαλείς ρε Φιφιρή; Ο Μαρξ (που ο ίδιος γεννήθηκε σε οικογένεια που άνηκε στην μεσαία τάξη) επρόβλεψε (λανθασμένα) ότι με την ανάπτυξη του καπιταλισμού στο full του θα εξαφανίζετουν η μεσαία τάξη (ε, μάλλον ίσσιεν την ακουστά για να την αναφέρνει) τζιαι θα μεγάλωνε το χάσμα των τάξεων οδηγώντας σε επανάσταση. Ένα τεράστιο μέρος της δουλειάς του ασχολείται με την μεσαία τάξη τζιαι τον ιστορικό της ρόλο, μεν λαλούμεν πελλάρες τωρά.
To Puerto Rico έννεν τζιαι το καλύτερο παράδειγμα που θα μπορούσες να επικαλεστείς Στο Puerto Rico ισχύουν οι εργατικές τζιαι φορολογικές νομοθεσίες της Αμερικής. Φέφκουν συνέχεια αμερικάνικα τζιαι ξένα εργοστάσια που το Puerto Rico για να παν σε χώρες που εν έσσιει έτσι εμπόδια, σε χώρες που εν έσσιει καθόλου πρόνοιες για την προστασία των εργατικών δικαιωμάτων, σε χώρες που, ναι, είναι έρμαια των πολυεθνικών. Μεν λαλούμεν πελλάρες τωρά.
Σε τούτες τις χώρες ο κόσμος έννεν τόσο ενθουσιασμένος να δουλεύκει σαν τον σκλάβο. Enter οι υποχρεωτικές αγορές γης υπό την απειλή της κάννης του όπλου, enter οι συμμορίες που προσλαμβάνονται που τις πολυεθνικές για να κρατούν τους εργάτες ήσυχους να μεν ζητούν πολλά με απεργίες κλπ. τρομοκρατώντας τους με δολοφονίες τζιαι ξυλοδαρμούς, enter το χ enter το ψ. Ε, άτε δηλαδή...
Σόρυ για το link. Έσασα το.
Αυτό που ήθελα να δείξω είναι ότι η συμπεριφορά όλου του κόσμου είναι predictably παρόμοια. Στην Κύπρο πριν 60-80 χρόνια, ούτε αγοραστική δύναμη είχε ο κόσμος ούτε τίποτε. Είναι τυχαίο που με την αύξηση της αγοραστικής δύναμης του Κυπραίου (όλοι είμαστε καταναλωτές, άλλοι αγοράζουν λιγότερα και άλλοι περισσότερα) ξαφνικά άρχισαν να χρησιμοποιούνται και οι φράσεις "νεόπλουτος" και "χώρκατος"? Είναι sort of αντίδραση στην κοινωνική αλλαγή μας (από εργάτες/υπαλλήλους, σε εργάτες/υπαλλήλους με παραπάνω λεφτά).
Αυτού του είδους την αντίδραση την πέρασαν όλα τα industrialised nations. Θα το περάσουν και οι σημερινές "φτωχές" χώρες (Κόστα Ρίκα, Κολομβία, Περού you name it).
Χρησιμοποίησα τον Μαρξ και τον AJP Taylor, διότι ο πρώτος ήδη από το 1830 θα μπορούσε να δει αυτή την εξέλιξη αλλά δεν την αναγνώρισε, και ο δεύτερος έγραψε τα σχόλια του μεταγενέστερα, όταν ήδη μπορούσε εκ του ασφαλούς να κριτικάρει (είπα ότι είναι συντηρητικός).
Μη βαράς Φιρφιρή :) Εγώ εν είπα τίποτε για την ελεύθερη αγορά τζαι πόσο καλή ένι για τους τυχερούς εργαζόμενους.
Είπα μόνο ότι το συγκεκριμένο επιχείρημα εν μαλακία ολκής. "Successful industries are high-wage industries, and successful capitalist economies are high-wage countries". Λογικό σφάλμα: η οικονομία τζαι η βιομηχανία δεν βρισκουνται πλέον στην ίδια χώρα. Μπορεί η Αμερικάνικη οικονομία να εν επιτυχημένη καπιταλιστική οικονομία με ψηλούς μισθούς, αλλά η επιτυχημένη βιομηχανία της παράγει τα προϊόντα σε χώρες με χαμηλούς μισθούς. Αν υπάρχει σύνδεση μισθών με τη βιομηχανία εν ακριβώς ότι η βιομηχανία απομακρύνεται που τες οικονομίες με ψηλούς μισθούς τζαι κάμνει outsource σε οικονομίες με σχεδόν μηδενικούς μισθούς.
Ακόμα πιο δυνατή απόδειξη ότι δουλεύκει ακριβώς αντίθετα το πράμα εν ότι πάντα γίνεται τεράστια προσπάθεια να γίνει νομικά κρυστάλλινο ότι η οικονομία παραγωγής τζαι η οικονομία κατανάλωσης ΔΕΝ συνδέουνται και συνεπώς ούτε σύνδεση των μισθών παραγωγής με τους μισθούς κατανάλωσης υπάρχει.
Το φαινόμενο "ποτζεί η παραγωγή τζιαι ποδά η κατανάλωση" είναι σχετικά πρόσφατο φρούτο που ούτε ο Μαρξ, ούτε ο AJP Taylor σχολίασαν πως θα επιδράσει. Είναι ίσως το επόμενο step των high wage industries.
Τζιαι το Sheffield στην Αγγλία πριν τα διπλώσει παρήγαγε μαχαιροπήρουνα κ.α.
Ώσπου υπάρχουν economies που έν νεν τόσο high wage η παραγωγή θα γίνεται εκεί. Το ενδιαφέρον θα είναι πιο θα είναι το επόμενο βήμα όταν παντού αναπτυχθούν economies (if truly possible).
se megalo vathmo i agorastiki maza epireazetai apo to marketing stis meres mas, kati pou edimiourgithike metapolemika, diladi poli prosfata se sxesi me ton marx.
to ti ekaman ousiastika itan na diavasoun polli freud. eskeftikan afou to sinidito to anthropou kamnoun to stimulate oi diafimiseis pou exoume os tora gia paradeigma, prepei na vroume tropo na kamoume stimulate to asinidito. kata sinepeian i diafimistki viomixania ekame shift apo ta needs sta dezires. dld pleon en tha sou elean "you need a cold drink" tora i lexi einai "you want a cold drink". siga siga to koino, to opoio arxise na valei lefta stin tzepi tou, arxise kai na ta vgazei gia na gorazei diafora pramata ta opoia en itan idi protis anagkis alla ethelan ta ta gerima.
ta "pragmata" prosdidoun sou status. to allo megalo shift stin diafimisi egine mid 80s kai meta, opou vasika stamatisan na pouloun proionta alla lifestyles. dld an valeis xero go to aroma live tha gineis/nioseis san tin jennifer lopez.
oi anthropoi panta epeftan thima aftis tis katastasis giati itan polla petiximeni. oli afti i istoria evoithise apistefta polla sto na arxisei o kosmos na xodevei xrimata kai sto na anevasei tis times
Φιρφιρή, δεν είναι ότι η Κολομβιανή θέλει να δουλέψει "σαν σκλάβος", απλά εν η καλλίτερη επιλογή της τώρα.
Το θέμα που οι πιο πολλοί αγνοούν σε τούτο είναι ότι οι μισθοί εν ανάλογοι του βιοτικού επιέπδου κάθε τόπου. Επίσης, εν συνήθως τρίτες εταιρίες (τοπικές) που χειρίζονται το τι γίνεται εκεί. Αρα όπως λες, μια corrupt κυβέρνηση χωρίς νόμους δεν θα κάμει τιποτε, ή και να έχει νόμους ευκολα πληρώνεται για να γυρίσει που την άλλη.
Γιώργο:
Όσο για το "Successful industries are high-wage industries, and successful capitalist economies are high-wage countries" υπάρχουν παραδείγματα που το επαληθεύουν. Π.χ. η Μαλαισία, Κορέα κτλ που είχαν hi-tech βιομηχανίες. Είχαν τεράστιο οικονομικό μπουμ τα 90ς και αυξήθηκε πάρα πολλά το βιοτικό επίπεδο τους.
Δρακούνα: το πόιντ είναι ότι άμα βολευτείς κ μετά χεστηκές για όλα; Άρα δεν είναι θέμα ταξικό ή εισοδηματικό αλλά θέμα εκπαίδευσης. Το αν θα είναι fair ενα σύστημα είναι και ηθικό - εν λίγοι που εν ηθικοί είτε μαρξιστές είτε οτιδήποτε άλλο. Το issue inequality δεν λύεται με την επιβολή του συστήματος Α ή Β - πρέπει να υπάρχει flexibility
Δεν ξέρω για τους άλλους, το δικό μου point είναι:
Οι αριστεροί στην Κύπρο ιστορικά θέλουν να θεωρούνται ως η εργατική τάξη. Με την ανάλυση που έβαλα, βλέπουμε ότι η εργατική τάξη δεν είναι ούτε επαναστατική, ούτε προοδευτική. Θέλει να βολευτεί και μετά θέλει να προστατεύσει αυτά που κέρδισε. Το short sighted attitude "προστατεύω ότι κέρδισα πάση θυσία" βλέπω να συμβαίνει στην Κύπρο αυτή τη στιγμή.
Όταν ακούω "κανένας δεν αντιδρά για τίποτε", συμφωνώ και η εξήγηση που του δίνω είναι η πιο πάνω.
Ελπίζω τώρα να έγινα πιο κατανοητή.
Απολογούμαι που συνέχισα την διαλογική συζήτηση σε παράλληλα θέματα αντι να σχολιάσω επι του θέματος.
Στην Κύπρο, δεν μας ενδιαφέρει η ιδεολογία, το κοινο καλό και τέτοιες παπαριές. Μας ενδιαφέρει να είμαστε εμείς καλα τώρα (short sighted), να βολευτούμε εμείς σήμερα... Από εκεί έρχεται το "κρύψε να περάσουμε" (αφού είμαι βολεμένος τώρα γιατί να τα χαλάσω)... Το επαναστάτης/προοδευτικός είναι αντίθετα του Κυπραίου (είτε είναι αριστερός, είτε οτιδήποτε άλλο)
αυτά...
Μερικές σκόρπιες σκέψεις: Ο Μαρξ σε μεγάλο βαθμό έπιασεν τα οικονομικά τζιαι τη φιλοσοφία τζιαι εδημιούργησε την κοινωνιολογία, το γεγονός π.χ ότι ο Βέμπερ έγραφε για την προτεσταντική ηθική προσπαθώντας να ανατρέψει τες θεωρίες του Μαρξ για τη θρησκεία δείχνει πόσον καθοριστικός ήταν (ο Μαρξ), άσχετο αν ήταν σωστός η όι.
Οι πολυεθνικές εταιρίες έννεν τωρασινό φαινόμενο, τζιαι η Αγγλική εταιρία των Ανατολικών Ινδιών το 1600 ήταν πολυεθνική, για να μεν μιλήσουμε για Βενετούς κλπ. Η χρυσή εποχή του ιμπεριαλισμού αμέσως μετά το θάνατο του Μαρξ ήταν πολλά πιο κοντά στην παγκοσμιοποίηση που ότι είμαστεν τωρά.
Σχετικά με την εργατική τάξη στην Κύπρο, εκέρτισεν πολλά πράματα με την καθοδήγηση του ΚΚΚ/ΑΚΕΛ (μεν σύρνετε τομάτες, έν είμαι ακελικός) την εποχή που ήταν συγκεντρωμένη σε μεταλλεία κλπ. τη δεκαετία του 40. Τα κεκτημένα της σε σχέση με την υπόλοιπη ευρωπαϊκή ένωση εν σημαντικά, τζιαι σε μια εποχή που η κυρίαρχη οικονομική ανάλυση εν υπέρ της ελευθεροποίησης της αγοράς εργασίας το μόνο που μπορούν να κάμουν οι συντεχνίες εν να τα υπερασπιστούν.
Που την άλλη η μεγάλη μάζα των εργατών που ήταν μέλη συντεχνιών τζιαι καλύπτουνται που τες συλλογικές συμβάσεις ανέβηκε κοινωνικά τζιαι τη θέσην της στον πάτο πέρνει μια μεγάλη μάζα αλλοδαπών/ part time εργαζομένων χωρίς κανένα συλλογικό δικαίωμα.
Στέλιος
προς ίμπιους
Έχω υπόψη μου τη σχολή φρανκφούρτης, που στην ουσία εν σχολή Καλιφόρνιας διότι εσηκωθήκαν ούλλοι λόγο πολέμου τζιαι ήρταν δακάτω, αλλά ανάφερα το structural marxism εν σχέση με τη δρακούνα διότι οι μαρξιστές αυτού του είδους ασχολούνται με το πως το κάθε σύστημα είναι διαρθρωμένο να εξυπηρετέι τον καπιταλισμό, απλά στην κύπρο οι αριστεροί μας είναι μέρος του. εύλογο το σχόλιο σου όμως και προχωρώ.
την Σούζαν Στρέιντζ εσυνάφερα την διότι από όλους τους Μαρξιστές μου είναι αρκετά συμπαθής, η γυναίκα είχε τσαγανό και ήταν και αρκετά πραγματήστρια.να χαρείς μεν μου συναφέρνεις άλλους μαρξιστές τζιαι εβαρέθηκα τους. εχάσαν την μάχη και αυτή είναι η αλήθεια. το μόνο που έμεινε από τον Μαρξισμό για μας σήμερα δεν είναι η κοινωνική ευαισθητοποίηση αν με ρωτάς, αλλά η θέληση και η πίστη στην αλλαγή και στη βελτίωση (εν αντιθέσι με τον ρεαλισμό που λαλεί this is it take it or leave it. the world doesnt change the only thing left is to see what we can make out of power relations).
Σχετικά με την μεσαία τάξη δεν εννοούσα ότι ο Μαρξ αρνείτω την ύπαρξή της αλλά ότι δεν πρόβλεψε τις διαστάσεις και το μέγεθος που θα έπερνε (εξου τζιαι το τι έγραψα). ακριβώς όπως το είπες επρόβλεψε ότι θα εξαφανιστέι , το χάσμα μεταξύ μπουρζουαζίας και προλεταριάτου θα ήταν τόσο μεγάλο όστε να γίνει επανάσταση, να εγκαθιδρυθεί δικτατορία του προλεταριάτου μπλα μπλα μπλα αλλά έκαμε τα πίλιες σε τζίνο το σημείο.
Οι ακαδημαικοί που ανέφερες αν και έγκυροι δεν έχουν το εκτόπισμα τον ρεαλιστών και τον φιλελευθέρων όπως ο Gilpin, Morgenthau, Rawls, Suzuki, Hundington, Friedman, Cox, Ignatieff κλπ.
Το Πουέρτο Ρίκο είναι από τα καλύτερα παραδείγματα διότι αν δεν απατώμαι ήταν η πρώτη χωρα που τις αρχές της δεκαετίας του 1950 έκαμε κάτι παρόμοιο με Export Processing Zones (σορρυ αλλά δεν ξέρω την ορολογία στα ελληνικά) αλλά και γιατί δείχνει τη μπόρει να κάμει μια κυβέρνηση με σωστή καθοδήγηση. Το ίδιο μπορώ να πω για την Κίνα , την Σιγκαπούρη, την Ταιβαν και την Νότιο Κορέα, που είναι και τα σημεία αναφοράς μου. Η Κένυα όμως που είναι από τις πιο "ανοιχτές" οικονομίες της Αφρικής έκαμεν τα πούττους λόγω διαφθοράς. δεν φταίσειν οι πολυεθνικές αν εν μαλάκες οι κυβερνώντες τους.
Σίγουρα υπάρχουν παραδείγματα με καταχρήσεις, όπως με την περίπτωση της Del Monte στιν Βιρμανία με τα καταναγκαστικά έργα και της Κόκα Κόλα στην Κολομβία , αλλά αυτές είναι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας. Ουδέποτε ισχυρίστικα ότι εν όλα καλά και άγια με τις πολυεθνικές, και ναι η παραγωγή φέφκει από χώρες που είναι ακριβά τα εργατικά (λόγο αυξημένου επιπέδου ζωής ως αποτέλεσμα των ξένων επενδύσεων και κυβερνητικού προγραμματισμού. Δηλαδή θα προτιμούσες οι παραγωγή να μείνει σε κάποιες προνομιούχες χώρες ενώ οι υπόλοιπες με τα εκατομμύρια , χωρίς λεφτά, χωρίς πόρους και πνιγμένες στσα δάνεια και την κακοδιαχείρηση να κάτσουν έναν τόπο; τα χαμηλά κόστα και ο χαμηλός προστατευτισμός είναι μόνος στις ζώνες παραγωγής και όχι σε όλη την χώρα. Από την κυβέρνηση εξαρτάται τι ώρους θα βάλει όπως στην Κίνα για παράδειγμα. Δουλεύουν σαν τους σκλάβους και είναι λυπηρό αλλα πιο λυπηρό είναι να πεθανίσκουν της πείνας...μεν λεμεν πελλαρες :)
θα ήθελα πολλά να συνεχιστεί η συζήτηση φίλε αλλά δυστυχώς με πέτυχες σε περίοδο εξετάσεων.
σωστός και σύντομος ο στέλιος. μακάρι να έγραφα τζιαι εγώ ετσι περιεκτικά.
Σωστός ο Στέλιος.
Firfiri επιμένω πως το Puerto Rico δεν είναι καλό παράδειγμα. Η χώρα αναπτύχθηκε τζιαι οικονομικά τζιαι τεχνολογικά μετά τα 50s όμως το ποσοστό της φτώχειας ήταν σταθερά θεματικά ψηλό, γύρο στο 45-50% (τζιαι έχουν τζιαι δυνατή τουριστική οικονομία να φανταστείς!). Το πόσο οικονομικά ανεπτυγμένη εν μια χώρα τζιαι το πόσο πλούσια ένι ελάχιστα μας λαλεί για το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού της. Διαφωνώ τζιαι με τα άλλα παραδείγματα που έδωκες (για διαφορετικούς λόγους το καθένα) αλλά εστάθηκα σε τούτο μόνο. Άλλη φορά ίσως να τα καλύψουμε τζιαι τα άλλα.
"Δουλεύουν σαν τους σκλάβους και είναι λυπηρό αλλά πιο λυπηρό είναι να πεθανίσκουν της πείνας...μεν λεμεν πελλαρες :)"
Αντιλαμβάνεσαι φυσικά πως εν το προτιμώ τούτο, ούτε πιστεύκω πως εν είτε η μια επιλογή, είτε η άλλη, δίχως εναλλακτικές λύσεις. Τζιαι ναι, για να μεν λέμε πελλάρες, δυστυχώς όσα που ανάφερα πιο πάνω για το τι συμβαίνει σε έτσι χώρες εν ο γενικός κανόνας τζιαι όχι οι εξαιρέσεις Μπορεί όποιος θέλει να προσπαθεί να εκλογικεύσει ένα απάνθρωπο σύστημα εκμετάλλευσης με ηθικά επιχειρήματα ("μπορεί να πέφτει άγρια εκμετάλλευση αλλά βοηθούμεν τους, φκένουν κερδισμένοι") όμως στην πραγματικότητα η 14χρονη Κολομβιανή δουλεύκει 12-14 ώρες την μέρα για πενταροδεκάρες όσο για να φκάλει το ψωμί της (το κόστος ζωής σε έτσι χώρες εν χαμηλό για τους Κυπραίους με τους μισθούς που πιάνουν, όχι για τους ντόπιους) και δεν μπορεί ούτε να συνδικαλιστεί, ούτε να κάμει απεργία για να εξασφαλίσει δικαιώματα τζιαι είναι απλά μια σκλάβα (killing your self to live που θα έλεγε τζιαι ο Ozzy, \m/). Τζιαι μακάρι να ήταν μόνο τούτα τα προβλήματα της.
Τζιαι εγώ εννά ήθελα να το συνεχίσουμε σε κάποια φάση ρε φίλε, ή τούτο το θέμα ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο, εννα έσσιει τρομερό ενδιαφέρον πάντως. Ίσως στα δικά μας blogs (Δρακούνα συγνώμη :Ρ) όπου εννά μπορούσαμε να είμαστε τζιαι πιο αναλυτικοί τζιαι να μπαίναμε σε λεπτομέρειες παρά να τζίζουμεν επιφανειακά τζιαι αφοριστικά σε έτσι θέματα. Καλή επιτυχία στις εξετάσεις by the way.
δεν ειναι θέμα εκλογίκευσης αλλά μια απλή πραγματικότητα. οι εταιρίες, όπως μαθαίνουν όλοι οι πρωτοετής φοιτητές οικονομικων, θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές τους. καθόλου παράξενο που βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες χώρες. όμως δεν είναι δουλειά ούτε καθήκον των εταιριών να επιβάλλουν ή να χαράσσουν κοινωνική πολιτική. αντιθέτως κατα μέσω όρο πληρώνουν περισσότερο από τις τοπικές εταιρίες καθώς ανταγωνίζονται για τους πιο εκπαιδευμένους υπαλλήλους. Μπόρει η συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια της Ρίμποκ και της Νάϊκ να είναι εξαθλιωτηκές με τα δικά μας μέτρα αλλά είναι καλύτερες από τις τοπικές εταιρίες. Αυτό δεν είναι το ιδανικό φυσικά, αλλά σίγουρα ένα βήμα μπροστά.
το να περιμένουμε μια εταιρία πρόθυμα να πληρώσει παραπάνω για να έχει τη "συνείδηση" της ήσυχη είναι σαν να γινούμαστεν παπάδες για να φκάλλουμεν γενέτζες..
δρακούνα, επρήσαμεν σου τα , καλήν ανάσταση
Φιρφιρή εν μπορώ να δω που διαφωνούμε στο θέμα των εταιριών/κέρδους. Πουθενά εν υποστήριξα ότι οι εταιρίες μπορούν να γίνουν φιλανθρωπικά ιδρύματα, ούτε έδειξα να περιμένω έτσι πράμα, ούτε πιστεύκω πως έχουν συνείδηση. Αντιθέτως, πιστεύκω πως ο θεσμός της εταιρίας εν που τους πιο απάνθρωπους τζιαι τυραννικούς που εγνώρισεν ποτέ η ανθρωπότητα. Αναφερόμουν στα ιδεολογικά τους οχήματα που εν η δουλειά τους να εκλογικεύουν, είτε τούτα εν καθηγητές πανεπιστημίων, είτε ο economist, είτε ξέρω εγώ ποιος άλλος.
Οι μόνες εταιρίες που έχουν να ανταγωνιστούν σε έτσι χώρες εν τζίνες που παράγουν προϊόντα μαϊμού τζιαι συνήθως εξαγοράζουν τες τζιαι κάμνουν τες μαγαζάκια τους αφήνοντας τους ντόπιους που τις είχαν πριν να διαχειρίζονται τα (νομιμοποιημένα πλέον) εργοστάσια. Έτσι με ένα σμπάρο, μια φάουσα τρυγόνια Ούτε ανταγωνισμό με προϊόντα μαϊμού στην παγκόσμια αγορά, ούτε ανταγωνισμό για το αν θα πιέννουν εργάτες κοντά τους ή αν θα προτιμούν τους ντόπιους εργοδότες (εξάλλου εργατικά χέρια ρεζέρβα που γυρεύουν ένα κομμάτι ξερό ψωμί έσσιει surplus σε έτσι χώρες, σιγά μεν ανταγωνίζουνταν ντόπιες εταιρίες για τούτο), ούτε ζηλιάρηδες ντόπιους ανταγωνιστές μες τα πόθκια τους να τους κάμνουν λαθκιές, ούτε τίποτε.
Εν μου επρήσατε τίποτε.
Απλώς να προσθέσω στο comment ότι υπάρχουν πολυεθνικές που το 1600 (Ινδία) ότι ναι, υπήρχαν κτήσεις στο εξωτερικό, αλλά το prime purpose τους ήταν να στέλλουν στη "μαμμά πατρίδα" πρώτες ύλες, και η actual παραγωγή γινόταν στη "μαμμά πατρίδα" (παράδειγμα τα weaving mills του Yorkshire. Το ύφασμα κατασκευαζόταν εκεί, το μετάξι όμως ερχόταν από Ινδία και Κίνα).
Ο ιμπεριαλισμός ξεκίνησε ακριβώς για αυτό το σκοπό. Εξασφάλιση πρώτων υλών για τις βιομηχανίες των ιμπεριαλιστικών χωρών. Είναι far fetched να πεις ότι ο ιμπεριαλισμός είναι πρώιμη παγκοσμιοποίηση αλλά I see your point.
Post a Comment
<< Home