Appellation Contrôlée

Όταν μιλάς για κρασί, appellation contrôlée σημαίνει τη συγκεκριμένη περιοχή από την οποία προέρχεται το κρασί. Η λεγόμενη «ονομασία προέλευσης». Για να μπορείς να γράψεις πάνω στην ετικέτα του μπουκαλιού «ονομασία προέλευσης», πρέπει το κρασί να έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (που έχει η συγκεκριμένη περιοχή και δεν τα βρίσκεις αλλού) και να ακολουθήθηκαν κάποιες συγκεκριμένες διαδικασίες στην παραγωγή του, που ελέγχονται. Οι «ονομασίες προέλευσης» κάθε χώρας είναι συγκεκριμένες, δηλωμένες και καταχωρημένες (η Κύπρος έχει 5). Δεν μπορείς π.χ. να φυτέψεις αμπελώνα στη Λακατάμια και το κρασί που θα δημιουργήσεις να το διαφημίζεις ότι είναι «ονομασίας προέλευσης». Η Λακατάμια δεν είναι δηλωμένη ονομασία προέλευσης.

Με λίγα λόγια, και το κρασί έχει το pedigree του. Σκεφτείτε τώρα την καταγωγή των ανθρώπων. Σκεφτείτε το Μονακό.

Πολλοί συνωστίζονται (στο Μονακό), πολλοί το παίζουν σχετικοί (στο Μονακό), αλλά για να θεωρείσαι υπήκοος (original, τόπακας) πρέπει να έχεις παρουσία τουλάχιστον 5 γενεών πίσω σου. Το 5 γενιές έχει βάση, διότι δεν είναι μόνο να κατοικείς κάπου. Πρέπει να μπεις και στο νόημα, να αποκτήσεις κάποια χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που έχει το συγκεκριμένο μέρος (καλά ή κακά).

Σε ένα μικρό νησί όπως η Κύπρος, που του έτυχε και ένα σαρδάμ ανταλλαγής πληθυσμών, είναι αναπόφευκτο να υπάρχει μια ανακατωσούρα. Πολύ λίγοι μπορούν να εντοπίσουν 5 γενεές πίσω τι έκαναν οι πρόγονοι τους (επιπλεόν, η έλλειψη αξιόπιστου αρχείου πριν το 1878 δεν βοηθά).

Παράδειγμα Λευκωσίας: Αν χρησιμοποιήσουμε το κριτήριο του Μονακό, αυτή τη στιγμή στη Λευκωσία ζουν περίπου….. 552 άτομα που μπορούν να ονομαστούν Λευκωσιάτες ονομασίας προέλευσης.

Δεν είσαι Λευκωσιάτης επειδή μετακόμισες (εσύ ή οι γονείς σου) λόγω εισβολής ή λόγω δουλειάς ή γάμου. Είσαι κάτοικος Λευκωσίας. Αυτό δεν είναι κακός χαρακτηρισμός. Είναι ένα γεγονός.

Τα στερεότυπα που ακούμε δεξιά και αριστερά («οι Λευκωσιάτες είναι φαντασμένοι», «οι Λεμεσιανοί ξέρουν να διασκεδάζουν καλύτερα», «οι Παφίτες …» anyway κάτι κάνουν και αυτοί) δεν έχουν νόημα διότι δημογραφικώς είμαστε όλοι μια σαλάτα. Ο χαρακτήρας των πόλεων μας άλλαξε, σε σημείο που πλέον η πλειοψηφία που μένει σε μια πόλη κατάγεται από αλλού. Αν λοιπόν εσύ έκατσες για καφέ κάπου στη Λευκωσία και δίπλα σου μια τύπισσα έλεγε διάφορα τραγελαφικά, δεν πρέπει εσύ μετά να διαδίδεις ότι στη Λευκωσία ο κόσμος είναι π.χ. φαντασμένος και σνομπ, διότι πολύ πιθανόν αυτή η τύπισσα να μην είναι καν από τη Λευκωσία αλλά, ο ένας της γονιός πρόσφυγας από το Ριζοκάρπασο, ο άλλος της γονιός από τη Λόφου, γεννήθηκε στη Λεμεσό και μεγάλωσε στη Λευκωσία, οπότε μέσα στον εγκέφαλο της υπάρχει ένα σαρδάμ γνώσεων και χαρακτηριστικών που μόνο με τη Λευκωσία δεν έχουν σχέση.

Εγώ και οι υπόλοιποι 551 Λευκωσιάτες, δηλώνουμε ότι είμαστε φιλόξενα και περιπετειώδη άτομα, ουδέποτε αρνηθήκαμε στον οποιονδήποτε να έρθει να κατοικήσει στην πόλη μας και αντιμετωπίζουμε με χιούμορ όλους τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους μας στολίζουν οι διάφοροι με κάθε ευκαιρία. Τώρα που το σκέφτομαι, το χιούμορ είναι ένα καλό χαρακτηριστικό των Λευκωσιατών με "ονομασία προέλευσης" :)