Η κρίση κρίση, αλλά και ο Σάκης Σάκης

Καλά τα κατάφερα όλο το καλοκαίρι αλλά να πάρει, έκανα το λάθος και για 2 συνεχόμενες ημέρες διάβασα εφημερίδα. Plus, άκουσα και πρωινή εκπομπή στο ράδιο. Αυτό ήταν. Το ζεν του καλοκαιριού πέρασε σαν βολίδα και οι μαύρες ειδήσεις χρεωκοπίας (νομίζω ο Πολίτης έκανε και countdown) με άγχωσαν. Εκεί που ήμουν έτοιμη να κόψω φλέβα (ή να σκέφτομαι πώς να σκηνοθετήσω πειστικά το θάνατο μου για να εισπράξω την ασφάλεια), θυμήθηκα 2 περιστατικά από το καλοκαίρι που πέρασε:

Το πρώτο περιστατικό έλαβε χώρα στην Ελλάδα, στο μέρος που πήγα διακοπές. Επειδή πήγαμε οικογενειακώς σε μια ερημική τοποθεσία και μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά όσο και να πεις είναι δύσκολο να μετακινηθεί, μείναμε κυρίως μέσα στο ξενοδοχείο και την υπέροχη παραλία του και δεν βγήκαμε, ούτε καν για περίπατο στη γύρω περιοχή. Περάσαμε ομολογουμένως μια πολύ ήσυχη και ευχάριστη εβδομάδα, το προσωπικό στο ξενοδοχείο ήταν άψογο (mixed, Έλληνες και άλλοι κοινοτικοί) και δεν είδαμε σχεδόν καθόλου Έλληνες. Την τελευταία μέρα, πήγα στη reception για να τακτοποιήσω το λογαριασμό μας. Εκεί που περίμενα να μου βγάλουν τη σχετική κατάσταση λογαριασμού, ήρθε στη reception ένας τύπος (γύρω στα mid sixties), Έλληνας, ντυμένος smart casual και καλά και είπε στη receptionist περίπου αυτό: «Γεια σας. Είμαι ο Τάδε, πρώην υπουργός Ανάπτυξης και πρώην Πρόεδρος του Τάδε Συμβουλίου για την Ανάπτυξη της Κωλοτρυπίδας στην Αττική,» (τέλος τίτλου), «θα έρθει σήμερα στο ξενοδοχείο ένας φίλος μου με τη γυναίκα του και θα ήθελα να του κλείσω ένα δωμάτιο για το σαββατοκύριακο.» Η κοπέλα κοίταζε στο computer τις κρατήσεις. Μετά από 5 δευτερόλεπτα παύσης, ο κύριος θεώρησε σωστό να προσθέσει ότι «και ο φίλος μου είναι πρώην υφυπουργός Τάδε υπουργείου».

Σκέφτηκα ότι αν υπάρχει διαθέσιμο δωμάτιο θα του το δώσουν, δεν ήταν ανάγκη να κάνει όλο αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» introduction. Ακόμα και αν δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο, επειδή αυτός είναι πρώην υπουργός θα γεννούσαν δωμάτιο για το φίλο του? Θα έδιωχναν κάποιον άλλο ένοικο από το δωμάτιο του? Δεν είπα τίποτα και κοιτάχτηκα με την άλλη κοπέλα που με εξυπηρετούσε. Με είδε και εκείνη με νόημα, σε στυλ «δες αυτόν τον γελοίο τι ύφος έχει» και έκανε αυτό το μορφασμό με τα μάτια (rolled her eyes).

Με δεδομένη την κατάσταση στην Ελλάδα, τύποι σαν αυτόν δεν θα έπρεπε να ντρέπονται να εμφανιστούν δημόσια? Προφανώς δεν ντρέπονται, απλώς γίνονται ρεζίλι δεξιά και αριστερά με τις νοοτροπίες τους.

Το δεύτερο περιστατικό, συνέβηκε μόλις σήμερα το πρωί. Άθελα μου άκουσα 2 συναδέλφους να συζητούν για τη συναυλία του Σάκη Ρουβά χθες. Η συναυλία apparently ήταν μεγάλη επιτυχία, πανικός, τίγκα στον κόσμο, παρατηρήθηκαν εκδηλώσεις λατρείας από τις fans παρόμοιες με εκείνες που βλέπεις σε ντοκιμαντέρ για τους Beatles. Παρόντες ήταν minor political figures, και local celebrities (θα ξεράσω), σύσσωμα τα Παπαδοπουλλάκια με τη Φωτεινή (προσωπικοί φίλοι του Σάκη με ενημέρωσαν), ο Αναστασιάδης μέσα στο αυτοκίνητο του που πήγαινε σιγά (από τον πολύ κόσμο) και κουνούσε το χέρι στα πλήθη (ο Kennedy μέσα στην Κάντιλακ), σεκιουριτάδες να απωθούν τον κόσμο, ακόμα και οι minor πολιτικοί να κουντιούνται για να χαιρετίσουν το Σάκη.

Προφανώς ο κόσμος δεν χάνεται. Η κρίση είναι ακόμα στο μυαλό μας. Οι τίτλοι εξουσίας στην Ελλάδα (ακόμα νομίζουν ότι) ανοίγουν πόρτες και για εμάς εδώ στην Κύπρο πιο σημαντικό παραμένει να σε δουν στη σωστή συναυλία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Δεν θα κόψω φλέβα. Θα πάω να φάω παγωτό.