A shitty year

Ήθελα να δω πω είναι να μην γράψεις για 1 μήνα αλλά δεν άντεξα. Ποτζεί ποδά, άτε να γράψουμε κάτι. Αυτή η χρονιά πάντως προσφέρεται για γράψιμο. Υπάρχουν άπειρα θέματα και να φανταστείς κανένα δεν έχει να κάνει με το ultimate θέμα μαστιγώματος (την εισβολή και κατοχή). Τελικά μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τις άπειρες αμπελοφιλοσοφικές συζητήσεις του κατά πόσον η ομοσπονδία είναι καλό ή κακό πράγμα, discuss. Για φαντάσου.

Εγώ όμως φέτος δεν θέλω να γράψω για τίποτε (πάντα ανάποδη. Φακκούν του παπά με τα πρόσφορα ένα πράγμα). Ίσως επειδή δεν εκπλάγηκα τόσο πολύ για το Μαρί και για τις μίζες και τα κανονίσματα και τη μαύρη τρύπα του οικονομικού θαύματος (μα έννεν τελικά που τη σκληρή δουλειά μας που ανέβηκε το βιοτικό μας επίπεδο? Shocking!)

Ξαφνικά αρχίζει σιγά σιγά να αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος το butterfly effect του να προσλαμβάνεις μαζικά κόσμο στη δημόσια υπηρεσία στα 80s και 90s και να τους παραχωρείς πλούσιους μισθούς και συντάξεις και δικαιώματα, τι αποτέλεσμα θα έχει 30 χρόνια αργότερα όταν όλοι αυτοί αναμένουν να λάβουν τα συνταξιοδοτικά benefits που τους έταξες. Κρεπάρει το σύστημα.

Ξαφνικά αντιλαμβάνεται γιατί αγόραζαν τόσα χρόνια άχρηστο αμυντικό εξοπλισμό και τι σκοπό εξυπηρετούσε (όχι, δεν ήταν για να απελευθερωθεί η Κύπρος από την κατοχή stupid). Έννεν περίεργο ας πούμε που ορισμένα κόμματα όποτε είναι στην κυβέρνηση θέλουν να κοτσιανιάσουν το Υπουργείο Άμυνας? I wonder why… (να βάλουμε και τις μίζες στο ΑΕΠ μας? Θα βελτιώσει την οικονομική εικόνα μας guys).

Ξαφνικά συζητιούνται τα εμπλεκόμενα συμφέροντα μέσα στις τράπεζες και τι ακριβώς κάμνουν τζείνοι ούλλοι τζειμέσα στην Κεντρική (άλλως, το πάνθεον των Θεών μη μου άπτου).

Όλοι οι τομείς του κράτος μας έχουν την αγελάδα τους και τη "γαλεύουν". Άλλους η αγελάδα τους είναι η τράπεζα, άλλους η εισβολή και κατοχή, άλλους η πολιτική, όλοι με μια αγελάδα στο χέρι, πάνε πολύ μπροστά.

Εγώ φέτος αποφάσισα να απέχω. Anyway, σύμφωνα με το ράδιο αρβύλα που κυκλοφορεί για τα πλαφόν και τα φορολογητέα εισοδήματα και τα περιουσιακά στοιχεία, προφανώς είμαι πάμπλουτη και δεν το ξέρω. Επίσης προφανώς έχω διαπράξει κάποιο έγκλημα (περιμένω να με μαζέψουν από ώρα σε ώρα) που ήθελα και απέκτησα σπίτι και αυτοκίνητο και διακοπές και τηλεόραση από την Κορέα και καναπέ από την Ιταλία.

Κάποιο πολύ σοβαρό έγκλημα πρέπει να έχω διαπράξει, διότι  θέλω να πίνω εξωτερικές μπύρες, να δοκιμάζω περίεργα και εξωτικά φαγητά, να πηγαίνω σε spa και στα κομμωτήρια και στις αποτριχώσεις. Αποτριχωνόταν και η γιαγιά σου μωρή? Τράβα να κάνεις κάνα κέντημα για προίκα. Σαν δεν ντρέπεσαι!

Το νέο μάντρα είναι ότι πρέπει να ζω με όσα βγάζω.

Άρα:

Καιρός να επιστρέψουμε πίσω στη μαγευτική οικονομία (και οικονομική κατάσταση) του 1800. Όπου δεν είχε δανεικά (εκτός από τοκογλύφους). Όπου (αν είχες της ατυχία να γεννηθείς σε μια φτωχή πλην τίμια οικογένεια) δεν υπήρχε καμία περίπτωση ή δυνατότητα να βγεις από το φαύλο κύκλο της φτώχιας και της υποβάθμισης. Θα ανακαλύψουμε και πάλι τη χαρά να ζούμε όλη η extended οικογένεια μαζί στο ίδιο ετοιμόρροπο σπίτι, τα αδέρφια θα μαλώνουν για την κληρονομιά, θα επανέλθουν στη μόδα τα προικοσύμφωνα, θα πεινούμε άμα κάνει ξηρασία και θα τρώμε άμα δεν είναι ανάδρομος ο Ερμής και ο λαχανόκηπος δεηθεί να παράξει κάτι. Άμα αρρωστούμε θα ανάβουμε κερί στην εκκλησία.

Το νέο επάγγελμα με μέλλον θα είναι να γίνεις καλόγερος (free food, lodging and education). Στη συνέχεια, ως μορφωμένος παπάς θα έχεις όλα τα φόντα να αναμειχθείς με την πολιτική και να ηγηθείς του λαού. Εξάλλου, ο λαός πάντα ήθελε μια «πνευματική» μορφή να τον ηγείται…

Α, περίμενε… αυτό το κάναμε ήδη.