Διακοπές στο βουνό

Η γιαγιά Μαγκάιβερ έχει μια φίλη που στο παρελθόν (το μακρινό εκείνο παρελθόν που θυμούνται ακόμα και οι Αλσχαιμερικοί) κάθε καλοκαίρι ακολουθούσε το ακόλουθο πρόγραμμα: Τέλος Ιουλίου πακέταρε παιδιά, σκυλιά, γατιά, τον εαυτό της και όλα τα υπάρχοντα της και μετακόμιζαν σε ορεινό θέρετρο της Κύπρου. Έμενε εκεί χαλαρά μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου. Κάθε χρόνο. Ο άντρας της (στις εποχές εκείνες που οι εργαζόμενοι δεν είχαν τόση άδεια όση έχουμε σήμερα) πήγαινε να βρει την οικογένεια του τα σαββατοκύριακα (το Σάββατο μετά τη δουλειά) και λίγες μέρες το δεκαπενταύγουστο. Στο ορεινό θέρετρο η φίλη αυτή της γιαγιάς Μαγκάιβερ, συναντιόταν με άλλες φίλες της από τη Λευκωσία, έκαναν όλες μαζί καρέ και περνούσαν τις ώρες τους παίζονται χαρτιά. Ποκεριζέ, κουμκάν, μπιρίμπα, τα γνωστά.

Θυμάμαι αυτό το πρόγραμμα να ακολουθείται πιστά μέχρι και τη δεκαετία του 80. Μετά σταμάτησαν λόγω ηλικίας (που να τρέχουν στα βουνά γριές γυναίκες), και λόγω του ότι το καρέ σιγά σιγά αποδήμησε εις Κύριο και έμειναν 1-2 μέλη να θυμίζουν τις παλιές ένδοξες μέρες.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ δεν ακολουθούσε την παρέα στο βουνό διότι:
1. Της άρεσε η θάλασσα και προτιμούσε τις διακοπές by the beach. The 6-μίλι beach για την ακρίβεια.
2. Η γιαγιά Μαγκάιβερ δεν παίζει χαρτιά. Βαριέται. Διαβάζει μόνο λογοτεχνία και Άλρεκιν.
3. Όταν ο παππούς Μαγκάιβερ συνταξιοδοτήθηκε, κάθε Αύγουστο αναχωρούσε για την Ελλάδα, φιλοξενούμενος του αδερφού του. Τρελή ήταν η γιαγιά Μαγκάιβερ να πει όχι στην Ελλάδα για να τρέχει σε ορεινά θέρετρα της Κύπρου να τρώει καρυδάκι?

Anyway.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ δεν εκπαίδευσε τη μάνα μου να κάνει διακοπές στο βουνό. Ως αποτέλεσμα, η μαμά Δρακούνα δεν εκπαίδευσε εμένα να κάνω διακοπές στο βουνό. Ανακάλυψα το βουνό μόνη μου, κάνοντας camping με τους πρόσκοπους. Ως αποτέλεσμα, δεν σκέφτηκα ποτέ να πάω να διανυκτερεύσω στο βουνό σε συνθήκες άλλες εκτός από camping. Τι κάνεις όλη μέρα πάνω στο βουνό αν είσαι διακοπές και δεν κάνεις camping και hiking? Είναι δυνατόν η φίλη της γιαγιάς μου να έπαιζε χαρτιά ένα ολόκληρο μήνα non stop? Θα ανακαλύψω λίαν συντόμως. Αποφάσισα να περάσω 3 μέρες στο βουνό. Σε αγροτουριστικό κατάλυμα (έτσι περιγράφεται).

Αυτά ομολογουμένως, τα τελευταία χρόνια (σε αντίθεση με τα ορεινά θέρετρα που έχουν μαραζώσει ανεπανόρθωτα) απολαμβάνουν μια άνθιση, μια πως το λένε, αυξημένη ζήτηση. Ένας πρώην στάβλος, με μια γερή ανακαίνιση μπορεί να περάσει ως boutique hotel (στο boutique hotel διάβαζε «το ένα αλλόνα»). Ο αγροτουρισμός σκοπό έχει να σε φέρει κοντά στη φύση, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα της περιοχής. Έχω μείνει σε αγροτουριστικά καταλύματα στο εξωτερικό όπου αν θέλεις μπορείς να βοηθήσεις τον ιδιοκτήτη στις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες του (π.χ. να ταΐσεις ζώα, να μαζέψεις φρούτα). Στην Κύπρο οι γεωργοί μας έχουν όλοι Πακιστανούς και Βιετναμέζες να τους βοηθούν επομένως δεν θέλουν τη βοήθεια σου, θέλουν μόνο τα χρήματα σου. Άσε που 8 στους 10 ιδιοκτήτες αγροτουριστικών καταλυμάτων δεν είναι καν κάτοικοι της περιοχής αλλά μετανάστες στις μεγάλες πόλεις. Ο Κύπριος που σέβεται τον εαυτό του και πάει να κάνει αγροτουρισμό (μου είπαν), πάει πρώτα στο supermarket, γεμίζει το αυτοκίνητο του με όσα τρόφιμα χωράνε μέσα, και ακολούθως ξεκινά για την εξοχή, όπου σκοπό έχει να τσακίσει όλα τα τρόφιμα που κουβάλησε μαζί του. Όση ώρα δεν μασά, θα παίζει με την παρέα του πιλόττα (άρα το παίξιμο χαρτιού είναι διαχρονική αξία στα βουνά). Δεν χρειάζεται να μάθει πως ετοιμάζονται τα διάφορα παραδοσιακά εδέσματα της περιοχής. Ξέρει. Θα κάνει ένα μικρό περίπατο μέσα στο χωριό και that’s it. Ολοκληρώθηκε το αγροτουριστικό experience.

Λοιπόν, δεν ξέρω να παίζω πιλόττα, επομένως ξεκινώ με μειονέκτημα.