Το πακετάρισμα δεν είναι εύκολη υπόθεση
«Ήξερες ότι διανύουμε την τέταρτη ηλεκτρική σκούπα της κοινής μας ζωής?»
«Τι εννοείς?»
«Από τη μέρα που μετακομίσαμε μαζί, έχουμε ήδη σπάσει τρεις ηλεκτρικές σκούπες και είμαστε στην τέταρτη. Επίσης αλλάξαμε 2 καφετιέρες, 3 βραστήρες νερού, μισή ντουζίνα κινητά τηλέφωνα αλλά δεν έχουμε αξιωθεί ακόμα να αγοράσουμε αποχυμωτή.»
Ανακάλυψα ένα συρτάρι με όλα τα manual των ηλεκτρικών συσκευών που αγοράσαμε ποτέ, συν ένα box file με ληγμένες εγγυήσεις, η παλαιότερη από το 2002.
«Πως είναι δυνατόν να σπάσαμε τρεις ηλεκτρικές σκούπες? Η μάνα μου έχει την ίδια από τη δεκαετία του 80.»
«Ήταν πριν φέρουμε καθαρίστρια να μας καθαρίζει.»
Βασικά προσπαθώ να μετατρέψω το «γραφείο» μας σε «παιδικό υπνοδωμάτιο Νο.2» και έχει 2 εβδομάδες που πακετάρω πράγματα χωρίς να τελειώνω. Αρχικά μπήκα μέσα στο δωμάτιο, πανικοβλήθηκα και βγήκα αμέσως έξω. Πιο εύκολα θα μετακομίσω όλο το σπίτι παρά αυτό το δωμάτιο. Μετά μπήκα μέσα οπλισμένη με χάρτινες κούτες. Έκτοτε κάνω ανασκαφές. Βρήκα χαμένες ενοχοποιητικές φωτογραφίες του πανεπιστημίου που νόμιζα ότι πέταξα (οκ, είμαι σίγουρη ότι τώρα τις έκρυψα καλύτερα). Βρήκα συλλογή από σπιρτόκουτα που δεν ήξερα ότι είχα. Τελικά αποδείχτηκε ότι όντως, δεν είχα, απλώς ο Έτερος όπου πάει επιστρέφει με σπίρτα και τα ρίχνει όλα μέσα σε ένα συρτάρι. Ανακάλυψα τη χαμένη συλλογή μου από beer mats, την οποία έστησα πόδι να μην πετάξω. Ξέρεις πόσες νύχτες κραιπάλης σε όλη την Ευρώπη χρειάστηκαν για να μαζέψω όλα αυτά τα mats? Δεν με ενδιαφέρει αν έγινα ώριμο άτομο με οικογένεια και δάνειο. Τα beer mats μου δεν θα πάνε που-θε-νά!
Και μετά έρχονται διάφορα χαζά διλήμματα:
- Να κρατήσω ή να πετάξω το ριχτάρι/ονειροκρίτη που αγόρασα στο πανεπιστήμιο? Είναι εντελώς άχρηστο, δεν νομίζω να στολιστεί ποτέ στο νέο σπίτι αλλά πάλι, πετάς κάτι που έζησες μαζί του στα χρόνια της ξενιτιάς? Αν περάσει hippie φάση η κουκλάρα κάποτε και το θέλει? Αν πάλι όχι?
- Γιατί μια thirty something που υποτίθεται ωρίμασε να θέλει να κρατήσει ένα τασάκι/νεκροκεφαλή?
Έκανα όμως το σκατό μου παξιμάδι και πέταξα όλα τα παλιά τεύχη του ΚΛΙΚ που βλακωδώς φύλαγα (για ποιο λόγο?) μέσα σε άλλο συρτάρι. Ο Έτερος δέχτηκε να αποχωριστεί τα παλιά περιοδικά αυτοκινήτου του. Γεμίσαμε το πίσω μέρος του αυτοκινήτου με παλιά τεύχη και πήγα μέχρι την ανακύκλωση όπου αργά και βασανιστικά πέταξα ένα ένα τα περιοδικά της εφηβείας μου. Η Έλένη Πετρουλάκη γυμνή θεά με body painting. Η Γωγώ Μαστροκώστα, αγνώριστη στα πρώτα της βήματα. Η Βάνα Μπάρμπα πριν 15 χρόνια, σχεδόν μωρό. Η Βίκη Καγιά δεκαπέντε χρονών, το νέο πρωτοεμφανιζόμενο πρόσωπο. Όλα για ανακύκλωση. Έκατσα και έβλεπα τον κάδο της ανακύκλωσης. Πως μπόρεσα μέσα σε τόση λίγη ώρα να πετάξω κάτι που υπήρξε τόσο σημαντικό? (για ένα δεκαεξάχρονο, έστω)
Μετά βρήκα τις σημειώσεις του πανεπιστημίου. Αν δεν σπούδαζα, μπορεί να κεντούσα απίστευτα λευκαρίτικα για την προίκα μου, περίτεχνα κεντήματα και λεπτομερή σχέδια να σου βγει το μάτι, να αυξηθεί η μυωπία. Δεν έμαθα κέντημα. Διάβαζα για εξετάσεις. Έγραφα σημειώσεις. Σημείωνα μέσα σε βιβλία. Ξέρω, τα περισσότερα από αυτά δεν θα τα χρειαστώ ποτέ σε αυτό που κάνω τώρα αλλά πάλι. Πετάς το λευκαρίτικο? Πετάς το μεταξωτό κέντημα που έκανες τόσο κόπο να κεντήσεις? Κρίμα και άδικο δεν θα ήταν? Θα ήταν.
Μέχρι που πετάχτηκε μια κατσαρίδα μέσα από τις σημειώσεις.
Τώρα κάνουν παρέα της topless Βάνας Μπάρμπα μέσα στην ανακύκλωση.
Με το ρυθμό που πακετάρω, ούτε σε 5 μήνες δεν θα είναι έτοιμο το παιδικό δωμάτιο. Τουλάχιστον βρήκα το χαμένο βιβλίο του Κάμα Σούτρα που νόμιζα ότι κάπου δάνεισα το 1999 και έκτοτε δεν ξαναείδα.
«Τι εννοείς?»
«Από τη μέρα που μετακομίσαμε μαζί, έχουμε ήδη σπάσει τρεις ηλεκτρικές σκούπες και είμαστε στην τέταρτη. Επίσης αλλάξαμε 2 καφετιέρες, 3 βραστήρες νερού, μισή ντουζίνα κινητά τηλέφωνα αλλά δεν έχουμε αξιωθεί ακόμα να αγοράσουμε αποχυμωτή.»
Ανακάλυψα ένα συρτάρι με όλα τα manual των ηλεκτρικών συσκευών που αγοράσαμε ποτέ, συν ένα box file με ληγμένες εγγυήσεις, η παλαιότερη από το 2002.
«Πως είναι δυνατόν να σπάσαμε τρεις ηλεκτρικές σκούπες? Η μάνα μου έχει την ίδια από τη δεκαετία του 80.»
«Ήταν πριν φέρουμε καθαρίστρια να μας καθαρίζει.»
Βασικά προσπαθώ να μετατρέψω το «γραφείο» μας σε «παιδικό υπνοδωμάτιο Νο.2» και έχει 2 εβδομάδες που πακετάρω πράγματα χωρίς να τελειώνω. Αρχικά μπήκα μέσα στο δωμάτιο, πανικοβλήθηκα και βγήκα αμέσως έξω. Πιο εύκολα θα μετακομίσω όλο το σπίτι παρά αυτό το δωμάτιο. Μετά μπήκα μέσα οπλισμένη με χάρτινες κούτες. Έκτοτε κάνω ανασκαφές. Βρήκα χαμένες ενοχοποιητικές φωτογραφίες του πανεπιστημίου που νόμιζα ότι πέταξα (οκ, είμαι σίγουρη ότι τώρα τις έκρυψα καλύτερα). Βρήκα συλλογή από σπιρτόκουτα που δεν ήξερα ότι είχα. Τελικά αποδείχτηκε ότι όντως, δεν είχα, απλώς ο Έτερος όπου πάει επιστρέφει με σπίρτα και τα ρίχνει όλα μέσα σε ένα συρτάρι. Ανακάλυψα τη χαμένη συλλογή μου από beer mats, την οποία έστησα πόδι να μην πετάξω. Ξέρεις πόσες νύχτες κραιπάλης σε όλη την Ευρώπη χρειάστηκαν για να μαζέψω όλα αυτά τα mats? Δεν με ενδιαφέρει αν έγινα ώριμο άτομο με οικογένεια και δάνειο. Τα beer mats μου δεν θα πάνε που-θε-νά!
Και μετά έρχονται διάφορα χαζά διλήμματα:
- Να κρατήσω ή να πετάξω το ριχτάρι/ονειροκρίτη που αγόρασα στο πανεπιστήμιο? Είναι εντελώς άχρηστο, δεν νομίζω να στολιστεί ποτέ στο νέο σπίτι αλλά πάλι, πετάς κάτι που έζησες μαζί του στα χρόνια της ξενιτιάς? Αν περάσει hippie φάση η κουκλάρα κάποτε και το θέλει? Αν πάλι όχι?
- Γιατί μια thirty something που υποτίθεται ωρίμασε να θέλει να κρατήσει ένα τασάκι/νεκροκεφαλή?
Έκανα όμως το σκατό μου παξιμάδι και πέταξα όλα τα παλιά τεύχη του ΚΛΙΚ που βλακωδώς φύλαγα (για ποιο λόγο?) μέσα σε άλλο συρτάρι. Ο Έτερος δέχτηκε να αποχωριστεί τα παλιά περιοδικά αυτοκινήτου του. Γεμίσαμε το πίσω μέρος του αυτοκινήτου με παλιά τεύχη και πήγα μέχρι την ανακύκλωση όπου αργά και βασανιστικά πέταξα ένα ένα τα περιοδικά της εφηβείας μου. Η Έλένη Πετρουλάκη γυμνή θεά με body painting. Η Γωγώ Μαστροκώστα, αγνώριστη στα πρώτα της βήματα. Η Βάνα Μπάρμπα πριν 15 χρόνια, σχεδόν μωρό. Η Βίκη Καγιά δεκαπέντε χρονών, το νέο πρωτοεμφανιζόμενο πρόσωπο. Όλα για ανακύκλωση. Έκατσα και έβλεπα τον κάδο της ανακύκλωσης. Πως μπόρεσα μέσα σε τόση λίγη ώρα να πετάξω κάτι που υπήρξε τόσο σημαντικό? (για ένα δεκαεξάχρονο, έστω)
Μετά βρήκα τις σημειώσεις του πανεπιστημίου. Αν δεν σπούδαζα, μπορεί να κεντούσα απίστευτα λευκαρίτικα για την προίκα μου, περίτεχνα κεντήματα και λεπτομερή σχέδια να σου βγει το μάτι, να αυξηθεί η μυωπία. Δεν έμαθα κέντημα. Διάβαζα για εξετάσεις. Έγραφα σημειώσεις. Σημείωνα μέσα σε βιβλία. Ξέρω, τα περισσότερα από αυτά δεν θα τα χρειαστώ ποτέ σε αυτό που κάνω τώρα αλλά πάλι. Πετάς το λευκαρίτικο? Πετάς το μεταξωτό κέντημα που έκανες τόσο κόπο να κεντήσεις? Κρίμα και άδικο δεν θα ήταν? Θα ήταν.
Μέχρι που πετάχτηκε μια κατσαρίδα μέσα από τις σημειώσεις.
Τώρα κάνουν παρέα της topless Βάνας Μπάρμπα μέσα στην ανακύκλωση.
Με το ρυθμό που πακετάρω, ούτε σε 5 μήνες δεν θα είναι έτοιμο το παιδικό δωμάτιο. Τουλάχιστον βρήκα το χαμένο βιβλίο του Κάμα Σούτρα που νόμιζα ότι κάπου δάνεισα το 1999 και έκτοτε δεν ξαναείδα.
posted by drakouna @ 3:58 pm
19 comments
19 Comments:
Πραγματικά τα κείμενα που γράφεις είναι φοβερά, respect. Πολύ χιούμορ και πολύ ρεαλιστικά κείμενα. Καλή συνέχεια στο πακετάρισμα και μακάρι να βρεις και άλλα πράγματα χαμένα
Καλές δουλειές!
Τα περιοδικά δεν έπρεπε να τα πετάξετε. Αν βάζατε αγγελία στις χρυσές ευκαιρίες όλο και κάποιος συλλέκτης θα πλήρωνε γι'αυτά κι εσείς θα χαιρόσασταν που δεν κατέληξαν στην ανακύκλωση αλλά στα χέρια κάποιου που θα τα εκτιμούσε.. Λέμε τώρα :))))
Τεσπα ελπίζω να τα καταφέρεις να ξεφορτωθείς τα άχρηστα πριν πάει το παιδί σχολείο!
οίτα μη γεννήσεις πρόωρα με τόσα βάρη και τόσες συγκινήσεις!
Χα χα χα! Ελπίζω μέχρι να γεννηθεί το παιδί να έχεις φτιάξει το δωμάτιο!
Την τελευταία φορά που μετακόμισα πέταξα, αν όχι τα μισά, σίγουρα το ένα τέταρτο των πραγμάτων του σπιτιού. Και μάλιστα το έκανα, όταν ο δικός μου "Έτερος", έλειπε από το σπίτι. Τον είχε πιάσει το "γεροντικό" του και δεν ήθελε να αποχωριστεί με κανένα από τα παλιά του αντικείμενα. Οπότε κι εγώ, τα πέταγα κρυφά. Όταν δε, καμιά φορά, τα αναζητεί, τον βγάζω "πελλό" ότι τα πέταξε μόνος του. Χα χα χα!
Έχω πολύ πρόβλημα να πετάξω πράματα. Βέβαια άμαν το κάμω ανακουφίζουμαι, νοιώθω ότι κάτι εξεκαθάρισε, ότι τζαι μέσα μου έχω τόπο για νέα πράματα. Τελικά εν πελλάρες που λαλούν για το shopping therapy. Το πέταμαν-therapy εν ολλά πιο therapeutic για μένα.
Μια μέρα η μάνα μου άνοιξε τζι επέταξεν καμιά 10ρκα ζευκάρκα παπούτσια, 2 βαλίτσες ρούχα κλπ, τζι εγώ επήρα είδηση μετά την αλλαγή της σεζόν! :S Τόσον άχρηστα πράματα!
Τα περιοδικά πάντως, όντως εν έπρεπε να τα πετάξεις... :S
Eίμαι μια thirty something που ΔΕΝ ωρίμασε και μπράβο σου που έχεις ένα τασάκι/νεκροκεφαλή
Αντε και σε καλή μεριά το Κάμα Σούτρα. Πρόσεξε μην το ξαναχάσεις και να το βρείς όταν ετοιμάζεις δωμάτιο για το τρίτο μωρό..- )))
δεν μπορώ να πιστέψω ότιπέταξες τα κλικ χωρίς να αναρωτηθείς αν τα θέλει κανείς, π.χ εγώ! φτου σου μωρή
anekdoti
πραγματικά λυπήθηκα...
anekdoti
Πέρασα πολλές φορές το δίλημμα να ξεφορτωθώ ή όχι παλιά πράγματα που είχα φυλαγμένα και κατάληξα στο συμπέρασμα ότι παρά τη συναισθηματική δυσκολία που αυτό συνεπάγεται, αξίζει τον κόπο. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο σημερινός άνθρωπος χρειάζεται ΧΩΡΟ. Ο χώρος είναι πολύτιμος.
Σού εύχομαι ολόψυχα όπως μετά τη γέννηση και του δεύτερου παιδιού σας, να έχει οποιαδήποτε αξία ή χρησιμότητα το Κάμα Σούτρα.
Πέταξε τα όλα. γιατί αν δεν τα πετάξεις τώρα θα τα πετάξεις όταν μετακομίζεις.
όταν μετακομίζαμε ο husband ήθελε να κρατήσει πολλά από αυτά που περιγράφεις. τα πέταξα, με είμαι ελεηνή που του πετάσσω τις αναμνήσεις του. ε, κλείσαμε δύο χρόνια σχεδόν στο σπίτι, από τις "αναμνήσεις" που διασώθηκαν δεν ζήτησε να δει ούτε μια...
η ερώτηση είναι η εξής όμως. αν μετακομίζετε σύντομα, γιατί φτιάχνεις δωμάτιο; πας απευθείας στο καινούριο σπίτι.
Να μην πετάξεις τίποτα! Τα πράγματα που αποκτούμε through our life έχουν όλα μια ιστορία πίσω τους!
Και εμείς κάπου στιν ίδια φάση είμαστε και σε καταλαβαίνω. Η γυναίκα μου γεννά σύντομα και το γραφείο μου γίνεται υπνοδωμάτιο - κλαψ κλαψ!
Αναγκάστηκα και πέταξα και εγώ πράγματα από το πανεπιστήμιο, αλλά τα 'σημαντικά' τα πήρα στη μάνα μου! 'Οπως π.χ. τα νούμερα του αυτοκινήτου μου που είχα τότε (εκείνου που χαλούσε κάθε φορά που το ξεκινούσα), και κάποιες φωτογραφίες που δεν ειναι σωστό να τις έχω σπίτι. :-)
@Mana: Το νέο μωρό θα έρθει πριν να τελειώσει το νέο σπίτι άρα πρέπει να βρω κάπου να το βάλω.
Μα καλά το ΚΛΙΚ είχε γυμνή την Πετρουλάκη;; Και εγώ ο βλάκας αγόραζα μόνο max και τρίποντο στα 90’ς
Αν είναι για κανένα δίμηνο, τρίμηνο άντεξε και βάλε το στο δωμάτιο σας. είναι κρίμα να σπάσεις να κάμεις το γραφείο παιδικό δωμάτιο για να το εγκαταλείψεις σύντομα.
πάντως να σου δώσω μια συμβουλή, μην πάρετε στο νέο το σπίτι, πράγματα που δεν θεωρείς χρήσιμα με το σκεπτικό ότι χωρεί. trust me σε τρεις μήνες θα έχει ήδη γεμίσει...
Moonlight έγραψες! Το πέταμαν-therapy εν ολλά πιο therapeutic και για μένα! :)))
Άμα σκεφτώ ότι έχω να πετάξω πράματα παθαίνω μιαν αγαλίασην άλλον πράμα! Χχιχιχιχιχιχιιχ
Γαμησε τα, τεραστια κουβεντα αυτη για τα πραγματα... Προσφατα εφυγα απο το πατρικο μου για να συζησω με την κοπελα μου, και με εβγαλε απο την δυσκολη θεση η μανα μου που ηθελε να κανει ανακαινιση στο δωματιο μου...
Πηρα οσα ηθελα μαζι μου, της ειπα επισης να μην πεταξει τα βιβλια που ειχα και πεταξε ολα τα υπολοιπα :Ρ
Δεν νομιζω να μου λειψουν και ποτε.
Gia mas uparxei ena magiko dwmatio: sofita. Apistefto poses anamniseis xwraei! To ti anakalupteis ekei mesa den fantazesai -- o paradeisos tou paidiou. Exontas ksefugei apo keini ti fasi omws, twra einai pio polu pigi (glukeias) melagxolias...
Post a Comment
<< Home