Τσιακκαλιάδα

Η δουλειά, είναι ένα μέρος όπου περνάς πολύ χρόνο της ζωής σου με άτομα που δεν έχεις κανένα κοινό. Προσπαθείς κατά διαστήματα να βρεις ή να δημιουργήσεις κοινά to fit in. Για τον ιερό λοιπόν σκοπό του fit in, κατά καιρούς έχω συζητήσει:
- για παιδικά αμαξάκια (pros and cons, συζήτηση πέραν των είκοσι λεπτών, ναι είναι δυνατό και I am proud of myself).
- για συνταγές μαγειρικής
- για Tupperware (ήξερες κυρία μου ότι τα Tupperware έχουν lifetime guarantee? Όπως και οι Louis Vuitton. Το τυράκι στο ψυγείο βρίσκεται φυλαγμένο σε… καλά χέρια).

Η τελευταία θυσία που έκανα, ήταν να κάτσω να παρακολουθήσω 1-2 επεισόδια του «Μόνο Μια Φορά» για να καταλάβω τι σκατά συζητούν στη δουλειά και δεν μπορώ να λάβω μέρος. Νομίζω ήταν τα επεισόδια 12 και 13:

Σκοτεινό introduction σε υπόγεια και χαλαμάντουρα με ροκ μουσική. Μικρά σακουλάκια με άσπρη σκόνη αλλάζουν χέρια γρήγορα (επειδή τα ναρκωτικά λαμβάνονται μόνο το βράδυ υπό τον ήχο ροκ μουσικής). Μια τύπισσα με υπερβολικά κοντό φόρεμα κοιτάζει με ύφος απαθές – συνειρμός, είναι γυναίκα χαμηλών ηθών, μπλεγμένη μέσα στα σκοτεινά πλοκάμια της νύχτας. Αυτό σε συνδυασμό με τα χαλαμάντουρα οδηγούν στο συνειρμό ότι όπου υπάρχουν χαλαμάντουρα, υπάρχουν ναρκωτικά.

Παρένθεση: Τσιάκκα είδαν οι αστυνομικοί πριν μπουκάρουν στο πάρτι των εφήβων στη Φανερωμένη? Δεν αποκλείεται.

Στη συνέχεια βλέπουμε φουκαριάρη τύπο σε φρουταρία να ζητά δανεικά από φίλο (?) του. Αμέσως ο τύπος βγάζει ένα μάτσο και του δίνει 500 Ευρώ (διότι ο average άνθρωπος πάει Φρουταρία με 1000 Ευρώ τουλάχιστον πάνω του. Πω πω, χάλια ο πληθωρισμός, στα ύψη οι τιμές.) Ο φουκαριάρης, θέλει λέει τα λεφτά για να πάει περίπατο το παιδί (?) του. Προφανώς να το πάει να φάνε sushi ή στέκι στο Bagatelle ή κάτι παρόμοιο και ακολούθως θα πάνε και στο Timinis να αγοράσουν πουκάμισα Ralph Lauren. As normal people do. Τελικά ο φουκαριάρης τρώει τα λεφτά στο μπούκκικο παίζοντας dog races, διότι ζει και αυτός το δράμα του εθισμένου στο τζόγο τύπου και κλαψ και λυγμ, έχουμε λυγίσει από τα κοινωνικά προβλήματα.

Και περνάμε στα κατεχόμενα. Βλέπουμε δύο Τ/Κ που φακκά η γλώσσα τους (αργά και καθαρά) να συζητούν πως θα ξεφορτωθούν ένα πτώμα. Η τύπισσα είναι super δικτυωμένη τύπισσα του υποκόσμου. Ταξιδεύει από Λάρνακα, είναι sexy και πάει Τουρκία. Κάτι σαν Jet setter της παρανομίας.

Εδώ έχουμε παρένθεση-φλας σε γραφείο με δημοσιογράφους. Ο Δημήτρης Παμαμιχαήλ του «Έχω ένα Μυστικό» συνομιλεί με την Νιόβη Χαραλάμπους-είμαι-μια-ταλαντούχα-και-ασυσμβίβαστη-ηθοποιός-που-παίζω-diverse-ρόλους (also known as μαλλί θρουμπί) να συζητούν για ένα Κύπριο φοιτητή που βρέθηκε με ναρκωτικά στη Κομοτηνή (τι πρωτότυπο!) Η Νιόβη είναι δαιμόνια δημοσιογράφος που ψάχνει πάντοτε την αλήθεια και δεν θέλει να «κουκουλώσει» το θέμα. Έχει ένα Watergate να ξεσκεπάσει, όχι παίξε γέλασε.

Την ίδια ώρα, σε λούμπεν καφενείο με τουρκοκυπριακές σημαίες, ένα token Ατατούρκ σε φωτογραφία και τον Τσιάκκα junior, κανονίζεται deal με τον Τ/Κ. Ο Τσιάκκας ομιλεί την τουρκική άπταιστα. Η Τ/Κ που φακκά η γλώσσα της κάνει frame Ε/Κ με hair look και περιβολή seventies. Στέλλει την ψευδοαστυνομία στο δωμάτιο του φτηνού ξενοδοχείου που έχουν ένα πτώμα και κάθεται (στα κατεχόμενα υπάρχει πολύ action). Το ξενοδοχείο είναι φτηνό διότι έχει fake ξύλινη επένδυση χασαποταβέρνας και ενσωματωμένο ράδιο στον τοίχο (sooooo 70s). Ο Ε/Κ με περιβολή seventies για να ξεφύγει πέφτει από το παράθυρο, πάνω σε μια τέντα και σε κάτι ανυποψίαστους Τ/Κ που κάθονται από κάτω. Δημιουργείται πανικός, βγαίνει και ένας ψευδοαστυνομικός στο παράθυρο αλλά κανένας δεν σκέφτεται να ρωτήσει τον Ε/Κ που είναι φανερό ότι πήδηξε από το παράθυρο τι σκατά κάνει εκεί.

Διακριτικοί οι Τ/Κ, δεν το συζητώ. Και η ψευδοαστυνομία χειρότερη από τη δική μας.

Αλλαγή πλάνου και βλέπουμε την τύπισσα από τους Τάκκους να μαλώνει με το γιο της σε στυλ «κρίση μεσοαστής μάνας που ανησυχεί για τα παιδιά της meets κλιμακτήριο». Ο γιος της παίρνει υφάκι «άσε μας ρε μάνα, μας έπρηξες» στο οποίο η Τάκκα ανασύρει από τη φαρέτρα της το guilt syndrome (μόνο εγώ ξέρω τι θυσίες έχω κάνει για σας μπλα μπλα) και συγχύζεται ακόμα παραπάνω. Η παράνοια σε 350 τετραγωνικά μέτρα επιπλωμένου χώρου.

Αλλαγή πλάνου και πάλι και είμαστε σε νοσοκομείο όπου η Παυλίτσα του Βουράτε Γειτόνοι προσπαθεί να πείσει τον ηθοποιό ποτέτοιο Γκρέκο ότι το παιδί της δεν έχει σχέση με τα ναρκωτικά (είναι in denial? Δεν κατάλαβα)

Ατάκα όλα τα λεφτά: «Γιατί δεν το καταλαβαίνουν? Γιατί δεν το νιώθουν? Παραλίγο να μου σκοτώσουν το γιο μου». (γιε μου, γιε μου… το χρησιμοποίησε και ο Almodovar στο All about my mother, το παθαίνουν και οι καλύτεροι).

Ο γιος της έχει γκόμενα μια που πρώτη φορά βλέπω στην τηλεόραση, η οποία του συμπαραστέκεται. Ο Γκρέκο είναι ο πατέρας της (α οκ, κατάλαβα, ο Γκρέκο είναι ο πατέρας που δεν θέλει η κόρη του να κάνει παρέα με κάποιον που μπορεί να έχει σχέση με ναρκωτικά. Ναι? Το βρήκα?)

Enter νεαρός τύπος με προφορά Wood Green (το τσαρλούδι). Το τσαρλούδι έχει και αυτό μαλλί θρουμπί, θέλει λεφτά για να κάνει ναρκωτικά (ωωωω, τι πρωτότυπο), λέει ψέματα στους δικούς του για να βγει από το σπίτι (ωωωω, τι πρωτότυπο), ζητάει λεφτά από όσους ξέρει για να κάνει ναρκωτικά μια τελευταία φορά (ωωωω, τι πρωτότυπο), λέει «Fuck You» κάθε φορά που τον κλάνει κάποιος (είναι που έπεσε στα σκληρά ναρκωτικά), συναντιέται με botoxαρισμένο έμπορο ναρκωτικών (χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο, ρίκο ρίκο ρίκοκο) ο οποίος τον παραπέμπει σε υπόγειο καταγώγιο της παλιάς Λευκωσίας να πάει να κάνει ναρκωτικά με την ησυχία του.

Παρένθεση: Αυτοί που χαρακτηρίζουν την παλιά Λευκωσία «Εξάρχεια» (Νίκος Τορναρίτης), και αυτοί που παρουσιάζουν στις σειρές τους την παλιά Λευκωσία ως το μέρος της ακολασίας, είναι αυτοί που βλέπουν την παλιά Λευκωσία μόνο μέσα από τις τηλεοράσεις τους.

Οι ύποπτες δολοπλοκίες συνεχίζονται σε διάφορα venues. Στην Κωνσταντινούπολη σε χορό-της-κοιλιάς-joint, η Τ/Κ που φακκά η γλώσσα της συναντιέται με το γύφτο μπαμπά της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους στο «Ψίθυροι Καρδιάς» που είναι ο βαρόνος των ναρκωτικών που κινεί τα νήματα. Όλοι προσπαθούν να σκοτώσουν ή να κάνουν frame τους άλλους με διάφορους τρόπους. Ψιλοboring.

Πίσω στη Λευκωσία, ο φουκαριάρης με το dog race addiction ψάχνει το γιο του (το τσαρλούδι) και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι το τσαρλούδι προέρχεται από μια διαλυμένη οικογένεια με προβλήματα, γι’ αυτό άλλωστε το έχει ρίξει στα ναρκωτικά. Ο μπαμπάς δεν έπαιζε μαζί του Lego και Playmobil, αλλά dog races και το τσαρλούδι νιώθει μόνο και rejected, και κανένας δεν νοιάζεται για αυτόν και από τα πολλά κλισέ θα ξεράσω.

Το δε τσαρλούδι βρήκε τη δόση του απέναντι από το αναπαλαιωμένο σπίτι της Λέσχης Lions στην παλιά Λευκωσία (εκείνο που προσφέρεται και για γάμους και βαφτίσεις, you know the one, δίπλα από το σουβλατζίδικο Berlin) και παθαίνει overdose και το σύμπαν συνωμοτεί για να τον σώσει. Ο botoxαρισμένος έμπορος καλεί ασθενοφόρο (after sale services), η αμακιγιάριστη ναρκομανής ειδοποιεί την Μαρίνα Μαντρή σε ένα ακόμα ρόλο free spirit ethnic γκόμενας (που δέχεται μεν ερωτική εξομολόγηση από τον Κασκαούνια-μπάρμπαν-με-καλή-καρδιά αλλά σπεύδει να βοηθήσει το τσαρλούδι που έχει πάθει overdose).

Επίσης μου λύθηκε η απορία γιατί δεν μπορώ να βρω Κύπρια καθαρίστρια (σαν την Άλκηστη Παυλίδου). Έχουν όλες γιους που είναι μπλεγμένοι στα ναρκωτικά και κάθε βράδυ κάθονται ξύπνιες και τους περιμένουν να επιστρέψουν σπίτι. Μετά από τόσο ξενύχτι, που μυαλό να καθαρίζουν σπίτια?

Δεν αντέχω άλλη ένταση. Θα απαιτήσω στη δουλειά να συζητάμε πάλι για Tupperware.