Αψηφώντας τη βαρύτητα

Ο γιατρός λέει μετά τον έβδομο μήνα καλό είναι να αποφεύγεται το sex διότι έχει αποδειχθεί ότι τα υγρά του άνδρα ενδεχομένως να προκαλέσουν σπασμούς και πρόωρη γέννα στη γυναίκα (αμάν πια αυτά τα υγρά. Πρέπει πάντα κάτι να προκαλούν?). Αυτό δεν συμβαίνει με όλους αλλά και τα εμβόλια τα βάζεις προληπτικά.

Μας έχει πιάσει το άγχος. Πλησιάζουμε επικίνδυνα αυτή την ημερομηνία. Δεν είναι τόσο εύκολο να κόψεις τις καλές σου συνήθειες. Σου βγαίνει αυτόματα. Η προληπτική αποχή είναι χειρότερη και από το morning sickness.

Τι γίνεται όταν μια έγκυος και ένας άντρας αποφασίζουν να αψηφήσουν τη βαρύτητα και τη μουρμούρα του γιατρού?

Καταρχήν δεν χρειάζεται να βάλεις προφυλακτικό. Για ποιο λόγο να ανησυχήσεις? Μήπως μείνεις έγκυος? Σε πιάνει ένα άγχος να κλείσεις τα φώτα, να κλείσεις τα παντζούρια να μην φαίνεσαι, αντί για τον όγκο σου εύχεσαι ο άλλος να βλέπει μια αιθέρια σκιά.

Ναι.

Αν έχει 6 βαθμούς μυωπία και του έκρυψες τα γυαλιά, έχεις μια πιθανότητα.

Αλλιώς πρέπει να το πάρει απόφαση ότι θα απολαύσει spicy στιγμές με την Όρκα τη φάλαινα. Που είναι φιλική και προς το περιβάλλον.

Σχεδόν αμέσως το πρόβλημα που παρουσιάζεται είναι που να βάλεις την κοιλιά σου. Τη ρίχνεις στο πλάι, δεν γίνεται, γυρίζεις από την άλλη, πάλι δεν γίνεται. Κάτι στάσεις που έχουν τα βιβλία εγκυμοσύνης, τάχα μου εσύ στο πλάι και αυτός από πίσω σου όλο χαρά δεν σου κάθονται. Νιώθεις ότι το κάνεις με ένα αγγούρι. Οι στάσεις που εμποδίζει η κοιλιά σου είναι όλες οι στάσεις που σου προκαλούν οποιαδήποτε ευχαρίστηση.

Ξεκινάς αργά-αργά και προσεκτικά, όλο ευγένειες και τρυφερότητα. Αυτός σε πιάνει λες και είσαι κρυστάλλινο βάζο. Μόλις ανάψουν λίγο τα αίματα (ξεχνάς τα βάζα και τις τρυφερότητες) και ασκηθεί πίεση, πάφ! Σου επιπεδώνει την κοιλιά και νιώθεις το μωρό να χτυπιέται. Αν μπορούσε να μιλήσει θα φώναζε κάτι του στυλ «Θα σκάσετε επιτέλους, φραπέ μ’ έχετε κάνει!!» Άσε που όσο σου πιέζει την κοιλιά εσύ αντί να νιώθεις excitement κατουριέσαι, αλλά σκέφτεσαι που να τρέχεις στην τουαλέτα τώρα που προσπαθείς να βρεις στάση να βολεύει.

Αλλάζεις στάση. Δεν σε βολεύει. Σηκώνεις το πόδι, αλλά δεν είσαι πια η Κομανέτσι (και για τους επόμενους 3 με 4 μήνες θα θυμίζεις μάλλον αθλήτρια της σφύρας). Το αμέσως επόμενο πράγμα που σκέφτεσαι είναι ότι στα τέσσερα σου μάλλον δεν θα εμποδίζει η κοιλιά. Εισηγούμαι να το δοκιμάσετε μόνο αν έχετε πάρα πολύ δυνατά γόνατα. Το αυξημένο βάρος σας, συν αναγκαστικά λίγο από το βάρος του άλλου, σας κάνει να νιώθετε ότι σηκώνετε βάρη. Κάτι σαν αρασέ από την ανάποδη. Στα 2 λεπτά σωριάζεστε στο στρώμα. Μένεις ακίνητη και ευτυχώς ο άλλος φιλοτιμείται να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού μόνος του.

Αρχίζεις να νιώθεις κάτι ευχάριστο αλλά δεν μπορείς να δεις από πού προέρχεται. Θυμάσαι ότι κάτι έχεις ανάμεσα στα πόδια σου αλλά τους τελευταίους 2 μήνες βαδίζετε και οι δύο σε ένα μοναχικό μονοπάτι που δεν μπορεί ο ένας να δει τον άλλο. Παρά μόνο με καθρεφτάκι.

Ας είναι. Η αφή καμιά φορά είναι καλύτερη από την όραση. Φυσικά, τα περιοδικά και τα βιβλία και όλοι όσοι το έχουν ζήσει θα σας πουν ότι άμα υπάρχει θέληση βρίσκεις τρόπο. Σύμφωνοι.


Και αυτό αφορά τα δονούμενα δακτυλίδια και έχει πολλή πλάκα..