Έκθεση: Πως περνώ τα απογεύματα μου

Κάνει ψυχρούλα ή μου φαίνεται?

Πάω να ανάψω τη θέρμανση και… άκρα του τάφου σιωπή στο boiler βασιλεύει. Στέλλω τον Έτερο τον αητό πάνω στην ταράτσα να ελέγξει την κατάσταση. Αυτός, τηράει δεξιά, τηράει αριστερά, κατεβαίνει και μου ανακοινώνει το πόρισμα. «Στον Πενταδάκτυλο μάλλον βρέχει. Μαύρα σύννεφα έχουν καλύψει τις κορυφές του και η σημαία σχεδόν δεν φαίνεται.»

«Μα εγώ δεν σου είπα να ανέβεις στην ταράτσα για να μου πεις τον καιρό, αλλά να δεις τι έχει το boiler και δεν ανάβει η θέρμανση!» Λέω εγώ η αλλοπαρμένη.

«Α, δεν έχω ιδέα. Πάτησα όλα τα κουμπιά αλλά δεν πήρε μπρος. Μάλλον πρέπει να φέρουμε τον ειδικό».

Μετάφραση: Δρακούνα τηλεφωνήσει στον ειδικό. Δρακούνα εξηγήσει στον ειδικό και κλείσει ραντεβού. Δρακούνα περιμένει ειδικό και ειδικό δεν έρχεται. Δρακούνα ξανατηλεφωνήσει στον ειδικό και καλοπιάσει. Ειδικό τότε ίσως έρθει.

(κάτι πληρώνω διότι και το ένα air condition χάλασε το καλοκαίρι και είχαμε ιστορίες. Επίσης να θυμίσω και ότι τον προηγούμενο μήνα περίμενα άλλο ειδικό για να κάνει συντήρηση της θέρμανσης. Γενικά πάντα κάποιον περιμένω.)

Πλησιάζει η ώρα του ραντεβού και νιώθω πεταλούδες στο στομάχι και με έχει πιάσει αγωνία. Θα έρθει?? Θα μπορέσει να διορθώσει το boiler? Θα του αρέσω?? (μη γελάτε, τα ραντεβού με «ειδικούς» είναι όπως τα κανονικά ραντεβού. Πρέπει να κάνεις κλικ) Ο ειδικός έρχεται στην ώρα του (και μένω άφωνη και έκπληκτη). Έρχεται με αξεσουάρ ένα Πακιστανό που τον λένε Κώστα (δεν έχω ιδέα πως ένας Πακιστανός έφτασε να ονομάζεται Κώστας αλλά δεν το ψάχνω, εδώ άκουσα Σρι-Λανκέζα να την φωνάζουν Αντρούλλα, στον Κώστα θα κολλήσω?) και 3 κιβώτια με βίδες, κατσαβίδια, ρουκέτες κτλ. Μου αναφέρει ότι είναι ειδικός (το είπαμε) και ότι εκπαιδεύτηκε στη Γερμανία, στο εργοστάσιο της εταιρείας που κατασκευάζει τα boilers (και εγώ που νόμιζα ότι όλα αυτά είναι κορεάτικα) και ξέρει τα πάντα για το θέμα και να μην ανησυχώ (ο Κώστας ο Πακιστανός ελπίζω να μην εκπαιδεύτηκε στα στρατόπεδα εκπαίδευσης μαχητών της Αλ Κάιντα, αλλά τώρα που το σκέφτομαι χρήσιμο θα ήταν. Βόμβες δεν μαθαίνουν να φτιάχνουν εκεί?). Ανεβαίνουμε στην ταράτσα και ξηλώνουν το boiler.

Μισή ώρα αργότερα μου ανακοινώνουν ότι ήθελε «ρεουλάρισμα» η πίεση. Την έφτιαξαν και όλα λειτουργούν ρολόι. Μάλλον οι προηγούμενοι ειδικοί που έφερα ήταν άσχετοι (το έχω παρατηρημένο, όλοι βρίζουν τους προηγούμενους. Από γκόμενους, μέχρι κυβερνήσεις, οι προηγούμενοι φταίνε για όλα.) Όντως, το σπίτι έχει ζεσταθεί και μια γλυκιά θαλπωρή αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Πότε έχουμε Χριστούγεννα?

Το ίδιο βράδυ, και μέσα σε κλίμα ευφορίας (που ο ειδικός ήρθε και έφτιαξε τη θέρμανση από την πρώτη) μπαίνω να κάνω ένα ντους (ως συνηθίζεται στον δυτικό κόσμο για να καθαριστείς και να χαλαρώσεις). Όπου έντρομη ανακαλύπτω ότι το νερό δεν είναι ζεστό…. Ούτε με την πάροδο μιας ώρας βρασίματος είναι ζεστό…. Σε γενικές γραμμές, η θέρμανση ανάβει κανονικά αλλά το νερό κάπου κόλλησε και δεν βράζει.

Δηλαδή πρέπει να ξαναπάρω τον ειδικό τηλέφωνο (το «ειδικός» πλέον χρησιμοποιείται μεταφορικά).

Ξαναπαίρνω τηλέφωνο και πάλι κλείνουμε ραντεβού. Αυτή τη φορά λέω καλού κακού να βάλω φούστα, να ισιώσω μαλλί (να βγάλω και τη βέρα) και να τον υποδεχτώ όλο νάζι στην πόρτα. Στο κάτω-κάτω δεύτερο ραντεβού είναι, να μην κάνω μια προσπάθεια?

Το γεγονός ότι έρχεται και πάλι στην ώρα του (χωρίς τον Κώστα τον Πακιστανό) δεν μου αφήνει καμία αμφιβολία. Με θέλει. Ξαναβγαίνουμε και πάλι στην ταράτσα, το αγαπημένο μας μέρος για ραντεβού. Αυτός ξηλώνει και δοκιμάζει βαλβίδες και εγώ ρωτώ όλο αφέλεια (ή ενδιαφέρον, ότι προτιμάτε) τι είναι αυτό και τι είναι εκείνο. Έχω παγώσει με τη φούστα στη ταράτσα αλλά πιστεύω το μπλε χρώμα των χειλιών, μου προσδίδει ένα αριστοκρατικό αέρα ice queen, να μην σου πω και gothic. Προς το τέλος τον ρωτώ τι θα ήθελε να πιεί.

Όχι, ούτε το Βόσπορο θέλει να πιεί ούτε το φεγγάρι. Ένα μέτριο κυπριακό (ή ελληνικό, ή τούρκικο, αναλόγως της εθνικότητας σας, δεν θα μαλώσουμε.) Τρέχω κάτω στην κουζίνα, φτιάχνω ένα μερακλίδικο, μέχρι που ξετρυπώνω και δίσκο με ασορτί πετσετάκι και στολίζω το φλιτζάνι του καφέ με νερό και δίπλα πιατάκι με γλυκό- το οποίο ήταν μέσα στο ψυγείο κάτι χρόνια- ελπίζω να μην είναι χαλασμένο (ορίστε που τα ασορτί πετσετάκια της γιαγιάς Μαγκάιβερ έπιασαν τόπο. Να δούμε πόσους καφέδες έψησε στη ζωή της.) Πάω όλο το ensemble συνάμενη και κουνάμενη πάνω στην ταράτσα (αν ήμουν 50 κιλά χοντρότερη θα ήμουν φτυστή η Λωξάντρα).

Ο ειδικός πίνει τον καφέ, καπνίζει τσιγάρο Crown (όπα στην οικοδομή) και αγνοεί το γλυκό (έχει φαίνεται φάει πολλά χαλασμένα και πλέον έμαθε και προσέχει). Βρήκε το πρόβλημα, μια βαλβίδα κόλλησε αλλά οκ, την έφτιαξε, όλα καλά, έχουμε και ζεστό νερό.

Λέω να ρωτήσω τι άλλο μπορεί να κάνει μια θέρμανση εκτός από το να βράζει το σπίτι και να βράζει το νερό του μπάνιου (διότι άμα είναι σε 6 ώρες να ανακαλύψω ότι κάτι άλλο δεν λειτουργεί, να μιλήσω τώρα που είναι εδώ να μου το φτιάξει και αυτό. Ας πούμε, να ελέγξω και το φούρνο αν ανάβει??) Όχι, εντάξει, τότε τον ρωτώ πόσα του χρωστώ, στο οποίο μου σκάει χαμόγελο και μου απαντά ότι δεν κάνει τίποτα. Παίρνει τις βίδες του και φεύγει από τη ζωή μου…

ΚΑΙ άμεση εξυπηρέτηση, ΚΑΙ δωρεάν…. Να δεις που κάτι άλλο θα μου χάλασε για να τον ξανακαλέσω…