Η συνάντηση

Η latest πρωτοβουλία για το Κυπριακό (που strictly speaking δεν είναι πρωτοβουλία αλλά πως αλλιώς να την πω) ξεκίνησε βασικά με τη συνάντηση του Παπαδόπουλου και του Ανάν στο Παρίσι, μια κρύα μέρα του χειμώνα. Εκεί αποφασίστηκε το …επαναστατικό να προωθήσουμε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Τέλος πάντων. Ουσιαστικά, αν με ρωτάς δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ακόμα και η απευθείας συνάντηση των Παπαδόπουλου – Ταλάτ δεν μας είπε και τίποτα καινούργιο. Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. Μετά από τόσους μήνες ακόμα συζητούν πως και τι θα κάνουν στις Τεχνικές Επιτροπές. Μπλα μπλα, κωλυσιεργία και στο τέλος αδιέξοδο. Όπως πάντα. Αυτό το σπορ το τελειοποιούμε τα τελευταία 40 χρόνια. Ακόμα 10 χρόνια και θα το πατεντάρουμε ως πολιτικό κίνημα και θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια. "Πώς να ΜΗΝ βρείτε λύση σε ένα πρόβλημα. Το παράδειγμα της Κύπρου." Θα πάρουμε σίγουρα τα πρωτεία από τη Μέση Ανατολή.

Και δεν είναι ότι είναι καλοκαίρι και η περίοδος είναι νεκρή. Νεκρή είναι η διάθεση (και των δύο) από καιρό. Πως όμως να μας το πασάρουν με μαλακό τρόπο άραγε?

Η περίοδος αυτή μου θυμίζει ένα παλιό ποίημα που γράφτηκε από τον Λάκη Κοραλή περί τα 1970 στο Λονδίνο. Αλλάζοντας μόνο 2-3 λέξεις, γίνεται (πιστεύω) πολύ επίκαιρο. Σε παρένθεση και τα bold δικά μου:

Η συνέλευση (θα μπορούσε όμως να είναι «η συνάντηση»)

Η συνέλευση υπήρξε θυελλώδης
Ειπώθηκαν λόγια άπρεπα
«κατακριτέα» όπως είπε ο πρόεδρος
Ο απεσταλμένος της Κεντρικής Επιτροπής (του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ)
Βρισκόταν σε απόγνωση
Κάποιος είπε για διάσπαση (διχοτόμηση?)
Είπανε πως «τέτοια λόγια δεν λέγονται εδώ μέσα!»
Και έτσι η τάξις απεκατεστάθη.
Αφού συζητήσαμε και αποφασίσαμε
πως κάτι πρέπει να κάνουμε
πήγαμε να κοιμηθούμε.

ΣΗΜ: Το ποίημα αυτό γράφτηκε έχοντας ως θέμα τις συζητήσεις που γίνονταν εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα για τη διάσπαση του ΚΚΕ. Χωρίς να θέλω να προχωρήσω άλλο με τις ομοιότητες, το ΚΚΕ τελικά διασπάστηκε.