Το Σύνδρομο του Superman

Ακούσατε για τον τύπο που τρυπούσε τα λάστιχα των αυτοκινήτων με ελληνικές πινακίδες διότι και καλά του ήρθε ξαφνικά θεία έμπνευση ότι οι Ελλαδίτες ευθύνονται για «την καταστροφή του τόπου»???

Και οι Παραλιμνίτες ευθύνονται για την πολιτιστική και αισθητική καταστροφή της περιοχής Πρωταρά αλλά δεν μας βλέπεις να τρυπούμε λάστιχα στην Αγία Νάπα!!

Πάντως το σύνδρομο Superman – θα καθαρίσω τον κόσμο από το κακό, είναι ένα παλιό και πολύ ελκυστικό σύνδρομο που χτυπά αδιάκριτα πολύ κόσμο. Είναι παρόμοιο με το σύνδρομο του «αν ήμουν προπονητής να δεις τι αλλαγή θα έκανα και η ομάδα θα πετούσε». Το πρόβλημα στο σύνδρομο Superman, είναι ότι είναι υποκειμενικό σύνδρομο και σε κάνει να πιστεύεις ότι θεωρείς εσύ ως σωστό είναι σωστό για όλους. Ότι όμως θεωρείς εσύ σωστό, δεν σημαίνει ότι είναι σωστό για όλους. Διότι στην τελική, ποιος σε διόρισε εσένα Θεό και δεν μας το είπε να κάνουμε και εμείς αίτηση?

Δεν μπορώ όμως να αποφύγω τον πειρασμό να κάνω μια λίστα με τα πράγματα που θα έκανα αν ήμουν Superman (ή έστω, τρομοκράτης-φαρσέρ):

1. Εννοείται ότι αν έμπαινε αυτοκίνητο μπροστά μου με χαλασμένη εξάτμιση (έστω και για αστείο) θα το σήκωνα και θα το πετούσα μακριά, όπως έκανες με τα matchbox αυτοκινητάκια σου. Σκέφτομαι ότι καλό alternative θα ήταν sunroof αυτοκινήτου με ενσωματωμένη μπαζούκα με την βοήθεια της οποίας θα εκτόξευα το εν λόγω απαράδεκτο αυτοκίνητο στο νεκροταφείο. Βέβαια, κάτι τέτοια κάνει ο Batman που είναι κοινός θνητός και όχι ο Superman που μπορεί να πετάει. Τυχόν Λιβανέζοι και Ισραηλινοί που το διαβάζουν αυτό, παρακαλώ να το αγνοήσουν.

2. Θα έριχνα κάτω όλο το τετράγωνο στα φώτα Γαβριηλίδη για να χωράει να περνάμε άνετα χωρίς να δημιουργείται κίνηση.

3. Θα άλλαζα όλα τα ονόματα δρόμων που περιλαμβάνουν «Μακαρίου», «Γρίβα», «Μάτση» και άλλων αγωνιστών, σε κάτι πιο εύθυμο και εμπριμέ του στιλ «Λίτσα», «Πίτσα», «Μαρούλλα» και φυσικά «Αντρούλλα».

4. Θα έσκαβα λίγο έξω από την Αγλαντζιά (καλή τοποθεσία, δίπλα από την Αθαλάσσα, υπάρχει και πεδιάδα) μέχρι να βρω θάλασσα και επιτέλους θα έκανα τη Λευκωσία παραλιακό θέρετρο.

5. Θα κατεδάφιζα το Τμήμα Δημοσίων Έργων. Και πως υπάρχει δεν κάνει και τίποτα, δεν θα λείψει σε κανένα. Πρώτα όμως, υπό την απειλή του προαναφερόμενου sunroof μπαζούκα, θα τους έβαζα να κλείσουν όλες τις τρύπες που άνοιξαν τελευταίως στους δρόμους και να κάνουν καλό πρέμιξ του δρόμου και όχι τα γνωστά πατσιαρίσματα.

6. Δεν θα έκλεινα τα καπαρέ, αλλά θα έφερνα τους Chippendales στην Κύπρο για μοναδικές εμφανίσεις γεμάτες ιδρώτα και λάδι. Να τους δουν οι Κύπριοι άντρες να σκιαστούν. Υπάρχουν παντού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, όχι μόνο στη Μόρφου.

7. Θα άλλαζα το πόστερ πάνω στον Πενταδάκτυλο και αντί να δείχνει τη γνωστή σημαία θα έγραφα για αλλαγή «Ο Μακάριος Ζει». Τώρα που το σκέφτομαι, αντί του Μακαρίου (μόνο κάτι γριές θα χαίρονταν πια), ένα πόστερ του Beckman δεν θα ήταν άσχημο. Αυτός και αν είναι αναγνωρίσιμος. Κουραστήκαμε με τη ψευδό-σημαία του μη-αναγνωρισμένου κράτους. Βάλτε κάποιον που αναγνωρίζουμε.

Δεν θα προέβαινα σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια σχετικά με το θέμα εισβολή-κατοχή-δεν-ξέρω-τι-είμαι-πια-ουφ-κουράστηκα. Διότι είμαι τρομοκράτης-φαρσέρ και όχι ο Ράμπο στο Αφγανιστάν. Δεν μπορώ να κάνω και θαύματα.

Και εννοείται η λίστα ετοιμάστηκε με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια. Τι Superman θα ήμουν άλλωστε αν δεν έκανα ότι ήθελα εγώ?