Love Radio

Επιστρέφοντας από τη δουλειά χθες άκουγα τυχαία στο ράδιο του αυτοκινήτου Love Radio. Στην ελληνική μουσική δεν τα πάω πολύ καλά. Ο χρόνος για μένα σταμάτησε κάπου το 1996 και από τότε δεν ξαναγόρασα ελληνικό CD. Nothing personal, απλώς δεν έτυχε. Τα μόνα ελληνικά τραγούδια που ακούω είναι από το ράδιο.

Ακούω αυτά τα τραγούδια και παθαίνω τα ακόλουθα διαδοχικά φλασάκια:

Πάρτο φεγγάρι και κάντο βέρα μου: Πληροφορούμαι ότι το τραγουδά η Μαρινέλλα. To cheeziest των cheesy τραγουδιών. Επίσης greatest hit γάμων (ειδικά για να «ανοίξει» το χορό το ζευγάρι). Ήθελα να ήξερα τι σκεφτόταν αυτός που έγραψε τους στίχους (και βασανίζει όλους εμάς που είμαστε καλεσμένοι σε γάμο). Φαντάζομαι φεγγάρι καλοκαιρινό δίπλα από την παραλία. Άρα έχει υγρασία. Άρα το μαλλί είναι φριζαρισμένο και τα ρούχα κολλούν πάνω σου. Φρους- φρους το κύμα σκάει στο ακρογιάλι (και η άμμος μπαίνει μέσα στα δάχτυλα σου). Άμα γυρίσεις με τέτοιο σκηνικό στον άλλον και του πεις «πάρτο φεγγάρι και κάντο βέρα μου», ή θα σου απαντήσει «πάρτο φεγγάρι και βάλε το εκεί που ξέρεις» ή θα φύγει τρέχοντας.

Θα σ’αγαπώ, ώσπου να γίνω εγώ εσύ και εσύ εγώ: Δεν έχω ιδέα ποιος το τραγουδά. Άλλο ένα hit των γάμων. Φαντάζομαι σε γκρο πλαν το προφίλ αυτού, το προφίλ αυτής και μια ανθισμένη αμυγδαλιά στο background. Η ταινία γύρω γύρω είναι ελαφρώς ζοφφή (δεν ξέρω πως το λένε αυτό, το έκαναν όμως με μανία στις ταινίες της δεκαετίας του 70). Το γκρο πλαν απομακρύνεται. Αυτός αρχίζει να τρέχει προς αυτήν μέσα σε ένα αγρό με κόκκινες παπαρούνες. Φορά καμπάνα παντελόνι (ξέρεις τι ωραίο που φαίνεται το καμπάνα παντελόνι όταν τρέχεις?) Εκείνη αρχίζει να τρέχει προς αυτόν. Τα μαλλιά της είναι μακριά και wavy (άτιμα 70ς) και ανεμίζουν.
ΌΧΙ, δεν περιγράφω το φιλμάκι της Κύπρου για τη Eurovision.

Άμα έχεις και mortgage σπιτιού, αυτοκινήτου και καταναλωτικό δάνειο με το άλλον, έχεις όντως μπλέξει τα μπούτια σου αρκετά, και σε περίπτωση περιουσιακών διαφορών δεν θα ξέρεις ποιος χρωστά τι. Έχεις γίνει literally εσύ αυτός και αυτός εκείνη (αυτός, αυτή και τα μυστήρια).

Μίλα μου, ναι, μίλα μου: Αυτό το τραγούδι, μαθαίνω, το τραγούδησαν όλοι (από τη Μαρινέλλα-Πάριο μέχρι τη Μάρω Λύτρα-Καραφώτη). Αφού πήρες το φεγγάρι και το έκανες βέρα (τι, μόνο η NASA θα κάνει πειράματα?), έμπλεξες τα μπούτια σου σε σημείο να μην ξεχωρίζεις ποιου είναι τι, τώρα έχεις πρόβλημα επικοινωνίας και σε πιάνει το παράπονο. Ναι μωρέ, μίλα μου. Μίλα με ποιαν γύριζες στα καπαρέ ενώ είπες ότι ήσουν στην άσκηση «Νικηφόρος». Μίλα γιατί ξαφνικά αγοράζεις κουστούμια από το Prince Oliver ενώ μέχρι πέρσι ούτε κάλτσες δεν μπορούσες να αγοράσεις μόνος σου. Μίλα πως είναι δυνατόν να πηγαίνεις για δουλειά στο «εξωτερικό» όταν είσαι περιπτεράς for a living. ΜΙΛΑ!
Α, ναι. Επειδή ήσουν ήλιος λαμπερός και εγώ στο πλάι σου κερί πώς να σταθώ (αυτό και αν είναι δικαιολογία- να τη θυμούμαι just in case).

Έχει και ένα άλλο του Πάριου, δεν μου έρχεται τώρα να συμπληρωθεί η οικογενειακή ευτυχία.