Υπάρχει Λόγος Σοβαρός

Επειδή διακρίνω μια απαισιοδοξία σε πολλά blogs που ξεκίνησα να διαβάζω τελευταίως, θα γράψω τα δικά μου (αν θέλετε το διαβάζετε).

Κάποτε σπούδασα στο εξωτερικό και εγώ. Η σπουδή που ήθελα να κάνω δεν προσφερόταν πουθενά στην Κύπρο έτσι αναγκαστικά (άλλο που δεν ήθελα) τα μάζεψα και πήγα στα εξωτερικά.
Στο πανεπιστήμιο που πήγα ήξερα μόνο ένα άτομο. Μετά από 1 εβδομάδα εκεί, γνώρισα άλλα 45 άτομα και άρχισε το πανηγύρι.
Η ζωή του φοιτητή είναι αξεπέραστη, αλλά αν μπεις στο trip να πιστεύεις ότι επειδή περνάς καλά ως φοιτητής, η ζωή στο εξωτερικό είναι το ίδιο καλή (άρα μένουμε), τότε θα απογοητευτείς. Εκτός αν παίζει έρωτας μεγάλος, ή φανταστική δουλειά, ή έχεις κάνει κανένα έγκλημα και δεν μπορείς να επιστρέψεις μήπως και σε συλλάβουν.
Κακά τα ψέματα. Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών, σπουδάζουν διότι οι γονείς τους πληρώνουν για τα πάντα, στα πανεπιστήμια που ενέκριναν οι γονείς, τις σπουδές που επίσης ενέκριναν οι γονείς. Το ίδιο έκανα και εγώ. Σπούδασα διότι με έστειλαν να σπουδάσω, και μου έδειξαν τυφλή εμπιστοσύνη (τους ευγνωμονώ βέβαια γι’αυτό και 5 πράγματα τα έμαθα, και ευτυχώς που τα έμαθα).
Όσο εξεγερμένη και να ένιωθα, όση ελευθερία κτλ να ένιωθα, δεν ήταν δικό μου κατόρθωμα. «Σε είχα δεί και σένα σάν τ' άλλα φοιτητάκια, αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά» είπαν οι Φατμέ και έχουν δίκιο.
Και τι να έκανα?

Να περνούσα ωραία.

Αυτό ακριβώς έκανα.

Και το απόλαυσα.

Ότι μαλακία μου κατέβηκε την έκανα. Και μπορεί να έφαγα τα μούτρα μου 2-3 φορές, αλλά τώρα τα θυμάμαι και γελώ.

Τέλειωσα τις σπουδές και είπα να μείνω 1-2 χρόνια ακόμα αλλά για να μείνεις ήθελες work permit, το οποίο δεν πήρα. Να μείνω παράνομα και να κάνω δουλειές του ποδαριού δεν έλεγε, έτσι επέστρεψα σπίτι μου.

(τέλος πρώτου μέρους)

Για τα lyrics ολόκληρου του τραγουδιού των Φατμέ: www.geocities.com/fatme80s/lyrics/logos_sovaros.txt