New Year Resolution

Στολίσαμε Χριστουγιεννιάτικο δεντράκι στη δουλειά. Δηλαδή, βάλαμε τη secretary να το κάνει. Ο boss, είχε το epiphany να μας εισηγηθεί, εκτός από τα στολίδια, να γράψουμε και από μια ευχή και να την καρφιτσώσουμε πάνω στο δέντρο, σαν new year resolution μας. Όταν είδε ότι με την εισήγηση του δεν συγκινήθηκε κανένας (και το human resource management που έκανε στο πανεπιστήμιο καμία επιρροή δεν είχε σε εμάς) μας έδωσε μισή ώρα άδεια να το κάνουμε. Μετά από αυτό η συμμετοχή ήταν καθολική. Μέχρι και η καθαρίστρια συμμετείχε.
Σκέφτηκα και εγώ, τι να θέλω άραγε να μου συμβεί μέσα στο 2006?
Έγραψα:

"Εύχομαι το 2006, να καταφέρω να μάθω να βάζω το eyeliner σωστά και να δημιουργώ το smoky effect που είδα και μου άρεσε."

Το καρφίτσωσα στο δέντρο, και μετά πρόσεξα τι έγραψαν οι υπόλοιποι. Το 90 % ευχήθηκε υγεία, να λυθεί το κυπριακό και να πάμε όλοι στα σπίτια μας. Ειλικρινά δεν πίστευα ότι έχει κόσμο που ΑΚΟΜΑ εύχεται αυτό (η υγεία εξαιρείται διότι είναι πάντα επίκαιρη). Ίσως δεν έγραψαν αυτό που πραγματικά σκέφτονταν. Η ευχή του "να πάμε όλοι στα σπίτια μας" είναι σταθερή αξία, το είπες και καθάρισες (είναι αορίστου περιεχομένου, δείχνεις ευαισθητοποιημένος, αρκετά πατριώτης, κανένας δεν θα σε παρεξηγήσει). Σαν χαλασμένο ράδιο, ή CD που κόλλησε. Είμαι περίεργη να δω τι θα γίνει αν ποτέ η ευχή πιάσει.