Στο βουνό ψηλά εκεί

Το σκηνικό: Επιβλητικός πολυχώρος (στο παρελθόν φιλοξένησε καλλιστεία, βραβεύσεις, συναυλίες και γάμους) σε αρχιτεκτονικό στυλ, 1000 και μία νύχτες meets the nineties. Βρίσκεται πάνω σε λόφο με πανοραμική θέα της Λεμεσού και του αρχιπελάγους. Αν βγεις εκεί πάνω πολύ πρωί θα δεις στον ορίζοντα εμπορικά πλοία να πλησιάζουν το λιμάνι φορτωμένα με καταναλωτικά αγαθά για τους Κύπριους. Πολύ ρομαντικά. Ο επιβλητικός πολυχώρος είναι βαμμένος άσπρος, για να γίνεται ένα με το άσπρο πέτρωμα της περιοχής.

Ο λόγος: Ένας (ακόμα) γάμος

Οι καλεσμένοι: Και η κουτσή Μαρία. Ο πολυχώρος προσφέρεται για πολύ popular ζευγάρια με χιλιάδες καλεσμένους. Ήδη ο πολυχώρος παρέχει τραπέζια, καρέκλες και μπουφέ για 1850 άτομα να κάθονται ταυτόχρονα και να τρώνε. Σε αυτούς τους γάμους το savoir faire λέει ότι χαιρετάς το ζευγάρι, σερβίρεσαι από το μπουφέ, κάθεσαι όπου βρεις, τρως, πίνεις και φεύγεις όπως ήρθες (κυνηγημένος). Με το λουκούμι σου, φυσικά. Μπορείς να θαυμάσεις και τη θέα του αρχιπελάγους (αλλά αυτό ήδη το είπαμε).

Εικαστική παρέμβαση: Ο πολυχώρος προσφέρει προς ενοικίαση και ρωσικό μπαλέτο με δίμετρα ξανθά κορίτσια που κάποτε, στη μακρινή Ρωσία ονειρεύτηκαν Μπολσόι αλλά κατέληξαν στου διαόλου τη μάνα (για τους Ρώσους). Το εν λόγω μπαλέτο κάνει ένα πέρασμα πάνω στη σκηνή ντυμένο… αρχαίες Ελληνίδες να τις πω… Καρυάτιδες να τις πω… φορώντας τις κουρτίνες να τις πω…και κρατώντας ολυμπιακές δάδες (αναμμένες). Πάνε, έρχονται, ανεμίζουν τις δάδες προκαλώντας ρίγη και συγκίνηση στους μπουκωμένους καλεσμένους, νομίζω κάνουν κάποιο είδους introduction για την επόμενη πράξη…

Το αποκορύφωμα: Θυμάστε στα καλλιστεία που οι διαγωνιζόμενες κατέβαιναν στη σκηνή από μια «επιβλητική» σκάλα τύπου «μιούζικαλ του Μπρόντγουεη» (μετά τη δεκαετία του 40’ όμως, νομίζω η είσοδος μέσω σκάλας εγκαταλείφθηκε στο Μπρόντγουεη. Anyway, ποτέ δεν είναι αργά). Από την εν λόγω διάσημη και πολυχρησιμοποιημένη σκάλα, κατεβαίνει το νεόνυμφο ζευγάρι (προσέχοντας να μην πέσει και πάθει κάνα κάταγμα) εν τω μέσω δυνατής μουσικής και χειροκροτημάτων από τους όχι-πια-μπουκωμένους καλεσμένους. Κόβουν τούρτα, κάνουν πρόποση και ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Entertainment: Ένα συνθεσάιζερ, ένα μπουζούκι, μια κιθάρα και ένας τύπος με ματσούκι (sorry, μικρόφωνο) δεν είναι live ορχήστρα. Είναι μαρτύριο για αυτούς που είναι αναγκασμένοι να τους ακούνε. Ακόμα και Έφη Θώδη έχει ένα status, μια εμβέλεια, ένα επίπεδο. Η live ορχήστρα του πολυχώρου, πρέπει απλώς να αλλάξει επάγγελμα. Όχι… ούτε στο γιαπί δεν συστήνουμε να τραγουδά. Μετά τις «Διπλοπενιές», και το γιαπί έχει ένα άλφα επίπεδο.

Το κερασάκι στην τούρτα: Εμφάνιση δευτεροκλασάτου σκυλέ Έλληνα τραγουδιστή για να «απογειώσει» το κέφι και να στείλει τους όχι-πια-μπουκωμένους-αλλά-χορευταράδες καλεσμένους στον έβδομο ουρανό του κεφιού (άλα του). Αδέρφια Έλληνες, μην ψάχνετε τους δευτεροκλασάτους, has been τραγουδιστές σας στα σκυλάδικα της επαρχίας και της εθνικής οδού. Είναι όλοι εδώ στην Κύπρο και αναβιώνουν την καριέρα τους σε γάμους και φεστιβάλ. Ο Κύπριος άλλωστε, δεν ξεχωρίζει. Έλληνας νάναι και ότι νάναι. Στην Κύπρο, ο Κύπριος «απογειώνεται» με ότι Έλληνα τραγουδιστή του παρουσιάσουν. Στην Ελλάδα, κυνηγά ως groupie τους Κύπριους τραγουδιστές. Η εμφάνιση λοιπόν του Έλληνα τραγουδιστή στην πίστα, προκαλεί αναστάτωση και ενθουσιασμό. Όλα τα μωρά (literally τα μωρά) στην πίστα! Για ένα ντιριτάχτα ζούμε όλοι.

Από όλη τη βραδιά, το λουκούμι θα μου μείνει αξέχαστο.