Γάλα τεσσάρων αγελάδων, γάλα υγείας

Από όλες τις βουντού μαλακίες που έχω ακούσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου νομίζω τα σκήπτρα κρατάει το new age. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτούς που πιστεύουν στο new age. Φτάνει να μην προσπαθούν να με πείσουν να το υιοθετήσω και εγώ.

Και εξηγώ:

Κάπου στον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης πάω για καφέ. Δηλαδή τι καφέ, αφού δεν έπινα, ας πούμε εγώ πήγα για χυμό. Στην παρέα έρχεται μια τύπισσα (γνωστή γνωστού, οι γνωστοί θα μας φάνε) και μόλις βλέπει την κοιλιά μου θεωρεί καθήκον της να μου εξηγήσει το νόημα της ζωής και πώς να δεχτώ αυτό το πολύτιμο δώρο που μου έγινε (η τύπισσα πρέπει να πιστεύει και στο δωδεκάθεο δεν το συζητώ).

Προσπερνάμε τα εμετικά περί «μια νέα περίοδος της ζωής σου αρχίζει» (ναι, μια … περίοδος που θα διαρκέσει 40 μέρες), και τα ζαχαρωμένα «όταν αποκτήσεις παιδί θα διερωτάσαι πως ζούσες τόσο καιρό χωρίς αυτό στη ζωή σου» (εύκολο: κοιμόμουν όσο ήθελα, πήγαινα διακοπές, πήγαινα έξω, δεν ήμουν κλειδωμένη στο σπίτι), και πάμε στο ψητό.

«Όταν γεννήσεις στην κλινική, να μην δεχτείς να πάρουν το μωρό μακριά σου και να το βάλουν στο δωμάτιο με τα άλλα μωρά.»
«Γιατί?»
«Πρέπει να μείνει μαζί σου.»
«Μα δεν πρέπει να το λούσουν και να το ντύσουν οι νοσοκόμες κτλ?»
«Όχι, να μην δεχτείς. Τη πρώτη εβδομάδα το μωρό δεν πρέπει να μετακινηθεί από τη μάνα του διότι χάνει το connection του με τη μάνα και το χρειάζεται αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά έξω από τη μήτρα.»
«Μα να μείνει το μωρό άλουστο με τα αίματα και τα γλοιώδη υγρά και τα μαλλιά του πισσωμένα για 1 ολόκληρη εβδομάδα?? Θα βρωμίσει!!»
«Ναι, αλλά θα κρατήσεις αυτή τη σημαντική σχέση παιδί-μάνας».
«Καλά, δεν μπορείς να αναπτύξεις τη σχέση μισή ώρα αργότερα?»
«ΟΧΙ!!! Το μωρό καταλαβαίνει τα πάντα. Νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει αλλά αισθάνεται τα πάντα.»

Στον έβδομο μήνα δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Τώρα που έζησα τη γέννα και το… connection μπορώ να πω ότι:

Μόλις γεννηθεί το μωρό είναι καλυμμένο με διάφορα υγρά (σαν μύξες) και αίματα. Αν μάλιστα γεννήθηκε με φυσική γέννα, πιθανόν να είναι στραπατσαρισμένο και ελαφρώς μελανιασμένο. Στην όψη φαίνεται σαν γκρίζο/ροζ χταπόδι που βγήκε από τη θάλασσα και στάζει. Πιθανών να κλαίει διότι αηδιάζει με την όλη κατάσταση. Αν το αφήσεις άλουτο για 1 εβδομάδα, connection μπορεί να μην δεις αλλά σίγουρα θα δεις:

- σύγκαμα
- αηδία ζωγραφισμένη στα μάτια του και στα μάτια όλων όσων θα αποφασίσουν να σε επισκεφτούν.
- σιγά να μην κάτσουν οι νοσοκόμες να ακούσουν τα περί connection. Θα λούσουν, θα ντύσουν το μωρό και μετά θα σου το φέρουν καθαρό να το δεις. Το μωρό θα τεζάρει από την κούραση και την ένταση της γέννας και σιγά μην κάτσει να σου κάνει παρέα. Θα ξυπνά σε τακτά διαστήματα και θα θέλει να φάει. Είτε το ταΐζεις εσύ, είτε η νοσοκόμα, είτε η μάνα σου είτε ο Godzilla, το ίδιο πράγμα είναι. Θα φάει και θα κοιμηθεί.
- Αν είσαι τυχερή, στον ένα μήνα το μωρό ίσως (λέω ίσως) αρχίσει να χαμογελά όταν σε βλέπει.

Αυτά περί connection. Είχε και συνέχεια:

«Θα θηλάσεις?»
«Δεν ξέρω… αν μπορώ… γιατί όχι? Έχω επιλογή?»
«ΠΡΕΠΕΙ να θηλάσεις! Το μητρικό γάλα μπλα μπλά είναι το καλύτερο και μπλα μπλα είναι πιο θρεπτικό και μπλα μπλα είναι υποχρέωση σου και μπλα μπλα δημιουργείς μια σχέση με το μωρό (να την πάλι τη σχέση) και μπλα μπλα…»

Καλά μη βαράς…

«Εγώ την κόρη μου τη θήλαζα ως 2 χρονών» (ορκίζομαι είπε αυτό το πράγμα)
«!!!!! Μα μέχρι τα δύο χρόνια τα μωρά βγάζουν δόντια… σωστά?»
«Ναι αλλά εφόσον είχα γάλα δεν ήθελα να σταματήσω. Ήταν κάτι που μοιραζόμουν μόνο με την κόρη μου.»

Έλεγα και εγώ.. που είναι άραγε το connection?

«Μα… είναι σωστό να θηλάζεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα?» (Έλεος)

Και πάλι, ως άσχετη χαμογέλασα σαν ηλίθια και με την άκρη του ματιού μου παρατηρούσα το στήθος της, να δω αν έμεινε τίποτα… όρθιο πάνω από τον αφαλό.

Όσον αφορά το θηλασμό, τώρα που απέκτησα άποψη έχω να πω τα εξής:

Να προσπαθείς να θηλάσεις ένα μωρό είναι σαν να κρατάς ένα χταπόδι (βρε κόλλημα με τα χταπόδια) που χτυπιέται, φτύνει και προσπαθεί να σου ξεφύγει (έλα πίσω! Έχουμε connection να κάνουμε!!). Εσύ το κρατάς και προσπαθείς να σημαδεύσεις το στόμα του στο στήθος σου. Extra βαθμός δυσκολίας: Αυτό κλαίει και οδύρεται που δεν κάνεις πιο γρήγορα. Σπάζουν τα νεύρα σου, ξεχειλώνει το στήθος σου και νιώθεις περίεργα (άσχημα περίεργα).

Αν κάνεις αυτό το πράγμα κάθε 3-5 ώρες την ημέρα, όχι 2 χρόνια, ούτε 2 μήνες δεν θα θέλεις να θηλάσεις. Τι έχει το γάλα σε σκόνη? Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν με αυτό. Πως θα προχωρήσει η παγκοσμιοποίηση έ??