Σκανδιναβικό γυαλλοπούλικο
Τελικά άνοιξε ΙΚΕΑ και στους τελευταίους των Μοικανών, την Κύπρο. Άκουσα ότι τις πρώτες μέρες έγινε πανικός. Μέχρι και οι έποικοι στα κατεχόμενα διαδηλώθηκαν για να τους επιτραπεί η είσοδος στη Δημοκρατία για να πάνε να ψωνίσουν. Όλοι έχουν ανθρώπινο δικαίωμα στο Σκανδιναβικό στυλ. Το ΙΚΕΑ θα λύσει το κυπριακό.
Έχοντας περάσει ο μεγάλος πανικός, είπα να πάω να ρίξω μια ματιά, ένα πρωινό που δεν θα είχε κίνηση. Ήθελα όμως παρέα και όλοι ήταν στη δουλειά. Όλοι εκτός από τη γιαγιά Μαγκάιβερ…
«Γιαγιά, θέλεις να έρθεις μαζί μου να πάμε να δούμε ένα κατάστημα?»
«Δεν μπορώ, έχω να ψήσω κόλλυβα.»
«Γιατί? Ποιος πέθανε?»
«Είναι το μνημόσυνο της μάνας μου.»
Η μαμά της γιαγιάς Μαγκάιβερ (η προγιαγιά μου δηλαδή) πέθανε πολύ ξαφνικά το 1948. Η γιαγιά Μαγκάιβερ μεγάλωσε με τη θεία της (την αδερφή της μαμάς της) που αν και σχετικά νέα ήταν χήρα. Μόνο 6 χρόνια ήταν παντρεμένη. Ο άντρας της ήταν ελαφρώς σχιζοφρενής, και η εμπειρία την έκανε να μην θέλει να παντρευτεί ποτέ ξανά (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Η γιαγιά Μαγκάιβερ ψήνει της μάνας της κόλλυβα ανελλιπώς κάθε χρόνο. Από το 1948.
«Θα σου αρέσει το κατάστημα που θα σε πάρω. Είναι τεράστιο και έχει πράγματα για το σπίτι.» (Η γιαγιά Μαγκάιβερ πεθαίνει για κάτι τέτοια.)
«Δηλαδή είναι κάτι σαν γυαλλοπούλικο?»
«Καλύτερο.»
Η γιαγιά Μαγκάιβερ τελειώνει τα κόλλυβα στο πι και φι και ετοιμάζεται για βόλτα. Όχι που θα έχανε.
ΙΚΕΑ έχω δει στο παρελθόν στην Αγγλία και έχω πάει και σε εκείνο στην Αθήνα, στο αεροδρόμιο. Το ίδιο απαράλλαχτο είναι και αυτό που έχτισαν εδώ. Μια χαρά κατάστημα, να το έχω υπόψη μου.
Η γιαγιά Μαγκάιβερ όμως πρώτη φορά έβλεπε ΙΚΕΑ.
Και έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
Με ρωτούσε ξανά και ξανά αν οι τιμές είναι αυτές που γράφει πάνω. Έκατσε πάνω σε όλα τα έπιπλα, μετά ήθελε να τα αγοράσει όλα, και δεν ξεκολλούσε να φύγει με τίποτα. Της εξηγούσα ότι η έκθεση επίπλου είναι όλα τα έπιπλα στημένα για να τα δεις και μετά τα αγοράζεις αποσυναρμολογημένα και τα πας μόνος σου στο σπίτι. Άνοιγε ερμαράκια, καθόταν πάνω σε αναπαυτικές πολυθρόνες, δεν ξεκολλούσε με τίποτα. Έπρεπε να φύγουμε διότι η κουκλάρα είχε ξυπνήσει και έκλαιγε και η γιαγιά Μαγκάιβερ εκεί. Της υποσχέθηκα ότι θα ξαναπάμε σύντομα. Δεν μπορούσε να περιμένει και ανέλαβε δράση.
Ζήτησε να την πάει η μαμά Δρακούνα. Και μετά ζήτησε να την πάει η θεία μου. Και μετά ζήτησε να την πάει η αδερφή μου. Και κάθε 2-3 μέρες έρχεται σπίτι μου ντυμένη και στολισμένη για περίπατο και έτοιμη για δράση. Το είπε σε όλες τις φίλες της και τώρα ένα ολόκληρο ΚΑΠΙ θέλει να πάει να αγοράσει οικιακό εξοπλισμό από το ΙΚΕΑ.
Δώστε τάπερ στο λαό.
Έχοντας περάσει ο μεγάλος πανικός, είπα να πάω να ρίξω μια ματιά, ένα πρωινό που δεν θα είχε κίνηση. Ήθελα όμως παρέα και όλοι ήταν στη δουλειά. Όλοι εκτός από τη γιαγιά Μαγκάιβερ…
«Γιαγιά, θέλεις να έρθεις μαζί μου να πάμε να δούμε ένα κατάστημα?»
«Δεν μπορώ, έχω να ψήσω κόλλυβα.»
«Γιατί? Ποιος πέθανε?»
«Είναι το μνημόσυνο της μάνας μου.»
Η μαμά της γιαγιάς Μαγκάιβερ (η προγιαγιά μου δηλαδή) πέθανε πολύ ξαφνικά το 1948. Η γιαγιά Μαγκάιβερ μεγάλωσε με τη θεία της (την αδερφή της μαμάς της) που αν και σχετικά νέα ήταν χήρα. Μόνο 6 χρόνια ήταν παντρεμένη. Ο άντρας της ήταν ελαφρώς σχιζοφρενής, και η εμπειρία την έκανε να μην θέλει να παντρευτεί ποτέ ξανά (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Η γιαγιά Μαγκάιβερ ψήνει της μάνας της κόλλυβα ανελλιπώς κάθε χρόνο. Από το 1948.
«Θα σου αρέσει το κατάστημα που θα σε πάρω. Είναι τεράστιο και έχει πράγματα για το σπίτι.» (Η γιαγιά Μαγκάιβερ πεθαίνει για κάτι τέτοια.)
«Δηλαδή είναι κάτι σαν γυαλλοπούλικο?»
«Καλύτερο.»
Η γιαγιά Μαγκάιβερ τελειώνει τα κόλλυβα στο πι και φι και ετοιμάζεται για βόλτα. Όχι που θα έχανε.
ΙΚΕΑ έχω δει στο παρελθόν στην Αγγλία και έχω πάει και σε εκείνο στην Αθήνα, στο αεροδρόμιο. Το ίδιο απαράλλαχτο είναι και αυτό που έχτισαν εδώ. Μια χαρά κατάστημα, να το έχω υπόψη μου.
Η γιαγιά Μαγκάιβερ όμως πρώτη φορά έβλεπε ΙΚΕΑ.
Και έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
Με ρωτούσε ξανά και ξανά αν οι τιμές είναι αυτές που γράφει πάνω. Έκατσε πάνω σε όλα τα έπιπλα, μετά ήθελε να τα αγοράσει όλα, και δεν ξεκολλούσε να φύγει με τίποτα. Της εξηγούσα ότι η έκθεση επίπλου είναι όλα τα έπιπλα στημένα για να τα δεις και μετά τα αγοράζεις αποσυναρμολογημένα και τα πας μόνος σου στο σπίτι. Άνοιγε ερμαράκια, καθόταν πάνω σε αναπαυτικές πολυθρόνες, δεν ξεκολλούσε με τίποτα. Έπρεπε να φύγουμε διότι η κουκλάρα είχε ξυπνήσει και έκλαιγε και η γιαγιά Μαγκάιβερ εκεί. Της υποσχέθηκα ότι θα ξαναπάμε σύντομα. Δεν μπορούσε να περιμένει και ανέλαβε δράση.
Ζήτησε να την πάει η μαμά Δρακούνα. Και μετά ζήτησε να την πάει η θεία μου. Και μετά ζήτησε να την πάει η αδερφή μου. Και κάθε 2-3 μέρες έρχεται σπίτι μου ντυμένη και στολισμένη για περίπατο και έτοιμη για δράση. Το είπε σε όλες τις φίλες της και τώρα ένα ολόκληρο ΚΑΠΙ θέλει να πάει να αγοράσει οικιακό εξοπλισμό από το ΙΚΕΑ.
Δώστε τάπερ στο λαό.
10 Comments:
Ασε καλέ τη γιαγιά να χαρεί.
Κι εγώ είμαι ερωτευμένη με ιΚΕΑ. Όλο μου το σπίτι είναι ΙΚΕΑ, μόνο τα ρούχα μου, τα τα βρακιά μου και τα παπούτσια μου και τα κατσαρολοποτηροπιάτα μου είναι από αλλού.
Τρελλαίνομαι για την αισθητική τους, τα χρώματά τους, την ευκολία του να το πάρεις (αν είναι μικρό) ΑΜΕΣΩΣ σπίτι. Καλά και για τι τιμές τους.
Τι ελλειματικό σχόλιο. Λείπουν ένα σωρό γράμματα. Κι από αλλού περισσεύουν....
Στο επόμενο ποστ θα είχε αξία να μας έδειχνες φωτο της γιαγιάς Μαγκάιβερ και της λοιπής παρέας καθώς στήνουν τα έπιπλα...
ΚΑΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!!!!! ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΟΛΟΥΣ.
Ζήτα έμβασμα 1000 λιρών για την γκρίζα διαφήμιση! ΙΚΕΑ εκεί που χαίρονται μικροί και μεγάλοι!
Να σας γνωρίσω τότε τη φίλη μου τη Ζ που αν και 30 είχε την ίδια ακριβώς αντίδραση με τη γιαγιά σου. Ήθελε να τσεκάρει κάθε τί μικρό σκατουλάκι λες και ήταν αρχαιολόγος σε ανασκαφή. Και είναι διόροφο το άτιμο. Γύρισα σπίτι με τη μέση κομμένη στα 4. 3 ώρες κάναμε ανασκαφές!!
"Νεαρή Μάνα παρέσυρε τη Γιαγιά της στον Εθισμό"
kala einai na pigainoun ta paidakia ekei na paizoun...tipota allo
Ο καταναλωτικός παροξυσμός δεν έχει ηλικία. Ψωνίζω αρα υπάρχω.
τον βελο ρε μακγαιβερ
Post a Comment
<< Home