Alaskan bush people

Αν δεν είσαι εγκεφαλικά νεκρός, δεν μπορεί να μην έχεις παρατηρήσει το μέγεθος της διαπλοκής γύρω μας και τον πολλές φορές «άτσαλο» τρόπο που εκφράζεται. Από τον τίτλο τη πορνό ταινίας «Βόλεμα δασκάλας στις Βρυξέλλες», στα χρέη της Ομόνοιας, στις αλλαγές πολεοδομικών ζωνών, τη διαχείριση των σκουπιδιών, τα αποχετευτικά, όλα είναι προαποφασισμένα και προκαθορισμένα.  

Κανένας διαγωνισμός δεν μπορεί να κερδηθεί απλώς υποβάλλοντας μια αίτηση και επισυνάπτοντας όλα τα σχετικά έγγραφα, καμιά θέση δεν μπορεί να αποκτηθεί απλώς υποβάλλοντας αίτηση και κάνοντας καλή εντύπωση στο interview. Κάποτε σπάζαμε πλάκα στα σικέ κυβερνητικά interviews, απαντούσαμε μαλακίες απλώς και μόνο για να δούμε τη φάτσα του βαριεστημένου υπεύθυνου που και καλά σοκαριζόταν με την απάντηση μας.

Τελευταία βαρέθηκα. Τους βαρέθηκα.

Γιατί να πληρώνω φόρο αποχετευτικού όταν ξέρω ότι τα μισά απ’ ότι πλήρωσα μέχρι σήμερα έχουν πληρωθεί σε μίζες;  

Γιατί να πληρώνω δημοτικούς φόρους όταν ξέρω ότι οι φόροι μου δεν μου παρέχουν μια καλή υπηρεσία, αλλά πληρώνουν το προσωπικό του Δήμου, που έχει προσληφθεί με αδιαφανείς διαδικασίες και για σκοπούς εξυπηρέτησης γνωστών;

Γιατί να πληρώνω οποιοδήποτε φόρο; Ποια υπηρεσία μου παρέχει αυτή η Δημοκρατία που είναι τόσο καλή που πρέπει κάθε μήνα να της δίνω το 30% των εισοδημάτων μου σε άμεσους και έμμεσους φόρους? Ποια;

(δεν δικαιούμαι ιατρική περίθαλψη στο νοσοκομείο, ούτε εξωτερικά ιατρεία, ούτε λαμβάνω οποιοδήποτε συμπληρωματικό επίδομα ή φοροαπαλλαγή).

Μίλα σε οποιοδήποτε ταξιτζή/περιπτερά/ταβερνιάρη στην Ελλάδα και θα σου πει ότι «αφού το κράτος με κλέβει, νομιμοποιούμαι να το κλέψω και εγώ». Χρόνια το λένε αυτό. Παλιά γελούσαμε και καταδικάζαμε την ενέργεια τους να μην μας εκδίδουν αποδείξεις κτλ. Τελευταία σκέφτομαι ότι δεν έχουν άδικο.

Αρκετά πλήρωσα τόσα χρόνια. Οι φόροι μου έχτισαν δρόμους που θέλουν συνεχώς επιδιόρθωση, γήπεδα με λάθος προδιαγραφές, αεροδρόμια, αποχετευτικά της πλάκας, πανεπιστήμια-φυτώρια κομμάτων, αίθουσες γενικής χρήσης, σχολεία που εγκαινιάστηκαν από αναλφάβητους Υπουργούς. Αγόρασαν διαμερίσματα σε δημάρχους, έγιναν μετρητά σε τράπεζες του εξωτερικού, ανακαίνισαν σπίτια και εξοχικά, έγιναν συναυλίες με γνωστούς καλλιτέχνες, φιέστες με σουβλάκια, πλήρωσαν το μισθό δεκάδων ανούσιων αξιωματούχων που ούτε η μάνα τους κανονικά δεν θα τους ήξερε. Οι φόροι μου δεν γίνονται έργα και υπηρεσίες για να μου βελτιώσουν τη ζωή. Τα παίρνουν μερικοί μειωμένης αξιοπρέπειας άνθρωποι και παίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες με αυτά.

Δεν χρειάζεται. Ξέρω να ξοδεύω τα χρήματα μου και μόνη μου, δεν χρειάζομαι βοήθεια από κανένα. Αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα, θα σταματήσω να είμαι τόσο νομοταγής και τυπική με τις υποχρεώσεις μου προς την Πολιτεία.

Διότι στην Κύπρο η λέξη νομοταγής, πάει να συγχυστεί με τη λέξη βλάκας.    

Τελευταία είναι της μόδας κάτι προγράμματα στο Discovery Channel για ανθρώπους που ζουν σε ακριτικές περιοχές του πλανήτη (στην παγωμένη Αλάσκα, σε ερημικές δασώδεις περιοχές στη μέση του πουθενά). Δεν περιμένουν τίποτε από κανένα, δεν πληρώνουν φόρους σε κανένα, είναι βασικά αυτάρκεις.

Ντάξει, δεν εννοώ να αφήσω μούσι, αξύριστα πόδια και να κυκλοφορώ με την καραμπίνα για τις αρκούδες τον ώμο μου (κυρίως γιατί η καραμπίνα για τις αρκούδες θα ήταν άχρηστη στα προάστια της Λευκωσίας). Νομίζω το αντίστοιχο στην Κύπρο αυτών των άγριων ανθρώπων της ερημιάς, είναι κάτι τύποι που συναντάς σε καφενεία χωριών, που φορούν μονίμως ρούχα παραλλαγή (ντάξει, δεν τατσώνει αλλά ρε φίλε έχει τεράστια γκάμα ρούχων survival, είναι ανάγκη να κολλήσεις στα ρούχα του στρατού; τα ρούχα που φορούσες στα 18 σου;), οδηγούν μοτιφαρισμένα διπλοκάμπινα (το διπλοκάμπινο στο φυσικό του περιβάλλον είναι αρμονικό. Το διπλοκάμπινο μέσα στη μέση της Λευκωσίας θα το ξαναπώ, είναι σατανικό), και δεν μπορούν να προφέρουν τη φράση «τμήμα εσωτερικών προσόδων». Αυτοί οι happy go lucky άνθρωποι παρασκευάζουν τη δική τους ζιβανία, όταν θέλουν να επεκτείνουν το σπίτι τους το χτίζουν μόνοι τους (πολεοδομική άδεια; τι είναι αυτό;), φυτεύουν και λίγη κάνναβη στο χωράφι του παππού. Μια semi-παράνομη ύπαρξη που δεν επιβαρύνει κανένα (μπορεί λίγο το περιβάλλον με το διπλοκάμπινο).