κα Μαρίνα μου, εθυμήθηκα σε πάλε

Αγαπητή Μαρίνα Σολομίδου-Ιερωνυμίδου μου,

Το ξέρεις ότι είσαι η αγαπημένη μου διευθύντρια κρατικής υπηρεσίας έννεν; Όπου πάω στον κόσμο και βλέπω μουσεία σε σκέφτομαι (όχι πάντα με καλό τρόπο αλλά σε σκέφτομαι). Όλο λέω να ξεκινήσω ένα ημερολόγιο να σου γράφω τα νέα μου από τα διάφορα μουσεία που πάω, να πίνεις το μέτριο καφέ σου, να τρως το κουλουράκι σου τα πρωινά και να διαβάζεις τα νέα μου, αλλά όλο το αναβάλω.

Σε θυμήθηκα πριν λίγες μέρες που είδα εκείνο το video που έκανε το παιδαγωγικό ινστιτούτο για το αρχαιολογικό μουσείο μας, που είναι τόσο super duper γουάου, που έπρεπε να το κάνουμε και video με φωνή σοβαρού αφηγητή δελτίου ειδήσεων ως reference προς τους καθηγητές που αντί να κάτσουν να κάνουν ένα ενδιαφέρον μάθημα για την αρχαιολογία πατούν το play τζιαι γύρνουν πίσω. Τζείνη η αέρινη μουσική επένδυση που βάζετε ΠΑΝΤΑ σε τούτα τα video, ακολουθούμενη από μυστηριώδεις (και καλά) ήχους από τύμπανα και άλλα κρουστά όταν θα μας κάμετε την αποκάλυψη (σοκ και δέος!) ότι ζούσαν πάντα πλάσματα σε αυτό το νησί, και είχαν κατσαρόλες και χτένες και ήθελαν τα σπίτια τους να έχουν θέα το απέραντο γαλάζιο για να τους βάλουν οι Συνθέσεις, είναι προφανώς απαραίτητη προϋπόθεση για να πιάσεις το κονδύλι για το video έννεν;   

 

Χαίρομαι επίσης που ενώ το video γυρίστηκε το 2014, η έφορος αρχαιοτήτων είναι ντυμένη και κομμωτηριασμένη όπως την Αλέξια στο Άσπρο Μαύρο (1987) και ακόμα χρησιμοποιείτε φράσεις όπως «πρώιμη/ ύστερη εποχή του χαλκού», «γεωμετρική περίοδος», «αρχαϊκή περίοδος» και άλλες φράσεις που μόνο ο Άντρος Παυλίδης καταλάβει. Θα κρατήσετε την προσοχή των μαθητών, δεν το συζητώ. Άρεσε μου και το touch-σπόντα στο τέλος, ότι τα αγάλματα της Σαλαμίνας και αλλού στις κατεχόμενες περιοχές αγνοούνται διότι η Σαλαμίνα και οι κατεχόμενες περιοχές τελούν ακόμα υπό τουρκική κατοχή (enter αέρινη λυπητερή μουσική). Βάλλω στοίχημα ότι το μόνο πράμα που θα μείνει στους μαθητές μετά το 40λεπτο video δεν είναι ο πλούσιος πολιτισμός της Κύπρου ανά τους αιώνες, ούτε ότι ζούσαν δαμέ ταυτόχρονα 40 διαφορετικές φυλές at any given time, αλλά ότι οι κακοί Τούρκοι μας έκλεψαν τα κουζούθκια μας. Καρτερούμε μέρα νύχτα, να μας επιστρέψουν τα κουζούθκια μας για να μαζέφκουν τζιαι τζείνα σκόνη στο μουσείο.  

Βασικά όμως εν άλλο που ήθελα να σου πω.  

Πάω που λες προχτές εκδρομή σε ένα χωριό σε γερμανόφωνη αγροτική περιοχή (ας την ονομάσουμε Holstein). Είμαστε στη μέση του πουθενά, 2 ώρες δρόμο από την κοντινότερη πόλη. Βρέχει like crazy και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, στο τέλος αποφασίζουμε να πάμε να επισκεφτούμε ένα κάστρο της περιοχής. Το συγκεκριμένο κάστρο δεν είναι μεγάλο σε μέγεθος, είναι όμως μεσαιωνικό. Πληρώνουμε που λες εισιτήριο €8 ο καθένας και σχολιάζουμε ότι είναι ακριβό (το Κολόσσι χρεώνει €2,50). Μας πληροφορούν όμως ότι το εισιτήριο περιλαμβάνει ξενάγηση ΚΑΙ wine tasting του κρασιού της περιοχής που στα παλιά χρόνια το παλαίωναν στο κάστρο. Στο Κολόσσι δεν περιλαμβάνεται τίποτε. Μόνο κάμποση χωματσιά.

Enter ξεναγός τουλάχιστον 150 χρονών, ντυμένη χίπης. Ο Έτερος φαντασιώνεται ότι η ξεναγός είναι in fact το φάντασμα της τελευταίας λαίδης του κάστρου, που βρήκε τραγικό θάνατο όταν έπεσε από το ψηλότερο παράθυρο του πύργου όπου σκαρφάλωσε προσπαθώντας να πιάσει σήμα στο κινητό της. Εμένα μου φάνηκε για συνταξιούχος κάτοικος της περιοχής που κάνει τη ξεναγό part-time για να έχει κάτι να κάνει στον ελεύθερο της χρόνο. Anyway.

Η ξεναγός μας λέει 2-3 πράγματα για το κάστρο, πότε χτίστηκε, γιατί, ποιου ήταν, απλά βασικά πράγματα αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες να βαρεθούμε. Μας πάει στην απέναντι πλαγιά που η θέα προς το κάστρο είναι άπαιχτη για να βγάλουμε φωτογραφίες (διαθέτει και Wi-Fi το κάστρο) και μας εξηγεί πρακτικά πως θα γινόταν επίθεση στο κάστρο αν ήμασταν στο Μεσαίωνα και θέλαμε να το καταλάβουμε. Μετά μας οδηγεί μέσα στο κάστρο.

Να μην τα πολυλογώ κα Μαρίνα μου, η ξεναγός μας κάνει μια περιεκτική πλην ενδιαφέρουσα ξενάγηση, μας εξηγεί 2-3 βασικά πράγματα που ισχύουν για όλα τα κάστρα, κάνει αστεία, ρίχνει μέσα και λίγο legend και το σημαντικότερο, το κάστρο από μέσα είναι επιπλωμένο όπως υποτίθεται θα ήταν τον καιρό των ιπποτών, δηλαδή έχει tapestries στους τοίχους, κρεμασμένα οικόσημα, στο τζάκι έχουν ξύλα (ότι και καλά θα ανάψει), το τραπέζι του banquet είναι στρωμένο και γύρω οι καρέκλες, έχει πανοπλίες, όπλα, καρέκλες εποχής, παιγνίδια εποχής (στα ιδιαίτερα διαμερίσματα), και άλλα διακοσμητικά. Η όλη επίσκεψη διήρκεσε περίπου 1 ώρα (είπαμε, το κάστρο ήταν μικρό), αλλά ήταν ευχάριστη και φεύγοντας νιώσαμε ότι μάθαμε και είδαμε κάτι που άξιζε. Και  δοκιμάσαμε και το κρασί της περιοχής (που δεν ξέραμε ότι παράγει).

Και θυμηθήκαμε το Κολόσσι…. (και το ρητό που λέει «ότι πληρώνεις παίρνεις»)      

Στο Κολόσσι θα πληρώσεις μεν €2,50 αλλά η ξενάγηση τελειώνει εκεί που ο υπάλληλος που κόβει το εισιτήριο θα σου πει «η είσοδος είναι από κει». Περνάς κάτι ερείπια που δεν ξέρεις τι είναι διότι δεν υπάρχει κανένας να σου εξηγήσει (ή έστω να διαβάσεις  μια ταμπέλα ενημερωτική), περνάς τη γέφυρα (nice touch) και μπαίνεις μέσα…. σε ένα τεράστιο άδειο δωμάτιο. Μετά κατεβαίνεις κάτι σκαλιά και μπαίνεις σε ένα τεράστιο άδειο υπόγειο. Διερωτάσαι αν είναι κουζίνα, ή μπουντρούμι, ή στάβλος αλλά εν τη απουσία πληροφοριών βαριέσαι (και μυρίζει και μούχλα) άρα ανεβαίνεις στους πάνω ορόφους. Που είναι επίσης άδειοι. Είσαι σε υπνοδωμάτιο; Είσαι σε καθιστικό; Είσαι σε αίθουσα του θρόνου; (εμείς οι εκκεντρικοί ξέρουμε ότι δεν υπάρχει αίθουσα του θρόνου στο Κολόσσι διότι δεν ήταν ποτέ το actual κάστρο του βασιλιά της Κύπρου, το κάστρο ήταν στη Λευκωσία και έχει καταστραφεί προ πολλού, αλλά εμείς είμαστε κάτι εκκεντρικοί τύποι κα Μαρίνα μου, όχι ο average τουρίστας). Ανεβαίνουμε στην ταράτσα και βλέπουμε τη θέα. Και δεν έχει τίποτε άλλο να κάνουμε.

Πες δεν σώζονται αυθεντικές πανοπλίες εποχής. Δεν σώζονται οικόσημα και τραπέζια και καρέκλες και κρεβάτια και άλλα αντικείμενα που θα μπορούσαν να μπουν στο κάστρο, να το ομορφύνουν και να το κάνουν πιο προσιτό. Πόσο θα κόστιζε άραγε να φέρουμε fake έπιπλα και να τους δώσουμε distressed look; Δεν νομίζω να ήταν απαγορευτικό το ποσό, στο κάτω-κάτω 2-3 κάστρα έχουμε όλα και όλα, πόσα κοστίζουν 10 καρέκλες και 5 τραπέζια; Πόσο δύσκολο είναι να αγοράσεις 10-20 μηχανάκια, από εκείνα που βάζεις στο αυτί σου και σου κάνουν ξενάγηση με κάθε λεπτομέρεια ενώ περιφέρεσαι στο αξιοθέατο; Κάνε το εισιτήριο €5 και βάλε included μέσα και το μηχανάκι της ξενάγησης και ένα shot κουμανταρία.

Κα Μαρίνα μου, όλες αυτές οι εμπειρίες με κάνουν να πιστεύω ότι τζιαμέ στο τμήμα Αρχαιοτήτων, είσαστε μια παρεούλα που ΔΕΝ σας αρέσκουν τα μουσεία, ΔΕΝ επισκέπτεστε οι ίδιοι μουσεία, και ΔΕΝ έχετε καμία διάθεση να βελτιώσετε την εμπειρία του επισκέπτη στους αρχαιολογικούς μας χώρους. Που σας φέρνει σε μια περίεργη αντίθεση με την επίσημη πολιτική του κράτους που λαλεί ποτζεί τζιαι ποδά τι παλιό και πλούσιο πολιτισμό έχουμε και ότι θέλουμε να φέρουμε ποιοτικό τουρισμό. Παίζει φυσικά να έχω εγώ λάθος τζιαι με «ποιοτικό τουρισμό» να εννοούμε στην πραγματικότητα ματσωμένους Ρώσους που τρώνε αστακομακαρονάδες και διαμένουν στο Anassa.

 

(τέλος κα Μαρίνα μου, το εν λόγω καστρούδι στο Holstein που ούτε η μάνα του δεν το ξέρει, έχει και γαμώ τις ιστοσελίδες με ΤΕΛΕΙΕΣ φωτογραφίες (και με 360^ο μοίρες) που σε κάμνουν να θέλεις να πάς να το δεις. Το Κολόσσι κα Μαρίνα μου, εν απλώς τζιαμέ.)