Mother Go Home!

Ήρθε που λες η μαμά Δρακούνα επίσκεψη στα εξωτερικά. Για να δει τις γκόμενες που τις έχει πεθυμήσει (και αυτές εκείνη). Και για να ελέγξει εμένα. Naturally.

Η αλήθεια είναι ότι όταν φύγαμε δεν ήμασταν και σε τόσο καλά terms. Η μαμά Δρακούνα αδυνατούσε να καταλάβει γιατί κάποιος με οικογένεια, δουλειά και σπίτι τα μαζεύει μια καλή μέρα και φεύγει, για να στήσει οικογένεια δουλειά και σπίτι σε μια άλλη χώρα. Κάποτε είχε και αυτή την επιλογή να φύγει αλλά επέλεξε να μείνει στην Κύπρο, επομένως της ήταν αδιανόητο γιατί να θέλουμε να φύγουμε εμείς, άρα κάτι κρύβουμε, μας κυνηγάει κάποιος, έχουμε άραγε χρέη, φεύγουμε για να είμαστε μακριά από το sphere of influence της, έλα πες μου, σε ξέρω εγώ, κάτι κρύβεις.

Με το που πάτησε το πόδι της σπίτι μας, ο Έτερος προφασίστηκε σοβαρές δουλειές, τα μάζεψε, αναχώρησε για Κύπρο και με άφησε μόνη μου ο άνανδρος. Μπορεί να ήταν και καλύτερα έτσι. Προσπαθούμε να κάνουμε καλή εντύπωση στη γειτονιά, δεν λέει να δουν 3 ενήλικες να προσπαθούν να σφαχτούν απέναντι, while having a normal Cypriot conversation.

Ήρθε η μαμά Δρακούνα και κατέλαβε το σπίτι. Επιθεώρησε τις καθαριότητες μου (της Φιλιππινέζας καθαρίστριας δηλαδή), τσέκαρε το περιεχόμενο του ψυγείου μου (και το απέρριψε ως ανθυγιεινό), ενέκρινε τα καθαριστικά μου (αλλά τι σπίτι είναι αυτό που δεν έχει χλωρίνη?). Αποφάσισε ότι δεν τρέφω τις γκόμενες σωστά και άνοιξε τη τσάντα της (εν της εφεξής καλούμενη «η τσάντα της Μαίρη Πόπινς») και έβγαλε από μέσα:

-          Μια σακούλα λουβιά

-          Μια σακούλα πουργούρι

-          Μια σακούλα φακές

-          Κριθαράκι / φιδέ

-          Μια τσάντα μανταρίνια από τον κήπο της

-          1 βαζάκι γλυκό καρυδάκι (δεν έχω ιδέα που πως κατάφερε να το φέρει με το αεροπλάνο χωρίς να σπάσει)

-          Ανθόνερο (???)

-          Καφέ κυπριακό

-          Μια τσάντα τυροπιτάκια σπιτικά

Άδικα τη εξήγησα ότι όλα αυτά τα υλικά τα βρίσκω και εδώ που μένω διότι δεν μένω στο Βανουάτου αλλά κάπου στην Ευρώπη και το supermarket έχει απ’ όλα, και όταν δεν έχει κάτι συγκεκριμένο, το βρίσκω από τα συριακά supermarket που είναι παντού και φέρνουν όλα τα καλά υλικά της μεσογειακής κουζίνας. Ανένδοτη αυτή. Κυπραία μάνα που ταξιδεύει χωρίς τουλάχιστον 2-3 σακούλες με στερεά τροφή, έχει αποτύχει στη ζωή της. Τι σύνδρομο είναι αυτό? Της μεσογειακής δίαιτας?

Ξέρω. Είναι το σύνδρομο «αν δεν με είχατε και μένα τι θα κάνατε!»

Συνδέεται και με το σύνδρομο «μια μέρα, θα γείρω να πεθάνω και δεν θα ξέρετε τι να κάνετε!»

Για 10 μέρες κατέλαβε την κουζίνα και τάιζε ασταμάτητα τις γκόμενες γιουβαρλάκια με αυγολέμονο και κεφτέδες με πουργούρι και φακές με γιαούρτι και ψητά και λουβί και ότι άλλο έκοψε ο νους της ότι μας λείπει, ενώ παράλληλα έπαιζε η κασέτα για το πόσο ανεπρόκοπη είμαι που δεν τους μαγειρεύω (τους μαγειρεύω αλλά η μαγειρική μου δεν μετρά). Αποφάσισε ότι η ζωή μας είναι πολύ πληκτική και εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει γιατί αποφασίσαμε να φύγουμε.

Παραδέχτηκα ότι στην Κύπρο είχα τη βοήθεια της και αυτό είναι κάτι πολύ βολικό, ειδικά όταν έχεις μικρά παιδιά. Ένιωσε ελαφρώς δικαιωμένη με ρώτησε, αφού όλα είναι πιο εύκολα στην Κύπρο, γιατί επιμένω να κάνω αυτό που κάνω.

Της απάντησα με Θουκυδίδη: Στο ερώτημα Se reposer ou être libre (have an easy life, or be free), διαλέγω το δεύτερο.