Good bye Goddess, we loved you

Η γιαγιά Μαγκάιβερ (άλλως θεά) μας άφησε χρόνους.

Η γιαγιά Μαγκάιβερ βασικά έχει περίπου 3 χρόνια που μας άφησε νοητικά αλλά προχθές αποφάσισε να φύγει και σωματικά. Τα καλά νέα είναι ότι μέχρι το τέλος περπατούσε και δεν έμεινε ακινητοποιημένη στο κρεβάτι, όπως συμβαίνει με άτομα της ηλικίας της. Τα κακά νέα είναι ότι δεν μπόρεσα να επιστρέψω έγκαιρα για την κηδεία.

Εγώ πάντα νόμιζα ότι η γιαγιά Μαγκάιβερ ήθελε να μορφωθεί και να βρει μια δουλειά αντί να είναι οικοκυρά. Πρέπει να ήταν καλή μαθήτρια στο σχολείο διότι τα γράμματα της ήταν πανέμορφα, διάβαζε συνέχεια (και το Άρλεκιν θεωρείται reading material ντάξει?) και ήξερε πολύ καλά αγγλικά. Δυστυχώς όμως για την ίδια, έχασε τη μάνα της στα 17 της και την έβγαλαν από το σχολείο για να φροντίζει στην αρχή τον μπαμπά και αδερφό της, στη συνέχεια τον μπαμπά, τον αδερφό της και τον άντρα της, στη συνέχεια τον μπαμπά και την οικογένεια της, λίγο πιο μετά κάτι ηλικιωμένες θείες της που δεν είχαν παιδιά, μετά τα εγγόνια της (υποφαινόμενη included) και όποιον άλλον ήθελε φροντίδα. Δεν είπε ποτέ ότι δεν της άρεσε. Μπορεί πάλι να νόμιζα λάθος. Η γιαγιά Μαγκάιβερ ήταν βασίλισσα και αρχηγός στο σπίτι της και έκανε ότι της κατέβαινε. Θεά.

Όταν τελικά τέλειωσε με τις υποχρεώσεις φροντίδας που ανάλαβε, αποφάσισε να ταξιδέψει. Μπορεί να ήθελε να το κάνει από πριν αλλά δεν είχε χρόνο, δεν ξέρω. Πάντως με το που χήρεψε άρχισε να ταξιδεύει non stop. Όποιος έφευγε για διακοπές πήγαινε μαζί του και γενικά ήταν με το ένα πόδι έξω από την πόρτα. Μαζί ένα καλοκαίρι, πήγαμε back packing (ναι, καλά διάβασες) στο Πήλιο και τις Κυκλάδες. Νομίζω ήμουν 12 χρονών. Περάσαμε καταπληκτικά.

Είχε μια και μοναδική ιστορία να διηγηθεί από την περίοδο 1955-59 και μου την είπε μια φορά:

Η γιαγιά Μαγκάιβερ τότε ήταν γύρω στα 25-27 χρονών και newly wedded με μωρό. Οι Εγγλέζοι έκαναν τακτικούς ελέγχους στα σπίτια για να βρουν οπλισμό/φυλλάδια/ αγωνιστές και ξέρω γω τι άλλο έψαχναν. Έβρισκαν κυρίως γλυκά του κουταλιού και λευκαρίτικα κεντήματα μέσα στα ερμάρια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πάντα είχαν μαζί τους και γυναίκα αστυνομικό (Αγγλίδα) για να μην νιώθουν οι Κύπριες οικοκυρές intimidated από την παρουσία στρατιωτών (ας πούμε). Σε ένα τέτοιο έλεγχο στο σπίτι μιας φίλης της γιαγιάς Μαγκάιβερ (οι Άγγλοι ήταν ιδιαίτερα suspicious όταν έβλεπαν βαζάκια με καρυδάκι διότι είναι μαύρα και μπορούσαν να κρύβουν –κατά την άποψη τους- σφαίρες, χειροβομβίδες, ένα τζίνι που εκπληρώνει ευχές και άλλα χρήσιμα πράγματα) η Αγγλίδα κατουρήθηκε και έψαχνε τουαλέτα. Ρώτησε την οικοδέσποινα που είναι το «toilet??» αλλά η φίλη της γιαγιάς Μαγκάιβερ δεν ήξερε αγγλικά και δεν κατάλαβε. Η Αγγλίδα συνέχισε να ρωτά για toilet, toilet, να δείχνει τον εαυτό της κτλ (να φανταστούμε επιτόπια πηδηματάκια ίσως), η φίλη της γιαγιάς Μαγκάιβερ κατάλαβε «τουαλέτα» και πήγε την Αγγλίδα στο υπνοδωμάτιο, στην τουαλέτα που… καλλωπίζεσαι. Η Αγγλίδα πλέον έτοιμη να εκραγεί άρχισε να φωνάζει, βγήκαν οι γείτονες, μπήκαν οι στρατιώτες νομιζόμενοι ότι βρέθηκε παράνομος οπλισμός, βρέθηκε η γιαγιά Μαγκάιβερ στη μέση να κάνει το δραγομάνο και η Αγγλίδα τελικά οδηγήθηκε στο… toilet έξω στην αυλή. Ακολούθησε το γέλιο της αρκούδας.

Μου λείπει τα τελευταία χρόνια που δεν είναι ο εαυτός της. Θα μου λείψει ακόμα παραπάνω τώρα. Απ’ ότι μου είπε ο Έτερος ήταν πολύ ωραία η κηδεία. Σαν reunion. Όπως θα το ήθελε. Είχε πει παλιά, ότι τα μνημόσυνα είναι όπως τα πάρτυ.

Σήμερα το πρωί νόμισα ότι μου χαμογέλασε στον καθρέφτη. Μετά αντιλήφθηκα ότι έβλεπα τη φάτσα μου.