Η απουσία ΜΜΜ οφείλεται στην έλλειψη μίζας (the Wednesday epiphany)

Κάτι που δεν περίμενα να συμβεί όταν μετακομίσαμε εδώ στα εξωτερικά, ήταν η κουκλάρα και η Mini me να αναπτύξουν μια ιδιαίτερη λατρεία για τα μέσα  μαζικής μεταφοράς. Δώσε τους ΜΜΜ και πάρε τους την ψυχή. Τρένα, λεωφορεία, τραμ, οτιδήποτε κινείται και μπαίνεις με εισιτήριο το λατρεύουν. Σε σημείο να αρνούνται να μπουν στο αυτοκίνητο και να επιμένουν να πηγαίνουμε παντού με τις δημόσιες μεταφορές. Σε σημείο να βγάζουν ονόματα στα βαγόνια. Μέχρι και στο μουσείο του τραμ πήγαμε (έχουν).

Δεν λέω, καλό το σύστημα που έχουν εδώ και φτηνό και reliable (και  ελπίζω να μην το έχω μόλις ματιάσει). Και εγώ πλέον στη δουλειά κάθε μέρα έχω εγκαταλείψει το αυτοκίνητο και πάω με τις δημόσιες μεταφορές. Κάθομαι όπως την κοτούλα μέσα στο θερμαινόμενο βαγόνι και διαβάζω περιοδικό/βιβλίο/εφημερίδα, παίζω στο Internet (διότι η σύνδεση εδώ είναι για όλα α πακέτα 3G -ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?-) και φτάνω στη δουλειά χαρωπή και ανάλαφρη. Ούτε κίνηση στα φώτα του Καλησπέρα, ούτε πήξιμο στην Κυριάκου Μάτση, ούτε Τρίτο πρόγραμμα του ΡΙΚ με την κακομοίρα Βρετού να ανακυκλώνει ανακατσιασμένους πολιτικούς από το χάραμα, ούτε Love radio και αππωμάρες δεκαετίας του 80.

Είμαι  τόσο ήρεμη που δεν έχω τίποτα να σχολιάσω πια.

…..

(αν είναι δυνατόν)

Οι γκόμενες λοιπόν λατρεύουν να πηγαίνουμε εκδρομές με το τρένο και το τραμ. Η όλη διαδικασία είναι για αυτές κάτι καινούργιο και φανταστικό. Με ρωτούν γιατί δεν είχαμε τέτοια στην Κύπρο.

Έλα ντε.

Ένα πρωί που κάθομαι χαλαρή μέσα στο βαγόνι σκέφτομαι ξανά την ερώτηση. Γιατί δεν έχουμε στην Κύπρο? Η αλήθεια είναι ότι συγκοινωνίες με λεωφορεία υποτίθεται ότι έχουμε (τα έχω δει, είναι κάτι τεράστια πράγματα που άμα κόψεις πίσω τους θέλεις να αυτοκτονήσεις με χάπια, ή να αυτοκτονήσεις προσπαθώντας να τα προσπεράσεις με επικίνδυνο τρόπο). Νομίζω τα χρησιμοποιούν μόνο οι αλλοδαποί/ες. Παλιά τα χρησιμοποιούσαν και οι συνταξιούχοι αλλά πλέον είναι πιο efficient να τους αγοράσεις ένα μεταχειρισμένο Micra και να εργοδοτήσεις ένα Πακιστανό να κάνει τον οδηγό τους (μη γελάς, ξέρω κόσμο στην Κύπρο που το έχει κάνει. Με μεγάλη επιτυχία μάλιστα). Δεν ξέρω κανένα άτομο της ηλικίας μου, in full employment που να χρησιμοποιεί το λεωφορείο για να κυκλοφορήσει. Πως θα μπορούσε άλλωστε? Το typical πρόγραμμα της average Κυπραίας μεταξύ 30-45 χρονών είναι ως ακολούθως:

-          Αναχώρηση από το σπίτι το πρωί με 1,2,3 παιδιά plus αντίστοιχος αριθμός από σχολικές τσάντες, τσάντες για εξωσχολικές δραστηριότητες, αγγλικά, γαλλικά, μαθηματικά, ρακέτα του τένις, μπουρνούζι πισίνας, 5 τάπερ πλυμένα που πρέπει να επιστρέψεις στο σπίτι της μάνας σου, plus τη δική σου τσάντα, και αν είναι χειμώνας παλτά, κασκόλ, σκουφιά για όλους τους προαναφερόμενους.

-          Διαδρομή μέχρι το σχολείο για να αφήσεις 1,2,3 παιδιά.

-          Διαδρομή μέχρι δεύτερο σχολείο για να αφήσεις υπόλοιπα παιδιά.

-          Διαδρομή μέχρι τη δουλειά.

-          Αναχώρηση από δουλειά και «πέταγμα» μέχρι τη μαμά σου για να της αφήσεις τα τάπερ/πάρεις 1,2,3 παιδιά/ φάεις.

-          Παίρνεις παιδί 1 στα ιδιαίτερα αγγλικά.

-          Παίρνεις παιδί 2 στο κολυμβητήριο για το μάθημα κολύμβησης.

-          Παίρνεις παιδί 1 από τα αγγλικά και το πας μπαλέτο.

-          Παίρνεις παιδί 2 από κολυμβητήριο και το πας γενέθλια.

-          Μόλις θυμάσαι ότι ξέχασες το παιδί 3 τη μάνα σου και τρέχεις να το πάρεις.

-          10λεπτη μουρμούρα από μάνα σου στην πόρτα με τη μηχανή αναμμένη.

-          Κούρσα για να πάρεις παιδί 1 από μπαλέτο.

-          Κούρσα να πάρεις παιδί 2 από γενέθλια. Παιδί 2 δεν θέλει να φύγει από γενέθλια. Παιδί 3 κατουριέται μέσα στο αυτοκίνητο.

-          Καταφέρνεις να έχεις ξανά τα 1,2,3 παιδιά σου όλα μαζί στο αυτοκίνητο με όλα τα υπάρχοντα σας όπως ξεκινήσατε το πρωί.

-          Stop-over στο supermarket/φούρνο για να αγοράσεις γάλα και ψωμί που μόλις θυμήθηκες ότι δεν έχεις στο σπίτι. Παιδί 2 θέλει να του αγοράσεις ….. (fill the gap με οτιδήποτε ανθυγιεινό μπορείς να σκεφτείς). Αρνείσαι. Ακολουθεί 2λεπτη συζήτηση χωρίς νόημα. 

-          Φτάνεις σπίτι. Over.

Πως θα μπορούσες να κάνεις αυτό το πρόγραμμα με τα ΜΜΜ της Κύπρου? Πως θα μπορούσες να κάνεις αυτό το πρόγραμμα με οποιοδήποτε σύστημα ΜΜΜ του κόσμου? Καλά, μπορεί το παράδειγμα της Κύπριας μάνας να μην είναι καλό διότι είμαστε βιονικά over achieving όντα που θέλουμε να κάνουμε 45 πράγματα στο χρονικό περιθώριο που άλλοι κάνουν 10.

Η έλλειψη ΜΜΜ όμως είναι ένα issue…

Όπως πληρώνουμε μίζες για να αγοράζουμε άχρηστα οπλικά συστήματα, δεν μπορούμε να πληρώνουμε μίζες αλλά τουλάχιστον να μας μείνει κάνα τραμ? Εκεί που ένα συγκεκριμένο κόμμα, ας πούμε, εκφράζεται μονίμως για την τουρκική απειλή για να δικαιολογήσει την ανάγκη να αγοράζουμε μαλακίες του στρατού, θα μπορούσε να εκφράζεται σθεναρά για το διοξείδιο του άνθρακα και την ανάγκη μείωσης της χρήσης αυτοκινήτου. Πάλι θα κέρδιζε από τις μίζες (χωρίς καν να χρειάζεται να έχει ποδοσφαιρική ομάδα) αλλά τουλάχιστον θα είχαμε ΜΜΜ. There’s a thought.

(μην ακούσω τη δικαιολογία ότι οικονομικά δεν είναι βιώσιμα, γι’ αυτό δεν υπάρχουν. Ούτε η Cyprus Airways ήταν οικονομικά βιώσιμη αλλά γαλούχησε και προίκισε πολλές γενεές κομματικών wannabes).