Το πρώτο

Ήταν από εκείνες τις χρονιές που νιώθεις ότι τα έκανες όλα και ήταν πολύ κουραστικά. Ξέρεις κανένα άλλο που σαν οικογένεια κάνει παιδί, αλλάζει σπίτι, δουλειά, αυτοκίνητο, και τρόπο ζωής όλα σε ένα χρόνο? Επιπλέον (επειδή όλοι το ζήσαμε και είναι πλέον mainstream) είδαμε για λίγο τι σημαίνει ζωή χωρίς ρεύμα (στους 40 βαθμούς), ζήσαμε για λίγο την απόλυτη ενότητα στο εσωτερικό (πρόσεξε, δεν ξανάγινε) όταν όλοι συμφωνούσαμε ότι ο Πρόεδρος τα έκανε περίπου σκατά, νιώσαμε για λίγο και σαν Έλληνες λίγο πριν να χρεοκοπήσουν (αλλά λένε ότι το πέρασμα μας από την χρεοκοπία ήταν μόνο ένα απλό guest appearance, όλα είναι και πάλι υπό έλεγχο στη χώρα των μεγάλων sponsors). Και τέλος, λίγες μέρες πριν το τέλος του χρόνου, βρέθηκε λέει φυσικό αέριο, αρκετό για να γίνουμε Νορβηγία και Ολλανδία και Μπαχρέιν και Κουβέιτ.

Νομίζω θα αφήσω το καλλιτεχνικό μου όνομα «Αισέ» και θα υιοθετήσω το «Τζάσμιν». Φέρνει πιο προς Αραβία κατάσταση.

Θυμήθηκα μια ιστορία που έγινε το καλοκαίρι.

Ήμουν σε μια πτήση, νομίζω αρχές Σεπτεμβρίου. Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο τουρίστες, οι Κύπριοι πρέπει να ήμασταν 5-6 άτομα. Και οι 6 Κύπριοι, από τη στιγμή που μπήκαν στο αεροπλάνο, μέχρι και την προσγείωση του, δεν σταμάτησαν λεπτό να τραshάρουν τον Πρόεδρο. Ασταμάτητο πικρόχολο μπλα μπλα. Από όλες τις ηλικίες. Και επειδή οι Κύπριοι έχουν την κακή συνήθεια να μιλούν δυνατά, τους άκουγες loud and clear σε όλο το αεροπλάνο.

Πίσω μου ήταν ένα νεαρό ζευγάρι. Μπλα μπλα, δεν μπορούσαν να πιστέψουν την κατάθεση του (ναι, ήταν αρχές Σεπτεμβρίου), μπλα μπλα δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι δεν ήξερε που είναι το Μαρί, μπλα μπλα δεν μπορούσαν να πιστέψουν το ένα και το άλλο. Προφανώς ζούσαν σε ένα απίστευτο κόσμο. Μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας έπαιζαν το παιγνίδι με τα γράμματα, που προσπαθείς για κάθε γράμμα του αλφαβήτου να θυμηθείς όσες περισσότερες λέξεις μπορείς που να ξεκινούν από αυτό το γράμμα. Το ζευγάρι πίσω μου έπαιζε αυτό το παιγνίδι με το added twist αντί οποιεσδήποτε λέξεις, προσπαθούσαν να βρουν αγενείς χαρακτηρισμούς για τον Πρόεδρο:

Ανίκανος

Απαράδεκτος

Αχάπαρος

Αχαίρευτος

Ανεύθυνος

Αστοιχείωτος

(το Α είναι πάντα το ευκολότερο γράμμα)

...

...

...

Βλάκας

Βλήμμα

....

...

Κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το γράμμα «Κ» και κόλλησαν στο «κρυόκωλος». Σκέφτηκα να βοηθήσω και να προσθέσω «κακάσχημος» αλλά εκείνη την περίοδο αν θυμάστε ο κόσμος ήταν ευέξαπτος (there you go, άλλη μια λέξη από «Α») και οποιοδήποτε comment ήταν σίγουρο ότι ήταν να παρεξηγηθεί. Αν δεν αντιδρούσες ήσουν αριστερός, αν αντιδρούσες υπερβολικά ήσουν γραφικός, αν αντιδρούσες medium ήσουν σίγουρα με μια από τις δεκάδες παραλλαγές των Αγανακτισμένων που κυκλοφορούσαν τότε σε συσκευασία «κατέβηκα στο Προεδρικό να διαμαρτυρηθώ, ωωωω, πρώτη φορά στέκομαι πάνω σε AYTO το roundabout, how exciting!»

Τουλάχιστον μετά από αυτό, ο κόσμος φαίνεται να έγινε ένα αέρα πιο υποψιασμένος. Κάτι είναι και αυτό.

Anyway. Περασμένα ξεχασμένα.

Είναι η έκτη Πρωτοχρονιά που συνεχίζω αυτό το blog. Πολλές φορές αυτό το χρόνο που πέρασε, ένιωσα ότι είπα όλα όσα ήθελα να πω. Μπορεί γι’ αυτό το λόγο να μην έγραψα τόσο πολύ φέτος.

Πάντως με το Κυπριακό συνεχίζει να ασχολείται κόσμος. Amazing, έννεν? Όπως αυτοί Είναι κάτι φοιτητές από το Imperial College (άρα σπάσματα, άρα φαίνεται να είναι καλή η προσπάθεια τους). Have a look στα θέματα που συζητούν.

Το New Year Resolution μου είναι να καταφέρω να κάνω μια σαλάτα αποκλειστικά με λαχανικά από τον κήπο μου (υπολογίζω να το καταφέρω σε 1 μήνα αν όλα πάνε καλά, εκτός αν γίνει καμιά χαλαζοθύελλα or something και αιτηθώ αποζημιώσεις από το Υπουργείο Γεωργίας για να τις κάνω διακοπές).