History repeats itself

Μια φορά και ένα καιρό, πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν ακόμα μαθήτρια χωρίς άδεια οδήγησης, δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα τα κινητά τηλέφωνα, ή αν είχαν ανακαλυφθεί δεν βρίσκονταν σε ευρεία κατανάλωση, και τέλος πάντων κυκλοφορούσαμε όλοι με δανεικά αυτοκίνητα των γονιών μας (τα οποία είχαν κατασκευαστεί τη δεκαετία του 70), ο Λευκωσιάτικος καλοκαιρινός στόχος παρέμενε η μετάβαση στον Πρωταρά και η hedonistic διασκέδαση.

Εκείνο το συγκεκριμένο πρωινό του μακρινού παρελθόντος, κλάφτηκα στην αδερφή μου να με πάρει και μένα στον Πρωταρά μαζί της να περάσουμε τη μέρα. Δεν θυμάμαι τι υποσχέθηκα να κάνω αλλά αυτή δέχτηκε και κέρδισα μια θέση στο αυτοκίνητο της μαμάς Δρακούνας που δανειστήκαμε ειδικά για την περίσταση. Πρόσεξε τώρα σχέδιο δράσης: Το αυτοκίνητο της μαμάς Δρακούνας ήταν ένα μικρό ευρωπαϊκό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για την πόλη. Την εποχή εκείνη δεν είχαν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα από την Ιαπωνία. Πόσο μάλλον από την Αγγλία. Το εν λόγω αυτοκίνητο ανήκε στην κατηγορία Mini Cooper (τα παλιά), Volkswagen Beetle (τα παλιά), Cinquecento (τα παλιά), Renault 5 (από αυτό δεν βγήκε ποτέ νέο version), Golf της δεκαετίας του 80, άτε και κανένα Citroen 2CV. Όλα με τεράστιο κιβώτιο ταχυτήτων όπως τα Land Rover του στρατού. Όλα χωρίς air condition. Όλα χωρίς ηλεκτρικά παράθυρα, υδραυλικά τιμόνια, sound proofing. Μερικά χωρίς καν ράδιο. Έπιαναν τα 100 χλμ με τη βία.

Στη μαμά Δρακούνα βέβαια, δεν είπαμε ότι θα πάμε στον Πρωταρά. Για να μην φρικάρει. Για το καλό της δηλαδή.

Ξεκινήσαμε λοιπόν, τρία δεκαοκτάχρονα (η αδερφή μου και άλλες 2 φίλες της) και ένα δεκαπεντάχρονο (εγώ) σπιλακωμένα στο αυτοκίνητο που είδε καλύτερες μέρες, με μεγάλες ελπίδες να φτάσουμε στον Πρωταρά και να κάνουμε εντυπωσιακό entrance στην παραλία του Sunrise.

Λίγο πριν τη Λάρνακα, το αυτοκίνητο τάπαιξε και έμεινε στον τόπο. The official verdict ήταν ότι κάψαμε τη μηχανή αλλά δεν το ξέραμε αμέσως. Βγήκαμε έξω, ανοίξαμε το καπό (έτσι κάνουν στα έργα) και μείναμε να βλέπουμε τη μηχανή. 4 teenagers στη μέση του highway. Τι κάνουμε τώρα? Τηλέφωνο είπαμε δεν είχαμε, κάτσαμε στην άκρη και περιμέναμε. Νομίζω κάπου έχω και φωτογραφία του γεγονότος, να χασκογελούμε πάνω στο αυτοκίνητο και εκείνο να ξεκαπνίζει.

Μετά από λίγο πέρασε ένα περιπολικό και ζητήσαμε από τον αστυνομικό να μας πάρει μέχρι τη Λάρνακα για να δούμε τι θα κάνουμε, να πιάσουμε κανα  ταξί / τηλέφωνο, κάτι τελος πάντων. Το όργανο αρνήθηκε, με τη δικαιολογία ότι δεν δικαιούται να μεταφέρει κόσμο. Ούτε όταν του κλαφτήκαμε δέχτηκε. Ούτε όταν τον καλοπιάσαμε δέχτηκε. Μπάτσος, γουρούνι, δολοφόνος, εντελώς. Σηκώθηκε και έφυγε.

2-3 τσιγάρα αργότερα (τα δεκαοχτάχρονα τουλάχιστον) σταμάτησε μια φίλη της αδερφής μου με διθέσιο αυτοκίνητο van (της μάνας της βέβαια). Πήγαινε παρέα με τον γκόμενο της στον Πρωταρά και no problem κορούδες, να σας πάρουμε μαζί μας, μόνο να κάτσετε πίσω στην κάσια του van, Πειράζει? Όχι βέβαια. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μόνο τώρα που θα περάσουμε μέσα από τις Βάσεις να ξαπλώσετε εκεί πίσω γιατί αν μας δουν οι αστυνομικοί των Βάσεων δεν γλιτώνουμε το πρόστιμο. No problem εμείς, έξω οι Βάσεις από την Κύπρο, ελευθερία στους Κύπριους που θέλουν να κάθονται μέσα στην κάσια του van, ξεσπιλακωθήκαμε από το αυτοκίνητο και σπιλακωθήκαμε μέσα στο van. Και περάσαμε μέσα από τις Βάσεις, μέσα από την Ορμίδια και τη Ξυλοφάγου, μέσα από σπαρμένα χωράφια με καρπούζια και πατάτες, έξω από την Αγία Νάπα και γύρω από το Κάβο Γκρέκο, και ναι κυρίες και κύριοι, κάποτε φτάσαμε στο Sunrise. Και ήταν μαγικά.

Περάσαμε μια θεϊκή μέρα παρά την κακουχία, και επιστρέψαμε πανευτυχείς (μέσα στο van) αργά το απόγευμα στο σπίτι, όπου φυσικά all hell broke loose όταν έμαθαν οι γονείς μας ότι:

α) κάψαμε το αυτοκίνητο

β) το εγκαταλείψαμε στη μέση του δρόμου

γ) πήγαμε στον Πρωταρά   

(νομίζω έφαγα τόση πολλή τιμωρία που ο τότε γκόμενος μου άρχισε να έρχεται για ραντεβού κάτω από το παράθυρο μου. Τόσες πολλές μέρες έκανα να βγω από το σπίτι).

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι 20 χρόνια αργότερα, έπαθα παρόμοιο σκηνικό με την κουκλάρα (όχι δεν προσπάθησε να πάει μόνη της με φίλες, εγώ γά**** το αυτοκίνητο).

Συνεχίζεται...