It's that time of the year (2)

Πολύ θα ήθελα να γράψω ότι η απουσία μου οφείλεται στο ότι είμαι στο Βελιγράδι και παρακολουθώ από κοντά το ρεζιλλ… (sorry, προετοιμασία) της ομάδας που στείλαμε φέτος στη Eurovision.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι έπεσε δουλειά. Πολλή δουλειά. Σπάνιο φαινόμενο, αλλά συμβαίνει. Μην το δοκιμάσετε.

No really, don’t.

Συνεχίζοντας και ολοκληρώνοντας από το προηγούμενο post, αποφάσισα ότι τα φιλμάκια των συμμετοχών μας μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε roughly 3 κατηγορίες:

Κατηγορία «Διαφήμιση του ΚΟΤ»: Σε αυτή την κατηγορία μπαίνουν αναγκαστικά όλες οι συμμετοχές μας της δεκαετίας του 80, σε μια προσπάθεια να προωθήσουμε τον τουρισμό και τις τουριστικές υποδομές μας. Έτσι η θλίψη και η φύση συνυπάρχει με τις αδερφές Άννα και Λία Βίσσυ, μαζί με φόντα από ξενοδοχεία, αρχαία, θάλασσα, το κάστρο της Πάφου, η Αλέξια πάνω σε βράχους και χιονισμένες πλαγιές, speed boats και παραλίες, ανθισμένες αμυγδαλιές και πράσινοι αγροί. Μέχρι και καρναβάλι της Λεμεσού. Βασικά ότι προλάβεις σε 3 λεπτά φιλμάκι. Το «Μόνικα» παραμένει κορυφαίο.

Aντιλαμβάνεστε ότι χάριν στη συγκεκριμένη κατηγορία, ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών έχουν μάθει την Κύπρο «παθκιάν παθκιάν»? Δεν έμεινε βράχος που να μην σκαρφαλώσουν πάνω. Δεν έμεινε παραλία που να μην περπατήσουν. Δεν έμεινε βουνοκορφή που να μην βγουν. Κάμπος με παπαρούνες. Αμυγδαλιές να μυρίσουν.

Κατηγορία «Κάτι διαφορετικό»: Το straight forward τουριστικό πλέον δεν περνά και είναι sooo eighties. Τι να κάνουμε όμως που πρέπει να προωθηθούν οι φυσικές ομορφιές της Κύπρου? Η δεκαετία του 90, ήταν μια προσπάθεια τα φιλμάκια να αποκτήσουν ένα κάποιο ενδιαφέρον, μια υπόθεση, μια πλοκή. Πήγαμε ας πούμε στο Κούρειο με τον Άλεξ Παναγή, αλλά φορώντας στολές αρχαίου ελληνικού δράματος (το theme), πήγαμε στο φαράγγι του Άβακα με την Έλενα Πατρόκλου, αλλά το τραγούδι ήταν οικολογικού περιεχομένου (S.O.S), στα slow κομμάτια (Κωνσταντίνος, Χατζηγιάννης) βάζαμε πάντα θλιμμένο τραγουδιστή με φόντο βράχους και θάλασσα. Και γλάρους. Και φυσικά το κορυφαίο παράδειγμα της δεκαετίας είναι:

Τhe σκλουβέρι tour of 1992 (άλλως, «Που να πάρετε ένα κρεβάτι στην Κύπρο»).
Παίρνουμε ένα κρεβάτι…
Και μια Ευριδίκη…

Και πάμε…

Στην παραλία
Στην Πέτρα του Ρωμιού
Σε ένα ανθισμένο κάμπο
Στα χιόνια
Με φόντο ένα υδατοφράκτη

ΧΑ-ΧΑ- ΧΑ-Α (δις)

Κατηγορία «Σε κλειστό χώρο»: Τα eighties και nineties έχουν πια περάσει ανεπίστρεπτη. Ο τουρισμός ανθεί, δεν έχουμε ανάγκη να διαφημίσουμε. Τα φιλμάκια γίνονται κυρίως σε studio, με υπερβολικό make up και syling αντιγράφοντας MAD TV. Είναι πολύ πιο απλό να βάλεις τον τραγουδιστή να κυλιέται στο πάτωμα και να παίρνει πόζες, παρά να τρέχεις στα βουνά και τα λαγκάδια. Νομίζω κανένα φιλμάκι μεταξύ 2000-2008 δεν γυρίστηκε σε εξωτερικό χώρο. Ούτε καν για αστείο. Boring.

Το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό…