Taxi Girl

Όταν ήμουν τριών μηνών έγκυος (και ήταν ακόμα χειμώνας), είχα δει σε ένα περιοδικό φωτογραφίες για μαγιό εγκυμοσύνης. Ήταν όλα φρικτά και γελοιωδέστατα. Το μαγιό της γιαγιάς Μαγκάιβερ είναι πιο σικάτο και σεξουαλικό σε σύγκριση με αυτά που έβλεπα να διαφημίζονται. 3 μέτρα lycra ύφασμα για να καλύψεις την κοιλιά σου. Και γιατί να θέλεις να την καλύψεις? Σκέφτηκα εγώ το σαΐνι. Να μην σχολιάσω καν δε τα floral patterns και το λουλούδι σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου. Χάλια, απαράδεκτα. Κάπου εκεί αποφάσισα ότι αν με το καλό το καλοκαίρι ήμουν ακόμα έγκυος και θα πήγαινα για μπάνιο, θα φορούσα κανονικό μαγιό. Να μην σου πω και το δικό μου (ελαστικά δεν είναι?)

Ήρθε εκείνη η στιγμή του διλήμματος. Να μπω ή να μην μπω?

Υποτίθεται δικαιούμαι να μπαίνω σε πισίνα και θάλασσα για μπάνιο. Δεν δικαιούμαι να κάθομαι με τις ώρες στον ήλιο για ηλιοθεραπεία.

Δοκίμασα το μαγιό μου. Αυτό που είχα πριν την εγκυμοσύνη. Πως είναι οι φωτογραφίες των πορνοστάρ με μαγιό που καλύπτει τα απολύτως απαραίτητα? Εκείνες που νομίζεις ότι τώρα θα λυθεί το κορδονάκι, νάτο το βλέπω, λύνεται, λύνεται? Εκείνες που στη θέση του βυζιού έχει ένα μικροσκοπικό τριγωνάκι που μετά βίας καλύπτει τα απαραίτητα?

Αυτή την εικόνα παρουσίαζα. Συν μια κοιλιά.

Χοροπηδούσα μέσα στο σπίτι με το μαγιό και ο Έτερος μου φώναζε «Run Pamela, run!»

Αυτό αποφάσισα να βάλω.

Ευτυχώς ήμασταν καλεσμένοι σε σπίτι με ιδιωτική πισίνα και δεν θα με έβλεπε πολύς κόσμος. Μόνο φίλοι και γνωστοί. Που δεν ταράζονται εύκολα. Τέλος πάντων πάμε, παρκάρουμε, χαιρετούμε κτλ. Με κίνδυνο να προκαλέσω τσουνάμι και να αδειάσει η πισίνα, έβαλα το μαγιό μου και μπήκα μέσα στο νερό.

Αποκάλυψη: Όταν είσαι έγκυος βουλιάζεις. Η κοιλιά σου δεν χρησιμεύει σαν σωσίβιο που σε κάνει να επιπλέεις αλλά σαν βαρίδι που σε πάει στον πάτο. Ένα βαρίδι 11 κιλών. Μετά βίας μπορείς να κολυμπήσεις μερικά μέτρα πριν κουραστείς και ψάχνεις για τροχό. Πανωλεθρία. Τι κρίμα! Είχα και σκοπό να κάνω αναπαράσταση της Όρκας της φάλαινας στο φυσικό της περιβάλλον αλλά δεν μπορούσα. Μετά βίας επέπλευσα για λίγα λεπτά και μετά πάρκαρα στα ρηχά. Το δε τεκνό (που συνήθως κινείται ανέμελο) στην αίσθηση του κρύου νερού έμεινε απόλυτα ακίνητο. Σε στυλ «τι στο καλό κάνει πάλι αυτή?»

Βγήκα από το νερό, ντύθηκα και κάθισα έξω να βλέπω τους άλλους σαν γιαγιά που προσέχει τα εγγονάκια της από πνιγμό (συνήθως οι γιαγιάδες που κάνουν αυτή τη δουλειά δεν ξέρουν κολύμπι αλλά σε περίπτωση ανάγκης ξέρουν πολύ καλά πώς να βάλουν τις φωνές και να ξεσηκώσουν όλο τον κόσμο).

Μετά από 4 ώρες μαραθώνιας μπιρίμπας (κάναμε καρέ) απέκτησα ένα απαλό ροζ χρωματάκι με ωραιότατες γραμμές ακριβείας σε μανίκια, πόδια και λαιμό, σαν taxi girl. Είναι οι ίδιες γραμμές που θα αποκτούσα αν αγόραζα τελικά το απαράδεκτο μαγιό εγκυμοσύνης.