Εκπαιδεύοντας τη Δρακούνα (the diversion)
Ιερά Εξέταση από μεγαλύτερη αδερφή:
«Έπλυνες τα ρούχα?»
«Όχι ακόμα»
«Έστησες το κρεβάτι?»
«Όχι ακόμα»
«Έκανες οτιδήποτε από αυτά που σου είπαμε να κάνεις?»
«Όχι. Έβαλα όλα τα μωρουδιακά μέσα σε ένα δωμάτιο και προς το παρόν τα βλέπω και με βλέπουν. Περιμένω να μου μιλήσουν και να ξυπνήσει το μητρικό ένστικτο μέσα μου.»
«Βλέπεις πολλή τηλεόραση.»
Δεν το αρνούμαι.
«Έτσι ήσουν πάντα. Αν και παλιά με παρακαλούσες να σου δώσω σημασία.»
Αυτό είναι γεγονός. Ως μικρότερη, πάντα ήθελα τη μεγαλύτερη αδερφή μου να με κάνει παρέα και να με παίρνει μαζί της όταν έβγαινε έξω. Ήταν ένας συνεχής, άνισος αγώνας αναγνώρισης. Φυσικά με έγραφε. Θυμάμαι την πρώτη φορά που τα κατάφερα και με πήρε μαζί της στην Amanda’s. Νομίζω ήταν το 1992. Τότε, δεν ονομάζονταν ακόμα clubs αλλά δισκοθήκες. Και η Amanda’s στη Λευκωσία ήταν ΤΟ μέρος να πας. Σοκ και δέος για τη μικρή Δρακούνα.
Άπιαστο Όνειρο δεκαπεντάχρονης: Να εμφανιστείς στο σχολείο τη Δευτέρα και όταν σε ρωτούσαν τι έκανες το σαββατοκύριακο, να πάρεις (και καλά) αδιάφορο ύφος και να πεις «πήγα Amanda’s»…
Η Amanda’s βέβαια δεν ήταν η μοναδική δισκοθήκη. Συμπλήρωνε ένα πάζλ άλλων 4-5 δισκοθηκών με ονόματα που θύμιζαν αμερικάνικο Miami Vice: Galaxy, Africana, Atlantic, Amanda’s… (όλη η Αμερικλανιά στο πιάτο σου).
Για να μπεις μέσα στην Amanda’s περνούσες μέσα από ένα διάδρομο γεμάτο καθρέφτες και φωτάκια που έστριβε αριστερά (για να σε βάλει στο disco mood βρε) και σπρώχνοντας μια δίφυλλη πόρτα έμπαινες στον κυρίως χώρο.
Επικρατούσε σκοτάδι. Και οι κλαδωτές πολυθρόνες / καναπέδες. Κάτι σε ροζ με φοινικιές αν θυμάμαι καλά με μαύρα τραπεζάκια και μαύρη βάση. Στη μέση υπήρχε πίστα (ήταν early nineties έτσι?), και το μπαρ ήταν κάπου στα δεξιά. Η είσοδος για το μπαλκόνι του DJ ήταν δίπλα από τις γυναικείες τουαλέτες και αν ο DJ ήταν όμορφος, πολύ εύκολα έχανες το δρόμο για τις τουαλέτες και κατέληγες μέσα στον DJ για να ζητήσεις αφιέρωση.
Εκείνη την πρώτη φορά που πήγα, επειδή δεν είχα ιδέα τι να παραγγείλω για ποτό και υπήρχε ο κίνδυνος να παραγγείλω καμιά μαλακία και να κάνω ρεζίλι την αδερφή μου και την παρέα της, μου παράγγειλε η αδερφή μου ένα Black Russia (κανονικά νομίζω είναι βότκα με coca cola αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα μαύρο πράγμα με γεύση βενζίνη.) Η Ursus και τα Bacardi breezers δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί στην Κύπρο, η δε Absolut vodka μόλις που είχε ξεκινήσει τη διαφημιστική καμπάνια που την έκανε διάσημη. Άμα πήγαινες σε δισκοθήκη εκείνη την περίοδο, ήταν πολύ πιθανό να παράγγελνες ένα από τα ακόλουθα ποτά:
- Black Russia
- White Russia (παρόμοια αηδία σε άλλο χρώμα)
(στην ιστορία αργότερα έμαθα ότι υπάρχει και Red Russia… περιοχή… δεν έχω ιδέα για ποτό)
- Blue Lagoon (ένα μπλε πράγμα… η απόδειξη ότι είμαστε δυνατοί οργανισμοί και μπορούμε να χωνέψουμε πολλές αηδίες)
- Long Island (ice tea με αλκοόλ… κάνεις χειρότερο μεθύσι και από το Ούζο)
- Whiskey Coke (ευρέως διαδεδομένο. Σαν στολή)
- Malibu (με χιλιάδες παραλλαγές Malibu και κάτι άλλο. Η διάθεση Miami Vice που λέγαμε)
- Rum & Coke (σταθερή αξία… αν το Rum είναι κυπριακής παραγωγής, την έβαψες)
- Tia Maria (λικέρ με γεύση καφέ. Τώρα, το μόνο μέρος που πετυχαίνω Tia Maria είναι τα σταυρόλεξα…. Μαρία, τρία γράμματα, λικέρ)
Και φυσικά….
- Bailey’s με πάγο… (το αγαπημένο ποτό των δεσποινίδων. Να πιείς αλκοόλ αλλά να μην σε πουν και ξέκωλο που κατεβάζει τα ουίσκια το ένα μετά το άλλο. Το τι Bailey’s καταναλώθηκε στην Κύπρο στα early και middle nineties, δεν περιγράφεται. Οι Ιρλανδοί θα είναι για πάντα φίλοι μας.)
Αργότερα μάθαμε και τα σφηνάκια τεκίλας, οι δισκοθήκες αντικαταστάθηκαν από clubs, άνοιξε η Versus και άλλαξε τη ζωή μας κτλ. αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.
Το σκήπτρο της δισκοθήκης (με την παραδοσιακή έννοια της λέξης) για ένα διάστημα κράτησε η Αγία Νάπα (το βασίλειο του bamboo επίπλου και των πλαστικών λουλουδιών). Για ένα διάστημα, πήγαινες διακοπές στην Αγία Νάπα και επέστρεφες στα 80s και early nineties.
Μετά η αδερφή μου πήγε να σπουδάσει, εγώ ανακάλυψα το ροκ και μέχρι τα 20 μου ήμουν ντυμένη στα μαύρα και η Amanda’s eventually έκλεισε.
…..
….
Μερικοί κάνουν τα πάντα για να μην πλύνουν ρούχα.
«Έπλυνες τα ρούχα?»
«Όχι ακόμα»
«Έστησες το κρεβάτι?»
«Όχι ακόμα»
«Έκανες οτιδήποτε από αυτά που σου είπαμε να κάνεις?»
«Όχι. Έβαλα όλα τα μωρουδιακά μέσα σε ένα δωμάτιο και προς το παρόν τα βλέπω και με βλέπουν. Περιμένω να μου μιλήσουν και να ξυπνήσει το μητρικό ένστικτο μέσα μου.»
«Βλέπεις πολλή τηλεόραση.»
Δεν το αρνούμαι.
«Έτσι ήσουν πάντα. Αν και παλιά με παρακαλούσες να σου δώσω σημασία.»
Αυτό είναι γεγονός. Ως μικρότερη, πάντα ήθελα τη μεγαλύτερη αδερφή μου να με κάνει παρέα και να με παίρνει μαζί της όταν έβγαινε έξω. Ήταν ένας συνεχής, άνισος αγώνας αναγνώρισης. Φυσικά με έγραφε. Θυμάμαι την πρώτη φορά που τα κατάφερα και με πήρε μαζί της στην Amanda’s. Νομίζω ήταν το 1992. Τότε, δεν ονομάζονταν ακόμα clubs αλλά δισκοθήκες. Και η Amanda’s στη Λευκωσία ήταν ΤΟ μέρος να πας. Σοκ και δέος για τη μικρή Δρακούνα.
Άπιαστο Όνειρο δεκαπεντάχρονης: Να εμφανιστείς στο σχολείο τη Δευτέρα και όταν σε ρωτούσαν τι έκανες το σαββατοκύριακο, να πάρεις (και καλά) αδιάφορο ύφος και να πεις «πήγα Amanda’s»…
Η Amanda’s βέβαια δεν ήταν η μοναδική δισκοθήκη. Συμπλήρωνε ένα πάζλ άλλων 4-5 δισκοθηκών με ονόματα που θύμιζαν αμερικάνικο Miami Vice: Galaxy, Africana, Atlantic, Amanda’s… (όλη η Αμερικλανιά στο πιάτο σου).
Για να μπεις μέσα στην Amanda’s περνούσες μέσα από ένα διάδρομο γεμάτο καθρέφτες και φωτάκια που έστριβε αριστερά (για να σε βάλει στο disco mood βρε) και σπρώχνοντας μια δίφυλλη πόρτα έμπαινες στον κυρίως χώρο.
Επικρατούσε σκοτάδι. Και οι κλαδωτές πολυθρόνες / καναπέδες. Κάτι σε ροζ με φοινικιές αν θυμάμαι καλά με μαύρα τραπεζάκια και μαύρη βάση. Στη μέση υπήρχε πίστα (ήταν early nineties έτσι?), και το μπαρ ήταν κάπου στα δεξιά. Η είσοδος για το μπαλκόνι του DJ ήταν δίπλα από τις γυναικείες τουαλέτες και αν ο DJ ήταν όμορφος, πολύ εύκολα έχανες το δρόμο για τις τουαλέτες και κατέληγες μέσα στον DJ για να ζητήσεις αφιέρωση.
Εκείνη την πρώτη φορά που πήγα, επειδή δεν είχα ιδέα τι να παραγγείλω για ποτό και υπήρχε ο κίνδυνος να παραγγείλω καμιά μαλακία και να κάνω ρεζίλι την αδερφή μου και την παρέα της, μου παράγγειλε η αδερφή μου ένα Black Russia (κανονικά νομίζω είναι βότκα με coca cola αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα μαύρο πράγμα με γεύση βενζίνη.) Η Ursus και τα Bacardi breezers δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί στην Κύπρο, η δε Absolut vodka μόλις που είχε ξεκινήσει τη διαφημιστική καμπάνια που την έκανε διάσημη. Άμα πήγαινες σε δισκοθήκη εκείνη την περίοδο, ήταν πολύ πιθανό να παράγγελνες ένα από τα ακόλουθα ποτά:
- Black Russia
- White Russia (παρόμοια αηδία σε άλλο χρώμα)
(στην ιστορία αργότερα έμαθα ότι υπάρχει και Red Russia… περιοχή… δεν έχω ιδέα για ποτό)
- Blue Lagoon (ένα μπλε πράγμα… η απόδειξη ότι είμαστε δυνατοί οργανισμοί και μπορούμε να χωνέψουμε πολλές αηδίες)
- Long Island (ice tea με αλκοόλ… κάνεις χειρότερο μεθύσι και από το Ούζο)
- Whiskey Coke (ευρέως διαδεδομένο. Σαν στολή)
- Malibu (με χιλιάδες παραλλαγές Malibu και κάτι άλλο. Η διάθεση Miami Vice που λέγαμε)
- Rum & Coke (σταθερή αξία… αν το Rum είναι κυπριακής παραγωγής, την έβαψες)
- Tia Maria (λικέρ με γεύση καφέ. Τώρα, το μόνο μέρος που πετυχαίνω Tia Maria είναι τα σταυρόλεξα…. Μαρία, τρία γράμματα, λικέρ)
Και φυσικά….
- Bailey’s με πάγο… (το αγαπημένο ποτό των δεσποινίδων. Να πιείς αλκοόλ αλλά να μην σε πουν και ξέκωλο που κατεβάζει τα ουίσκια το ένα μετά το άλλο. Το τι Bailey’s καταναλώθηκε στην Κύπρο στα early και middle nineties, δεν περιγράφεται. Οι Ιρλανδοί θα είναι για πάντα φίλοι μας.)
Αργότερα μάθαμε και τα σφηνάκια τεκίλας, οι δισκοθήκες αντικαταστάθηκαν από clubs, άνοιξε η Versus και άλλαξε τη ζωή μας κτλ. αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.
Το σκήπτρο της δισκοθήκης (με την παραδοσιακή έννοια της λέξης) για ένα διάστημα κράτησε η Αγία Νάπα (το βασίλειο του bamboo επίπλου και των πλαστικών λουλουδιών). Για ένα διάστημα, πήγαινες διακοπές στην Αγία Νάπα και επέστρεφες στα 80s και early nineties.
Μετά η αδερφή μου πήγε να σπουδάσει, εγώ ανακάλυψα το ροκ και μέχρι τα 20 μου ήμουν ντυμένη στα μαύρα και η Amanda’s eventually έκλεισε.
…..
….
Μερικοί κάνουν τα πάντα για να μην πλύνουν ρούχα.
posted by drakouna @ 9:27 am
14 comments
14 Comments:
χχεχε, μη μου πεις ότι παράγγελνες Long Island (Iced Tea) με την ιδέα ότι είναι όντως Iced Tea με αλκοόλ. What an understatement! Το ποτό περιέχει από μια δόση Βότκα, Τεκίλα, Ρούμι και Τζιν. Σύμφωνα με συνταγή της Wikipedia περιέχει και Conitreau. Λίγο λεμονάκι, λίγη Coca-Cola (τί να σου κάνουν κι αυτά;) και ξεμπερδέψες. Οι αντοχές μας ως 17χρονα ήταν όντως θεαματικές!
"Για ένα διάστημα, πήγαινες διακοπές στην Αγία Νάπα και επέστρεφες στα 80s και early nineties."
Πάνε αυτά... Περασμένα μεγαλεία.... Τώρα κάνεις κανονικό Back to the Future και βρίσκεσαι κατευθείαν στο 1982!
Και τι θα γίνει επιτέλους? Θα πας να πλύνεις κανένα ρούχο??? Άντε! Μάνα Raver!
Amanda's...Πρωτοπηγα κι εγω τότε, αρχές του 90. Η περιγραφή του χώρου είναι ακριβής, αν και θυμάμαι περισσότερο ένα σκοτεινό χώρο, "προχωρημένους" συμμαθητές να φιλιούνται κάπου απόμερα και blue lagoon στα ποτήρια...
Είχε και "πόρτα" αν θυμάσαι και αμέσως μετά στα αριστερά μια τελειωμένη τύπισσα που έβγαζε τα εισητήρια και σου έβαζε τη σφραγίδα μελάνης στον καρπό για να μπορείς να ξαναμπεις χωρίς να κοψεις εισητηριο...Περίπου τότε δεν επαιζε και το All that she wants...;
Τι μου θυμισες ρε ατομο!
καλη σου μερα
Τρόπος του λέγειν s...
Στο προηγούμενο ποστ σου έγραψα με σιγουριά ότι το 'χεις!! Λάθος έκανα τελικά ε? Δεν πειράζει έχεις ακόμα καιρό να σου 'ρθει το άρωμα μητρότητας.
Να σου πω την αλήθεια (αν και δεν έχω ιδέα απο αυτά) πολύ δεν σε πιέζει η αδερφή? Νωρίς δεν έιναι?
"...Άπιαστο Όνειρο δεκαπεντάχρονης: Να εμφανιστείς στο σχολείο τη Δευτέρα και όταν σε ρωτούσαν τι έκανες το σαββατοκύριακο, να πάρεις (και καλά) αδιάφορο ύφος και να πεις «πήγα Amanda’s»…..."
Εγώ γιατί θυμάμαι ότι η μεγάλη πλειοψηφία (circa 1989) όσων τη Δευτέρα έλεγαν πως το Σαββάτο πήγαν Amanda's ή Scorpio -όπου μάλιστα "εφκάλλαν μιαν ξαθκιάν / εγνωρίζαν έναν τάκκαρον" -στην πραγματικότητα είχαν βγάλει όλη τη νύχτα στο πεζούλι του απέναντι πεζοδρομίου;
Από τότε ήταν όλοι τόσο "δήθεν" στη Λευκωσία. Γι' αυτό προτιμούσα G2, Reckless, Africana / Rock Club (Underground / Alarm) και μετέπειτα Woodstock / Transit.
By the way, το ποτό είναι Black / White Russian
Αγρινό Γερασμένο
Εντωμεταξύ, νιώθω λίγο μαλάκας τωρά.
Ο Έτερος έν έσιει chance να βάλει κανένα πλυντήριο;
Έππεσα τόσο θύμα τελικά με τη δική μου;
ποοια η διαφορά δισκοθήκης τζαι club? :S :S :S
Έτσι για να μαθαίνουν οι τσας νεότεροι ( no offense ) που ήταν τουτο το Amanda's?
Πέεε. Άμαν εσείς οι τριαντάρηδες θωρείτε το ενενήντα με νοσταλγίαν, τί θα πούμεν εμείς που είμαστιν δεκαπεντάρηδες πρίν το ογδόντα; Δεν μιλάμε βέβαια για δισκοθήκες... Στη Σκάλα (έτσι ελαλούσαν τότες την Λάρνακα) οι εξελιγμένοι επαένναν κκαφέ Ακρόπολις, οι πιό προχωρημένοι εδιούσαν τζαι κανένα φιλούιν αν η γκόμενα "εγλύφετουν" όπως ελαλούσαν τότες (είσιεν καμιάν δεκαρκάν η Σκάλα ούλλη που ήταν τόσον εξελιγμένες) τζαι οι πιό αντροπιάρηδες(σες) εγίνουνταν κοσπεντάρηδες(ρες) να χαρτωθούν για να ντζίσουν γεναίκαν (άντραν).
Η Αmanda's ήταν εκεί που τώρα υπάρχει Goody's στην Έγκωμη.
έχει πολύ πλάκα που λέτε την ντισκοτέκ δισκοθήκη. εμείς δισκοθήκη λέμε τη θήκη για τους δίσκους :)
ΥΓ. ωραία μάνα θα γίνεις. ποιος θα το ξεσκατίζει το μωρό βρε;!
mana mou exeis kanei mega la8os.
ta xeirotera me8ysia ginontai me vodka red bull.....mia fora eixa piei ena litro apo ayto sto karnabali sth Lemesso kai ekana ta ekshs
kserasa mesa sto lewforeio (tou gyrismou)
stamathsa to lewforeio (tou gyrismou)ou8ena mono kai mono gia na katourhsw
eriksa red bull panw ston italo kolhto mou
afhsa th gallida na me basanisei (polly prin to mpw sto lewforeio tou gyrismou, ato opou kserasa).
Ekana apo to internet cafe tou organismou neolaias, mexri na ftasw sto spiti mou (pisw apo to milenium taxi, peripou), tria tetarta......
Zappa μου, στα early ninenties δεν υπήρχε red bull στην Κύπρο.
Post a Comment
<< Home