Εκπαιδεύοντας τη Δρακούνα

Δεν έχω κάνει καμία προετοιμασία σχετικά με το μωρό, δεν έχω αγοράσει τίποτα. Απολύτως. Όλο λέω να «κοντέψει ο καιρός». Ο καιρός φαίνεται κόντεψε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να με ρωτούν κάθε 2 μέρες αν είμαι καλά και τι γίνεται. Τι να γίνεται? Εξακολουθώ να είμαι έγκυος και έχω άλλους τρεις μήνες καιρό. Τι βιάζονται?

«Πρέπει να προετοιμαστείς από πριν, δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί τους τελευταίους μήνες.»
«Έλεγα να βάψω ένα τοίχο μέσα στο σπίτι και να πάω και 3-4 μέρες διακοπές»
«Καλά, κάνε όνειρα.»

Διαβουλεύεται το sister με τη μαμά Δρακούνα και με τραβολογούν σπίτι του sister για να μου δώσουν, λένε, μωρουδιακά ρούχα που θα χρειαστώ. Όπως επείσης και σεντόνια, κουβέρτες, πετσέτες, κάτι μαλακά πράγματα για να στερεώνεις το μωρό, καρεκλάκι για το μωρό, καρεκλάκι για το αυτοκίνητο, καρεκλάκι για να το ταΐζεις, κρεβάτι, κουνουπιέρα, και άλλα πολλά που μάλλον δεν θα χωρέσουν μέσα στο σπίτι. Θα τα βάλουμε και μετά εμείς θα πρέπει να μετακομίσουμε αλλού.

«Αποφάσισες να καθαρίσεις την αποθήκη σου και να τα πασάρεις όλα σε μένα?» λέω εγώ η ειδικός επί των παιδικών αντικειμένων. «Τι μου δίνεις όλα αυτά τα ρούχα? Θα αγοράσω καινούργια.»

«Παρ’ τα να μην στα χρωστάω άσχετη wannabe μητέρα.» Η αδελφική ευαισθησία σε άλλα επίπεδα. «Αν ήταν να περιμένουμε εσένα, θα περίμενες να σε πιάσουν οι πόνοι και μετά να σκεφτείς «τι να πάρω άραγε στην κλινική μαζί μου? Πρέπει να προετοιμαστείς από τώρα, και θα χρειαστείς πολλά ρούχα. Το μωρό τρώει, χέζει και κοιμάται non stop. Θα θέλει 2-3 καθαρά ρούχα κάθε μέρα. Όσα περισσότερα έχεις τόσο το καλύτερο.»

Παίρνω ένα «εσκιμό» (εκείνο το ολόσωμο πράγμα που μπαίνει μέσα το μωρό πόδια χέρια και κουμπώνει μπροστά) και το σηκώνω στον αέρα. «Σαν κοτόπουλο σφαγμένο είναι. Από πού μπαίνει το μωρό?»

«Από την είσοδο. Άσχετη!»

Μου εξηγούν τι κάνει το κάθε αντικείμενο. Εδώ το δένεις και το πας περίπατο. Εδώ το δένεις και το βάζεις στο αυτοκίνητο. Εδώ το δένεις και το ταΐζεις. Εδώ το «.. δένεις και του κάνεις Ιερά Εξέταση. Που πήγες χθες το βράδυ? Με ποιον γύριζες?»

«Όλο δεμένο θα είναι το μωρό?»
«Θα καταλάβεις μόνη σου.»

Αυτό φοβάμαι.

Μου κάνουν μια λίστα με άγνωστα αντικείμενα που πρέπει σε κάποια φάση να δεηθώ να πάω να αγοράσω:

- Αλλάχτρα του μωρού με ενσωματωμένο μπάνιο για εύκολο λούσιμο, στέγνωμα και άλλαγμα. Τέλειο κράτημα για τα μαλλιά.
- Μπιμπερό για το ταΐζεις όταν αυτό θα σταματήσει να κρέμεται από το βυζί σου. (πάρε 4-5 να’ χουμε)
- Πιπίλες για να σκάζει που και που από τα ξεφωνητά. (Πάρε ποσότητες. Μεγάλες ποσότητες. Το μωρό θα μεγαλώσει και θα πάει πανεπιστήμιο και εσύ ακόμα θα ανακαλύπτεις χαμένες πιπίλες κάτω από τα έπιπλα. Κάτι σαν Indiana Jones στο Raiders of the Lost Ark.)
- Ποδιές για να μην λερώνεται πολύ όταν τρώει. Αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Το πλύσιμο δεν το γλιτώνεις. Βλέπε εξήγηση γιατί ένα μωρό χρειάζεται περισσότερα ρούχα από την Πάρις Χίλτον.
- Σετ καλλυντικά για μωρά (αφρόλουτρο, σαμπουάν, κρέμα για το σώμα). Πρέπει να είναι υποαλλεργικά άρα ξεχάστε τα La Prairie, Lancôme και άλλες αηδίες που βάζετε πάνω σας. Το μωρό θέλει truly αγνά υλικά. Και ενδεχομένως να είναι αλλεργικό στα πάντα.
- Αποστειρωτήρα για να αποστειρώνεις όλα τα πιο πάνω πλαστικά αντικείμενα. Κάπου άκουσα όμως το εξής θεϊκό: Στο πρώτο μωρό, όταν ρίξει κάτω τη πιπίλα του, τη μαζεύεις, την αποστειρώνεις και του την επιστρέφεις. Στο δεύτερο μωρό, τη μαζεύεις, την σκουπίζεις στην μπλούζα σου και του την επιστρέφεις. Στο τρίτο μωρό δεν έχεις προσέξει ότι έπεσε η πιπίλα.
- Πάνες (αυτό ξέρω και εγώ τι είναι)… και τρέμω τη χρήση του….
- Ειδικό απορρυπαντικό για μωρά (διότι δεν πλένουμε τα ρούχα του μωρού μαζί με τα δικά μας άσχετη. Ασχέτως του ότι τα ρούχα των μωρών είναι απείρως πιο λερωμένα από τα δικά μας. Θέλουν ειδικό, μαλακό, ευαίσθητο απορρυπαντικό.)

Επιστρέφω στο σπίτι με ένα αυτοκίνητο γεμάτο αντικείμενα και ρούχα. Πρέπει (μου είπαν) να τα ταξινομήσω σε sizes, να πλύνω ΤΑ ΠΑΝΤΑ με το ειδικό προαναφερόμενο απορρυπαντικό (που δεν έχω), και μετά να περιμένω όπως την καλή κοτούλα να μου έρθει να γεννήσω. Επιστρατεύω τον Έτερο:

«Άκου να δεις αγάπη μου. Θα πας στο supermarket, ναι? Θα πάρεις ένα καλάθι και μετά θα πάς να βρεις εκείνο τον μοναδικό και μυστήριο διάδρομο στο supermarket που ουδέποτε επισκέφτηκες.» (δεν εννοώ εκείνον με τις σερβιέτες φυσικά, ξέρει που είναι εκείνος ο διάδρομος). «Εννοώ τον άλλον, με τα άγνωστα αντικείμενα. Τα παιδικά.»

Παύση για να το κατανοήσει.

«Για αρχή πάρε αυτά» (του δίνω μια λίστα) «και βλέπουμε.»

Πρώτη φορά στη ζωή του ο Έτερος μου είπε να πάμε κάπου μαζί γιατί φοβάται να πάει μόνος του.

Είμαστε natural born parents, δεν το συζητώ…