Γνώρισα την Κύπρο, αγάπησα τη Λευκωσία

Random πράγματα που έμαθα το τετραήμερο που πέρασε:

- Δεν υπάρχει φρέσκο ψάρι στην ευρύτερη περιοχή Πόλης Χρυσοχούς, Λατσιού και Πωμού (οι ταμπέλες που βλέπετε είναι μόνο για show). Εξακριβωμένο μετά από εκτενείς έρευνες και μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής. (ο Πύργος Τυληρίας είναι απομονωμένο χωριό και δεν περιλήφθηκε στην έρευνα). Οι κάτοικοι της περιοχής χαρακτηριστικά ισχυρίζονται ότι το καλοκαίρι απλώς δεν τρώνε ψάρι. Ολόκληρη η περιοχή διαθέτει μόνο 2 οργανωμένες τράτες που βγαίνουν για ψάρεμα οι οποίες είναι αποκλειστική ιδιοκτησία 2 συγκεκριμένων ταβερνών. Μην νομίζετε όμως ότι αν πάτε σε αυτές τις 2 συγκεκριμένες ταβέρνες θα σας σερβίρουν φρέσκο ψάρι. Όχι καλοί μου, το φρέσκο ψάρι φυλάγεται για τους φίλους και γνωστούς, που θα μιτσοκαμμίσουν με το σωστό τρόπο στον ιδιοκτήτη μόλις μπουν μέσα στην ταβέρνα και θα τους σερβίρει ότι έπιασε. Και εννοείται ότι ακόμα και αν ξέρεις το μιτσοκάμμισμα το σωστό, το σύνθημα και το παρασύνθημα, πρέπει να εμφανιστείς στην ταβέρνα για φαγητό πριν τις 1 το μεσημέρι. Μετά πλακώνουν οι βάρβαροι και ούτε ο μάγειρας δεν ξέρει τι σου σερβίρει. ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΔΕ ΛΕΥΚΩΣΙΑΤΗΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΟΥ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ ΦΡΕΣΚΟ ΨΑΡΙ. Καλύτερα να φας ένα σάντουιτς διάφορα από το σαντουιτσίδικο «Κλεόβουλος ο Πρόσφυγας» που βρίσκεται στρατηγικά τοποθετημένος στο στρίψιμο του δρόμου προς Κάθηκα. Κάτω από τις δροσερές χαρουπιές και το νανουριστικό ήχο της γεννήτριας.

- Όλα αυτά τα ωραία εξοχικά που βλέπεις στην περιοχή (καλά, όχι όλα, μερικά συναγωνίζονται τη Δυναστεία στο καρακιτσαριό) είναι πανάκριβα και πρέπει να γίνεις δωρητής οργάνων or something για να μπορέσεις να αγοράσεις ένα. Εν πάση περιπτώσει, τα εξοχικά σε στρατηγικές τοποθεσίες είναι ήδη αγορασμένα από Ρώσους, Άγγλους και Γερμανούς που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακόμα και το διπλάσιο απ’ ότι πραγματικά αξίζουν αυτά τα νεόκτιστα εξοχικά. Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των ακινήτων της περιοχής έχουν αυξηθεί σε τέτοιο σημείο, που το 60% των νέων απλώς δεν δουλεύει και δηλώνει επάγγελμα «εισοδηματίας» ή «developer». Κάθονται και απλώς πουλούν ένα ακίνητο που και που και με τα έσοδα ζουν πλουσιοπάροχα αυτοί και οι οικογένειες τους. Δεν υπάρχει προγραμματισμός, δεν υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης, δεν υπάρχει τίποτα. Σε 5 χρόνια το Λατσί προβλέπω θα είναι όπως την Αγία Νάπα. Υπάρχουν βέβαια κάποια λαμπρά παραδείγματα αναπαλαίωσης παραδοσιακών σπιτιών στα χωριά, αλλά αποτελούν μειοψηφία. Άσε και που χαλαμάντουρο να θέλεις να αγοράσεις, δεν αγοράζονται πλέον. Για να μειωθούν ή έστω να σταθεροποιηθούν οι τιμές των ακινήτων στην περιοχή, υπολογίζω θα πρέπει να γίνει κάτι εξωπραγματικό, όπως να λυθεί το Κυπριακό και να γίνει accessible και το υπόλοιπο 37% του εδάφους της μαρτυρικής μεγαλονήσου (τώρα ξέρετε και τι ψήφισαν οι κάτοικοι της περιοχής στο σχέδιο Ανάν).

- Ανάμεσα στους εγχώριους developers, υπάρχει μια silent «ιεραρχία» ας την πούμε. Developer, για παράδειγμα δηλώνει ότι είναι ο μέχρι πριν 4 χρόνια χτίστης που τώρα χτίζει μέσα στη γη που του άφησαν οι γονείς του και πουλά «εξοχικές επαύλεις». Με τα κέρδη του (και είναι πολλά τα λεφτά) αγοράζει και άλλη γη, χτίζει και σε αυτήν και πάει λέγοντας. Έχει πλέον το δικό του συνεργείο από Πολωνούς εργάτες και είναι σε μόνιμη κατάσταση ευφορίας (με τόσα λεφτά και εγώ θα ήμουν). Developers δηλώνουν ότι είναι και μεγαλύτερες εταιρείες όπως ο Leptos, οι Aristo Developers κ.α. Ειδικά οι Aristo Developers είναι γνωστοί διότι μόλις αγοράσουν π.χ. μια έκταση σε αγροτική ζώνη (δηλαδή πολύ φτηνά), αυτή η ζώνη ως δια μαγείας κηρύσσεται αμέσως σε τουριστική ζώνη και μπορεί να τύχει εκμετάλλευσης στο maximum. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι καταφέρνουν πάντα να εκδώσουν τις απαραίτητες τοπικές εγκρίσεις και άδειες οικοδομής σε χρόνο ντε τε, τους κάνει πολύ, μα πάρα πολύ efficient (σε σύγκριση με τους πρώην χτίστες–developers που περιμένουν οι περιουσίες τους να ενταχθούν στην τουριστική ζώνη αργά αργά και σταθερά, και να εκδώσουν τις άδειες τους με τον κανονικό- αργό τρόπο).

Γιατί συμβαίνει αυτό? Ας το ονομάσουμε … διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Aristo Developers είναι το όνομα της οικογένειας. Aristo stands for Αριστοδήμου. As in Aristodimou, αδελφός/αδελφότεκνος κτλ. του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου (άλλως Ττόμης, άλλως τάχει παίξει και λίαν συντόμως θα διεξάγουμε εκλογές για ανάδειξη νέου Αρχιεπισκόπου, ελπίζουμε λιγότερο senile). Το παραμύθι μας διδάσκει ότι όταν είσαι συγγενής του Αρχιεπισκόπου στην Κύπρο σάζεσαι κανονικά (old time favorite είναι οι συγγενείς του Μακαρίου. Ας μου εξηγήσει κάποιος πως γίνεται από την Παναγιά της Πάφου όλοι αυτοί κατέληξαν να έχουν γη γύρω-γύρω όλοι από το Hilton στη Λευκωσία). Αγοράζεις γη της Αρχιεπισκοπής σε τιμές γνωριμίας. Αλλάζεις τις πολεοδομικές ζώνες at a whim. Εκδίδεις άδειες σε ταχύτητα φωτός. Κάνεις τα πάντα. Είσαι ο Flash Gordon. Άμα θέλεις, είσαι και το Gordon΄s Gin. Είσαι Θεός. Αυτά βέβαια δεν είναι άγνωστα στοιχεία. Λίγο με το περιστατικό που ξεσκεπάστηκε το senility του Αρχιεπισκόπου, λίγο τα σκάνδαλα με τη γη της Αρχιεπισκοπής, αυτά ήρθαν στη φόρα. Απλώς να αναφέρω ότι η οικογένεια συνεχίζει το μπίζνες ακάθεκτη.

Κάθε ομοιότητα με το έργο Godfather είναι καθαρά συμπτωματική και να μην οργιάζει η φαντασία σας.

Μετά από ένα τετραήμερο στα Λουτρά της Αφροδίτης και του Άδωνη, στα ορεινά χωριά της Πάφου που μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, στη φυσική ομορφιά της περιοχής και στην φιλικότητα και απλότητα των κατοίκων, αποφάσισα ότι ωραία περάσαμε, οι διακοπές τέλος, και καλά κάνω να επιστρέψω στη Λευκωσία για το δικό μου καλό.

Ευχαριστούμε που πετάξατε (τα λεφτά σας) μαζί μας.