Παίζω και Μαθαίνω

Τα 2 τεκνά της αδερφής μου παραθερίζουν στη μαμά Δρακούνα (τη γιαγιά τους). Το τεκνό νούμερο 2 (ένεκα του ότι είναι μόλις 11 μηνών) κάθεται ήσυχο και τρώει φρούτα, παιγνίδια, μαξιλαράκια, το remote control της τηλεόρασης, και ότι άλλο πέσει στο χέρι του (και το ίδιο του το χέρι).

Το τεκνό νούμερο 1 είναι μεγαλύτερο σε ηλικία και η μαμά Δρακούνα αποφάσισε ότι πρέπει να αρχίσει η εκπαίδευση «απεξάρτηση από το πανί» ή αλλιώς, «πως αγάπησα την τουαλέτα». Απ’ ότι μου λέει, δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να μάθεις να πηγαίνεις στην τουαλέτα. Απλώς, 2-3 ώρες κάθε μέρα του βγάζουν δοκιμαστικά το πανί, του φοράνε βρακί, και κάθε 2 λεπτά το ρωτούν αν θέλει να πάει στη τουαλέτα. Με τα πολλά trial & error θα πει σε κάποια φάση «ναι», θα το πάς στη τουαλέτα και θα συνδέσει την .. πράξη με τον … χώρο. Έτσι μάθαμε όλοι, με πληροφορεί.

Πολύ ωραία. Πανεύκολο ακούγεται. Άκου πληροφορίες που μαθαίνεις ενώ κάνεις δουλειές το πρωί του Σαββάτου. Το τεκνό νούμερο 1 θέλει να μου κάνει παρέα και η μαμά Δρακούνα μου δίνει οδηγίες να το ρωτώ κάθε λίγο διότι όπως είπα, πειραματίζεται με το βρακί.

Να έχεις ένα τρίχρονο με βρακί μέσα στο σπίτι σου, είναι σαν να έχεις μια βόμβα που δεν ξέρεις πότε θα εκραγεί. Κάθε 2 λεπτά το ρωτώ αν θέλει. Δεν θέλει.

Κάνουμε δουλειές και συζητάμε. Δηλαδή, κάνω δουλειές και το τεκνό με ακολουθεί από πίσω. Μπαίνουμε στο υπνοδωμάτιο για να σκουπίσω. Το τεκνό από πίσω.
«Ποιος κοιμάται εδώ?»
«Εγώ και ο Έτερος».
«Γιατί?»
Να αναφέρω ότι το τεκνό νούμερο 1 έχει αισίως μπει στη φάση αμφισβήτησης του «γιατί??» Ότι του πεις σε ρωτά «γιατί?»
«Γιατί είμαστε παντρεμένοι.» (δεν είναι ώρα να εξηγήσω ότι και χωρίς γάμο γίνεται. Ας το ανακαλύψει μόνο του).
«Γιατί?»
«Επειδή έτσι θέλαμε.»
«Γι’ αυτό είναι μεγάλο το κρεβάτι?»
«Ναι»
«Γιατί???»
(κάποτε θα πρέπει να γίνει και η συζήτηση για τις μέλισσες και τα ζουζούνια. Όχι σήμερα.)

Εν τω μεταξύ κάθε 2 λεπτά το ρωτώ και για την τουαλέτα.

Το τεκνό φεύγει από το οπτικό μου πεδίο και πάει σε άλλο δωμάτιο. Συνεχίζω το σκούπισμα, όταν σε κάποια φάση το ακούω από την άλλη άκρη του σπιτιού να φωνάζει «τρέχει, τρέχει, τρέεεεχει!!!»

«Ποιος τρέχει?» σκέφτομαι εγώ και συνειδητοποιώ τι ακριβώς συνέβηκε. Το τεκνό τα έκανε πάνω του. Δεν το πρόλαβα. Όντως, το βρίσκω στην βεράντα να στέκεται μέσα σε μια μικρή λιμνούλα. Έχει μάλιστα πάρει προσωπικά την αποτυχία του και έβαλε τα κλάματα. Φωνάζω βεβαίως βεβαίως τη μαμά Δρακούνα να μαζέψει το τεκνό. Στο trial & error, σημειώστε error.

«Καλά, δεν σου είπα να το ρωτάς κάθε λίγο?»
«Το ρωτούσα». Του έλεγα, «θέλεις να πας στην τουαλέτα?» στο οποίο μου απαντούσε πάντα «όχι».
«Πώς να μην σου πει όχι. Αφού δεν ξέρει τι σημαίνει τουαλέτα. Έπρεπε να το ρωτάς «θέλεις να κατουρήσεις?»
…..
…..
Lost in translation. Που να ξέρω πόσο περιορισμένο είναι το λεξιλόγιο του τεκνού. Ευτυχώς που δεν είμαι εξερευνητής να προσπαθώ να συνεννοηθώ με ιθαγενείς φυλές στα βάθη της ζούγκλας. Συνεννόηση μπουζούκι.

Το δε τεκνό έχει συνδέσει μια χαρά το …κατούρημα με τη… βεράντα μου και κάθε φορά που του έρχεται να κατουρήσει απορεί γιατί δεν το πάμε στη βεράντα.