το δικαίωμα της έκφρασης (λέμε τώρα)

Η ελευθερία της έκφρασης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη αλλά μπορεί να περιοριστεί για «το συμφέρον της ασφαλείας της Δημοκρατίας ή της συνταγματικής τάξεως ή της δημοσίας ασφαλείας ή της δημοσίας τάξεως ή της δημοσίας υγείας ή των δημοσίων ηθών (ατςςςς) ή προς προστασία της υπολήψεως…»

Το άσπρο φέτος είναι στη μόδα. Ωραία. Το άσπρο όμως είναι δύσκολο χρώμα να φορεθεί διότι:

- φεντζιάζει (στα ελληνικά, σκιάζει). Με άλλα λόγια, ότι φορείς από κάτω, φαίνεται και από πάνω. Όχι, όσο ωραίο και αν είναι το σουτιέν πάλι φαίνεται. Με τον κακό τρόπο. Όχι, το «τρικ» στρίγκ κάτω από άσπρο δεν είναι «τρικ». Πάλι φαίνεται. Και το άλλο που σκέφτηκες, πάλι φαίνεται.
- παχαίνει (δεν ξέρω πως το καταφέρνει αυτό το άσπρο χρώμα αλλά συμβαίνει. Το κακό είναι ότι παχαίνει μόνο στα ρούχα. Αν βάψεις π.χ. το σπίτι σου άσπρο δεν θα φαίνεται μεγαλύτερο. Θα φαίνεται άσπρο.)
- λερώνεται εύκολα (φορείς άσπρα ρούχα. Κάθεσαι ακίνητη. Δεν τρώς. Δε πίνεις. Δεν κινείσαι. Αν μπορείς, δεν αναπνέεις. Και όμως, επιστρέφοντας στο σπίτι θυμίζεις τον μικρό μπόμπιρα που παίζει ποδόσφαιρο όλη μέρα και η μαμά του πλένει τα ρούχα του με ultra καθαριστικό για δύσκολους λεκέδες.)

Το πρόγραμμα των γάμων για φέτος περιλαμβάνει 3 σίγουρους (ξέρω από τώρα ότι έχω 2 γάμους τον Ιούνιο και 1 τον Σεπτέμβριο) και φυσικά πρέπει να υπολογίζω και 4-5 που δεν ξέρω ακόμα (αλλά θα έρθει να με βρει το προσκλητήριο). Που να ‘ξερα πριν 12 χρόνια που έβλεπα για πρώτη φορά το «Four Weddings and a Funeral» ότι θα το ζούσα κανονικά (δηλ. το ίδιο πλήθος να πηγαίνει από γάμο σε γάμο).

Και καλά εγώ το ξέρω ότι το άσπρο παχαίνει και φεντζιάζει, οι υπόλοιπες επίδοξες Andy MacDowells των γάμων το ξέρουν?

Εδώ έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα!

Όταν δηλαδή σε δω κυρία μου με περιφέρεια μεγέθους τριών οικοπέδων χαλίτικων να επιμένεις να κυκλοφορείς με χαμηλοκάβαλλα παντελόνια κολλητά άσπρα (να φαίνεται το αφάλι, το περίγραμμα του στριγκ και οι μίλλες να ξεχειλίζουν από το πλάι) εγώ θα επικαλεσθώ τη «δημοσία ασφαλεία» μου και θα ζητήσω να απομακρυνθείς. Από την Αστυνομία.

Όταν σε δω κυρία μου στο γάμο με το see through top σου –και δεν εννοώ γυμνασμένα σώματα μοντέλων- (ναι ξέρω είναι της μόδα αλλά έλεος) θα επικαλεσθώ τη «δημοσία υγεία» μου και θα σε παίξω on the spot.

Να ανακαλύψεις τι σου πάει και τι όχι είναι δουλειά 10 λεπτών και προυποθέτει πολύ λίγη μνήμη. Αντί να μάθεις τα λόγια του «Everything» μάθε τι σου πάει.

Έχοντας πει τα πιο πάνω-

Είμαι κάθετα εναντίον της τακτικής «φωτογραφίζω ανυποψίαστες τύπισσες στο δρόμο και μετά σχολιάζω το ντύσιμο τους στο περιοδικό μου. Ταυτόχρονα τους βάζω μια μαύρη λωρίδα μπροστά από τη φάτσα τους αλλά είναι hopeless διότι αν κάποιος σε ξέρει, θα σε αναγνωρίσει και με μαύρη λωρίδα μπροστά από τη φάτσα σου». Σε μια χώρα 60 εκατομμυρίων ψυχών maybe it makes sense. Σε μια χώρα 700,000 κουτσομπόλων αμπάλατων όχι.

Ευτυχώς που τελειώνει ο χειμώνας και θα σταματήσει το φαινόμενο «βάζω μπότα μέσα στο παντελόνι, ασχέτως του ότι το παντελόνι είναι baggy και σακκουλιάζει, δεν μπαίνω καν στον κόπο να αγοράσω σωλήνα παντελόνι, δεν μπαίνω άλλωστε μέσα σε σωλήνα παντελόνι επειδή δεν είμαι η Kate Moss, απλώς αγοράζω μπότες ότι να ‘ναι, τις φορώ και κυκλοφορώ όπως τον καουμπόη» (gay ή μη).

Έχω ανθρώπινα δικαιώματα and I am not afraid to use them!