"Δεν Ξεχνώ" τη λάμπα

Έψαχνα στο internet για μια λάμπα σαν και του λόγου της, σε στυλ art nouveau του Emile Galle. Επειδή, ακόμα και αν έβρισκα μια τέτοια λάμπα, αν ήταν οriginal θα στοίχιζε όσο 2 μισθοί, κοίταζα για copies και πέτυχα μια βιοτεχνία που κατασκευάζει αυτές τις λάμπες, με την ίδια τεχνική.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται στη Ρουμανία. Ούτε καν στο Βουκουρέστη. Βρίσκεται στο Buzau (ούτε η μάνα του δεν το ξέρει).

Και που να τρέχω τώρα στις Ρουμανίες για μια λάμπα.

Ψάχνοντας όμως για τη λάμπα έμαθα το εξής άσχετο trivial:

Το γνωστό σήμα "Δεν Ξεχνώ", με την Κύπρο και το μαχαίρι που την κόβει στα δύο και την πράσινη γραμμή μεταμφιεσμένη σε αίμα που τρέχει, είναι προιόν έμπνευσης του κ. Νίκου Δήμου. Ο ίδιος στην ιστοσελίδα του www.ndimou.gr/kypros_gr.asp περιγράφει τα ακόλουθα:

"Το σήμα σύμβολο "Δεν ξεχνώ" δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα - το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα - ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου - Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο - που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή."

Σκέφτηκα ότι ο κ. Δήμου πρέπει να ήταν ειλικρινά συναισθηματικά φορτισμένος όταν του κατέβηκε η ιδέα. Και ήταν πετυχημένη ιδέα. Τόσο πετυχημένη, που 1 γενειά πάρακάτω, οι junior Κύπριοι "δεν ξεχνούν", ακόμα και αυτά που δεν ξέρουν. Πως μπορείς να ξεχάσεις κάτι που δεν ξέρεις? Μα (θα σου πουν) μας τα είπαν στο σχολείο, μας τα είπαν οι γονείς και οι παππούδες μας, τα ξέρουμε!

Άρα, "δεν ξεχνώ" αυτά που μου είπαν να μην ξεχάσω. Κάτι σαν χαλασμένο ράδιο, ράδιο αρβύλα.