Κρατάει χρόνια αυτή η κωλό-νια
Με απασχολεί (εκτός του τι θα φάω σήμερα) το εξής υπαρξιακό:
Πρέπει να ξεφουρνίζουμε στο current affair μας τα previous affairs μας? Η προσέγγιση μου μέχρι στιγμής είναι lying low, αλλά με ρώτησαν ευθέως και δεν ξέρω αν είναι συνταγματικό μου δικαίωμα να έχω ένα Χ παρελθόν και να θέλω να μείνει προσωπικό. Θα μπορούσα να πω ψέματα.
Θα μπορούσα να το συζητήσω. Τι φταίω καλέ current affair αν δεν ήρθες στη ζωή μου 15 χρόνια πριν, να μεγαλώσουμε, να σφαχτούμε μαζί, να έχουμε κοινό παρελθόν?
Κατά διαστήματα (σε φάσεις μπακουρίασης) ζήλευα όλους αυτούς που π.χ. στα 15 κρατούσαν χεράκι στο σχολείο, στα 18 κλαίγανε για το στρατό, στα 23 σπουδάζανε μαζί και πάει λέγοντας. Μετά γνώριζα κάποιον/κάτι συναρπαστικό και μου περνούσε. Μέχρι την επόμενη φορά.
Η πιο μακροχρόνια σχέση που έχω τελικά είναι με τις συντρόφισσες. Και είναι σχέση στοργής.
posted by drakouna @ 2:40 pm
8 comments
8 Comments:
Μπορείς να δοκιμάσεις το διπλωματικό και ταυτόχρονα ειλικρινές: Το παρελθόν εν στο παρελθόν, τωρά είμαι μαζί σου, εσένα αγαπώ τζιαι μόνο τούτο μετρά.
Ναι, νομίζω πως η/ο σύντροφός μας "δικαιούται" (εντός εισαγωγικών - το τονίζω) να γνωρίζει το... "αμαρτωλό" παρελθόν μας, σε γενικές γραμμές πάντα (διότι οι "ανατριχιαστικές" λεπτομέρειες, όχι μόνο δεν προσφέρουν κάτι, αλλά ενέχουν ποικίλους κινδύνους...) και -αντίστοιχα- να αγνωρίζουμε κι εμείς το παρελθόν της/του συντρόφου μας.
Βέβαια, αυτό είναι προσωπικό θέμα (προσωπικό δεδομένο!)του καθενός και αν θέλει μπορεί να μην το αποκαλύψει, κρατώντας το για τον εαυτό του. Αλλά, δεν βρίσκω ειλικρινά το λόγο για να το κάνει (-Τι έχεις να κρύψεις μωρή και δε μου λες με πόσους τα είχες πριν από μένα;;; Μήπως δούλευες στη Φυλής; Εεεεε;;!!!!!).
Υ.Γ.: Τελικά, τι έφαγες σήμερα; :)
Μακαρόνια του φούρνου
Η πλέον προβληματική κατάσταση ήταν η δική μου. Στα 15 μου κρατούσαμε μαζί χεράκια, ζήσαμε στρατό... στα 16 μου ζήσαμε την σχέση εξ αποστάσεων λόγω σπουδών και κάπου στα 17 μου παράτησε. Τα έκανα όλα (μα όλα όλα) μέσα σε 2.5 χρόνια και μετά... τίποτα. Λυπάμαι τον επόμενο (αν υπάρξει ποτέ επόμενος) που πρέπει να καταφέρει να επισκιάσει μια τέτοια σκιά! (sad but true)
Είναι λίγο μελαγχολικό όταν διαπιστώνεις τη ματαιότητα της ανθρώπινης φύσης, κάθε φορά που είσαι σε θέση να σκέφτεσαι νηφάλια το whole concept.
Πάντα, μετά από (κάθε είδους) αποτυχία, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει περίπτωση στο μέλλον να κάνουμε ξανά επιτυχία. Αυτό ισχύει κυρίως στις περιπτώσεις της ερωτικής μελαγχολίας. "Χώρισα από το άλλο μου μισό. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναβρώ κάτι τέτοιο σε όλη μου τη ζωή". Ποιος από μας δεν το έχει πει (σε διαφορετικές παραλλαγές); Λίγο μετά, όμως, (μετά από μια βδομάδα ή μετά από ένα μήνα ή μετά από ένα, δύο ή τρία χρόνια - δεν έχει και μεγάλη σημασία το πότε) όλα αυτά αποτελούν μια πολύ μακρινή ανάμνηση, όταν -στη χάση και στη φέξη- τα σκεφτόμαστε, ευρισκόμενοι στην αγκαλιά της/του αγαπημένης/αγαπημένου μας. Βέβαια, όταν βρισκόμασταν σ' εκείνη την απαίσια κατάσταση, ούτε που μας πέρναγε απ' το μυαλό ότι κάποτε αυτή θα άλλαζε άρδην και το σκηνικό θα ανατρεπόταν πλήρως.
Απλά, έτσι είναι η ζωή...
Οπότε, μην το βάζεις κάτω: "πού θα πάει, πού θα πάει, πού θα βγει, θα γυρίσεις και για μας παλιοζωή..."! :)
a mpa ego apla stamatisa na elpizo. ematha na perno kala kai moni mou, na koimamai ta vradia mazi me tin kolliti mou kai ton filo tis agkalitsa oi 3 mas, na vgaino exo me tous kollitous ktl. den me endiaferei pleon idiaitera to zitima. to problima einai pos kapies fores, thelo na paro to kinito molis xipniso na stilo se kapion "kalimera" kai den exo pou na to stilo kai stelno tis mamas mou stin kipro...
Σταμάτησες να ελπίζεις στα 19 σου? Έχεις πολλά να μάθεις μικρή Jedi. May the force be with you:)
>> koimamai ta vradia mazi me tin >> kolliti mou kai ton filo tis
>> agkalitsa oi 3 mas
Χμμ... :))
>> kai den exo pou na to stilo
Ε, αν είναι να στενοχωριέσαι γι' αυτό, να σου δώσω το δικό μου κινητό να στέλνεις (εξαρτάται, βέβαια, από το τι ώρα ξυπνάς!)!
Post a Comment
<< Home