χωρίς θέμα

Πρέπει να είμαστε το μοναδικό σπίτι (άτε και κάποιες κοτζιάκαρες στην Άλωνα) που δεν ασχολήθηκε να βάλει αποκοδηκοpoushlik ή να αγοράσει νέα τηλεόραση για να πιάνει το νέο ψηφιακό σήμα με τον τέλειο ήχο και την τέλεια εικόνα. Σε 3 μέρες θα βυθιστούμε στο σκοτάδι.

Χεστήκαμε. Έχουμε δορυφορική.

Άσχετο, αλλά πρόσφατα χρειάστηκε να ταξιδέψω στο εξωτερικό για 3-4 μέρες. Την αρχική χαρά μου στο prospect να πάω αλλού και να ξελαμπικάρω κάπως, διαδέχτηκε το άγχος ότι θα έπρεπε να κάνω περίπλοκα arrangements για να προσέχει κάποιος τα τεκνά στην απουσία μου (η δυσκολία να φύγεις αυξάνεται γεωμετρικά αναλόγως των τεκνών που έχεις). Ο Έτερος προσφέρθηκε να προσέχει την κουκλάρα και η μαμά Δρακούνα τη mini me. «Θαύμα» σκέφτηκα, ένα παιδάκι ο καθένας, αναλαμβάνουν επιτέλους τις ευθύνες τους, no problem, το όνειρο της σύγχρονης μάνας τώρα γίνεται πραγματικότητα. Πακέταρα τη βαλίτσα μου και τα λέμε, αναχώρησα μέσα στην τρελή χαρά, αφού πρώτα διεξήλθα λεπτομερώς το τμήμα καλλυντικών και αρωμάτων του αεροδρομίου.

Μετά από περιπλάνηση 12 ωρών σε διάφορα αεροδρόμια και σταθμούς του τρένου στην  Ευρώπη (γ*** τις ανύπαρκτες απευθείας πτήσεις μου μέσα) έφτασα στον προορισμό μου και σκέφτηκα να ενημερώσω το group back home ότι έφτασα καλά. Το group ήταν καλά, το άκουσα λίγο συγκρατημένο αλλά μπορεί να ήταν και η ιδέα μου. Χαλάρωσα και υποσχέθηκα να τους μιλήσω το πρωί που θα ήταν το μεγάλο test: Θα κατάφερναν άραγε να συντονιστούν και να πάνε όλοι ντυμένοι, χτενισμένοι, με τα σωστά accessories στη δουλειά / σχολείο/ babysitter?

Το ίδιο βράδυ έκανα ένα λεπτομερειακό μπάνιο με την ησυχία μου, έλουσα και ίσιωσα μαλλιά χωρίς παρεμβολές (μόνο οι μάνες out there έπιασαν αυτό το υπονοούμενο), έβγαλα φρύδια, έκοψα νύχια και έβλεπα ακίνητη το ταβάνι του δωματίου μου για 43 συνεχόμενα λεπτά χωρίς να βαρεθώ. Μετά ξεράθηκα σε ένα ύπνο χωρίς όνειρα και διακοπές.

Το πρωί, και ενώ έτρωγα το απλό και απέριττο πρόγευμα μου (ότι είχε το μπουφέ συν 2 καφέδες και 2 ποτήρια φρέσκο χυμό πορτοκάλι, ααχχχ απόλαυση, μην σου πω διάβασα ΚΑΙ εφημερίδα) έστειλα ένα μήνυμα να δω σε πια φάση ήταν το group. Μισή ώρα αργότερα απάντησε ο Έτερος ότι σκατά, πανικός, η κουκλάρα δεν ξυπνούσε, δεν προλάβαινε, φώναξε τη μαμά Δρακούνα, έγινε ο κακός χαμός μέχρι να ετοιμαστούν, γάμησε τα, δεν αντέχει, πήγε γραφείο για να ξεκουραστεί, δεν κατάφερε κανένας να χτενίσει την κουκλάρα.

Lovely.

Το ήξερα.

Δεν θα νιώσω τύψεις, όχι. Καλύτερα να νευριάσω. Είναι πιο υγιές αίσθημα.

Για να μην τα πολυλογώ, το τετραήμερο μου ήταν μια χαρά. Έκανα 5 φορές μπάνιο με την ησυχία μου, έφαγα 3 απολαυστικά προγεύματα, κοιμήθηκα 3 νύχτες χωρίς διακοπές και ξαφνικό εγερτήριο για να ταίσω / αλλάξω κτλ. Χτένισα μόνο τον εαυτό μου. Τάισα μόνο τον εαυτό μου. Μείωσα τα τηλεφωνήματα στο ελάχιστο για να μην ακούω μουρμούρα και μοιρολόγια και έλα πίσω όλα είναι μαύρα και άραχνα (έλεος). Δεν μιλώ για τη μαμά Δρακούνα, αυτή είναι καλά εκπαιδευμένη.

Η κουκλάρα αντιθέτως, πέρασε ένα έξαλλο τετραήμερο που έτρωγε ότι ήθελε και κοιμόταν ότι ώρα ήθελε. Γενικά, έκανε ότι ήθελε. Ξεπρογραμματίστηκε. Όπως το video που όταν σου κόψουν το ρεύμα πρέπει να το επαναπρογραμματίσεις.

Γάμησε τα. Όλοι θέλουν να μου δημιουργήσουν τύψεις.

Δεν θα τα καταφέρουν όμως. Τους εξαγόρασα με δώρα.

Μουχαχαχαχα......