Drama Queen

Θα έχετε ίσως προσέξει στις ειδήσεις και στα ελληνικά blogs το κίνημα των Ισπανών στις πλατείες και από προχθές κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Είναι κίνημα ελεύθερων, αγανακτισμένων πολιτών, αγανακτισμένων με την οικονομική κατάσταση, τη χρεοκοπία των χωρών τους, τη διαφθορά, την έλλειψη προοπτικής και μέλλοντος.

Οι εικόνες που είδα από τη χθεσινή συνάντηση στο Σύνταγμα είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Δεν μιλάμε για οργανωμένη διαδήλωση συνδικάτων, συντεχνιών ή κάποιου κόμματος που έχει το μηχανισμό και τον τρόπο να κατεβάσει κόσμο στο δρόμο. Μιλάμε για αυθόρμητη εκδήλωση που διαδόθηκε με sms και μέσω του internet. Τόσοι άνθρωποι να κινητοποιηθούν μη-οργανωμένα είναι (για μένα) εντυπωσιακό.

Νομίζω θα έπρεπε να μας προβληματίσει αυτή η κίνηση. Διαφθορά και έλλειψη προοπτικής και κατεστημένο υπάρχει και στην Κύπρο αλλά προφανώς εμείς δεν είμαστε (ακόμα) τόσο απελπισμένοι όσο οι Έλληνες.  

Αντίθετα, τα ΜΜΕ στην Κύπρο ασχολούνται με το τι θα κάνει ο Κουλίας, ποιον θα υποστηρίξει και ποιος θα γίνει επόμενος Πρόεδρος της Βουλής. Το πολιτικό μας σύστημα «κρέμεται» από τα χείλη του κάθε μικροπολιτικού που ζει τα 10 λεπτά φήμης του.

Να και αν ακολουθήσει το κόμμα του, να και αν δεν το ακολουθήσει.

Σκέφτηκα και άλλο λόγο που εμείς οι Κύπριοι δεν βγαίνουμε στους δρόμους. Δεν έχουμε πλατείες και ακόμα και αν είχαμε, δεν έχουμε την κουλτούρα της πλατείας (να τη χρησιμοποιούμε σαν χώρο σύναξης). Κάτι δείγματα που υπάρχουν, προς το παρόν ανακαινίζονται. Ο μόνος χώρος στη Λευκωσία που χρησιμοποιείται σαν πλατεία (με την έννοια της πλατείας) -η Φανερωμένη-, έχει σοκάρει τους συντηριτικούς που θυμήθηκαν την ευπρέπεια γύρω από την εκκλησία. Διότι αν είσαι νύφη και κατεβαίνεις από τη λιμουζίνα με το ξώπλατο, το νυχούδι το βαμμένο να ξεπροβάλλει που το πέδιλο με τα στρασάκια και 3 χέρια σουβά στο πρόσωπο, δεν έχει πρόβλημα ευπρέπειας. Άμα κρατάς όμως μια κιθάρα, βεβηλώνεις το χώρο.

Reading material: "Streetlife: The Untold History of Europe's Twentieth Century -Leif Jerram-