Πατρότητα

Περίεργη φυλή οι μπαμπάδες. Από τη μια δείχνουν να θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις από την ανατροφή των παίδων τους (μήπως και φορτωθούν όλη την ευθύνη και τους μείνει πακέτο), από την άλλη, όταν δεν το περιμένεις, δείχνουν πόσο ευαίσθητες ψυχές είναι. Και σοκάρεσαι ευχάριστα.

Ο Έτερος ας πούμε. Όταν γεννήθηκε η κουκλάρα, δεν επέδειξε κανένα τρομερό σημάδι ενθουσιασμού. Ήταν μεν στην κλινική, αλλά χωρίς ουσιαστικό ρόλο. Τα κεραστικά και οι γλάστρες ας πούμε, είχαν κάποιο ρόλο. Ό Έτερος ήταν απλώς εκεί. Αργότερα στο σπίτι, άρχισε μεν να ασχολείται με το μωρό αλλά και πάλι, με συγκρατημένο ενθουσιασμό. Σε στυλ «οκ, ήρθες τώρα και εσύ και καλωσόρισες αλλά δεν σε ήξερα και χτες. Κάτσε να γνωριστούμε πρώτα και βλέπουμε.»

Αργά αργά και σταθερά, άρχισε να ενδιαφέρεται για ότι αφορούσε το μωρό. Μια καλή μέρα αποφάσισε να πάει να της αγοράσει ρούχα (και τα δικά του μόνος του τα αγοράζει –ευτυχώς-). Μια άλλη καλή μέρα, αποφάσισε να την πάει μόνος του περίπατο. Σε μια άλλη άσχετη στιγμή δήλωσε ότι θα προτιμούσε να κάνει μόνο κόρες. Ο Έτερος δεν έχει αδερφές. Γενικά η οικογένεια του είναι όλο αγόρια. Ίσως γι’ αυτό έκανε αυτή τη δήλωση. Από ασχετοσύνη.

Εμένα, που η οικογένεια μου είναι μια απέραντη και έξαλλη κοριτσομάνια δεν ξέρω αν θα συμφωνούσα. Η κουκλάρα μπορεί να μην είναι Daredevil, αλλά κάποτε θα μπει στην εφηβεία. Εκείνη την περίοδο λέω να το ρίξω στις ουσίες. Για να αντεπεξέλθω στις προκλήσεις. Επίσης, δεν θέλω να χαλάσω το συννεφάκι του Έτερου. Γι’ αυτό δεν θα του πω για τις υστερίες, τις μάχες με το πιστολάκι, το βάψιμο των μαλλιών, για τα ρούχα, για απαράδεκτους γκόμενους που θα κάνουν την εμφάνιση τους και θα παρελαύνουν μέσα στο σπίτι. Για τα ψέματα, τις κουτοπονηριές, τα πείσματα, τις εξυπνοβλακείες που θα κάνει. Το ατέλειωτο κουτσομπολιό κλειδωμένη μέσα στο δωμάτιο της με τις φιλενάδες της. Τους λογαριασμούς του τηλεφώνου (αν και τώρα που το σκέφτομαι, αυτό μπορεί να το αποφύγουμε με το internet). Τις ατέλειωτες κουραστικές αναλύσεις για κάθε τι που της λες.

Προχτές ντύθηκαν, χτενίστηκαν και πήγαν μαζί περίπατο για να της αγοράσει την πρώτη της τσάντα για το νηπιαγωγείο. Εγώ το ανέβαλλα για την τελευταία στιγμή. Ο Έτερος αποφάσισε ότι έπρεπε να γίνει σχετική ιεροτελεστία και έπρεπε εκείνος να το κάνει. Χάθηκαν για 2-3 ώρες και επέστρεψαν με την πιο έξαλλη, πολύχρωμη, Hello Kitty τσάντα που μπορούσαν να βρουν. Στην παρατήρηση ότι η Hello Kitty είναι της εποχής μου (Oh my God I did not just say that), με πληροφόρησε ότι κάνει δυναμικό come back. Αναμένω με αγωνία την επιστροφή του Sport Billy. Επίσης δήλωσε ότι ο σχολικός εξοπλισμός είναι δική του ευθύνη.

Μια μάνα, οφείλει να αναγνωρίζει και να εκμεταλλεύεται έγκαιρα τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται. Αυτή η έκρηξη πατρότητας μου συμφέρει αφάνταστα. Θα αφήσω τον Έτερο να πιστεύει ότι η κουκλάρα θα συνεχίσει για πάντα να τον κοιτάζει με λατρεία ζωγραφισμένη στα μάτια της. Δεν θα μεταμορφωθεί σταδιακά σε ΑΤΜ που φτύνει χαρτονομίσματα για χάρη της. Όχι, ποτέ, σκέφτηκε αυτή και ακολούθως πήγε shopping.