Καζαμίας εγκυμοσύνης

Ακολουθεί Καζαμία για το υπόλοιπο της εγκυμοσύνης μου και αλίμονο της αν δεν γίνει όπως τα περιγράφω.

Φεβρουάριος: Αισίως τελειώνω τον τρίτο μήνα και μπαίνω στον… τέταρτο (ρίξε ένα standing ovation για το μαθηματικό μυαλό). Οι αναγούλες θα κοπούν δια ροπάλου, η υπνηλία επίσης και θα γίνω κάτι σαν βρικόλακας - party animal – sexy mama. Η κοιλιά παραμένει σε λογικά επίπεδα, άμα ρουφήξω αρκετά, ξεγελώ ακόμα και τη μαμά Δρακούνα ότι δεν είμαι έγκυος. Το πρόβλημα είναι ότι πάνω από 2 δέκατα του δευτερολέπτου δεν μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου. Πόσοι να αναπνεύσουμε σε αυτό τον οργανισμό! Το τεκνό αποφασίζει επιτέλους αν θα γίνει γκόμενα ή γκόμενος αλλά επειδή δεν ξέρεις καμιά φορά, λέμε να περιμένουμε να ενηλικιωθεί για να βεβαιωθούμε.

Μάρτιος: Μπαίνει η άνοιξη. Ανθίζουν τα λουλούδια. Καρποφορούν τα δέντρα. Από όλα αυτά για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει τίποτα, μόνο να ανοίξει λίγο ο καιρός να μην χρειάζεται να φορώ 6 layers ρούχων κάθε φορά που θέλω να μετακινηθώ. Ναι, ξέρω ότι ζω στην Κύπρο. Είμαι τουρτούρα και είναι πρόβλημα μου. Το τεκνό κάθεται σταυροπόδι (τώρα που διαθέτει και πόδια) μέσα στη μήτρα και αναλογίζεται την αβάστακτη ελαφρότητα του είναι. Περί τα τέλη Φεβρουαρίου, ανακαλύπτει ότι έχει και δύο χέρια που τρώγονται. Τα μασουλάει ευτυχισμένο.

Απρίλιος: Οι μάχες συνεχίζονται αμείωτες για το πώς θα είναι το όνομα του τεκνού. Δεν αγχωνόμαστε όμως διότι έχουμε άλλους 3-4 μήνες να σφαχτούμε καταλλήλως. Το τεκνό αρχίζει να μεγαλώνει και από size Playmobil γίνεται size Barbie. Δηλώνει ότι όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει εκατομμυριούχο, στο οποίο του υπενθυμίζουμε ότι λάθος μήτρα βρήκε να κατοικήσει, εμείς είμαστε παιδιά του λαού. Το τεκνό κάνει αίτηση για να μεταφερθεί σε πιο glamorous περιβάλλον. Απορρίπτεται λόγω του ότι στην αίτηση του ξέχασε να βάλει χαρτόσημο της λίρας.

Μάιος: Γράφω γράμμα στην Anna Wintour της αμερικάνικης Vogue για να την ευχαριστήσω που η μόδα φέτος θέλει τα ρούχα ριχτά και αερικά σαν ξέμπαρκος χίπης της δεκαετίας του 70. Μου θυμίζω την Έλενα Ναθαναήλ στο πιο χαρούμενο και με λιγότερο eye liner. Τα ρούχα είναι τόσο αερικά που δεν χρειάζεται να φορέσω καν maternity, πάω στο Zara και βγάζω τα μάτια μου σε λογικές τιμές. Το τεκνό κάνει σιωπηλή διαμαρτυρία προς συμπαράσταση των ανταρτών στην Κολομβία και του commandant Marcos. Αφού μόνο κόκκινο βλέπει εκεί που είναι, εξελίσσεται σε αριστερό. Πρέπει να το προσέξω αυτό.

Ιούνιος: Η κοιλιά μου λειτουργεί ως το κέντρο της Γης. Έχει το ίδιο gravitational pull με μια μαύρη τρύπα, μόνο που δεν επιβραδύνει το χρόνο αλλά επιμηκύνει την ανυπομονησία μου… ευτυχώς που δεν είμαι ελέφαντας. Προχτές στον ύπνο μου όταν γύρισα πλευρό, ο άξονας της Γης κουνήθηκε και κάτι πάγοι στο Βόρειο Πόλο έσπασαν. Λέω να κόψω τις μετακινήσεις. Το τεκνό ανακάλυψε ότι άμα με κλωτσήσει το κλωτσώ και εγώ πίσω. Θέλει να παίζει αυτό το παιγνίδι όλη μέρα. Σκέφτομαι να του αγοράσω Playstation για να με αφήσει ήσυχη. Τέλη του μηνός ο γιατρός μας ανακοινώνει με ύφος βλοσυρό ότι από τώρα μέχρι τη γέννα, κομμένο το sex λόγω κινδύνου να προκαλέσουμε πρόωρα τοκετό. Οτιδήποτε θέλουμε να κάνουμε θα γίνεται «εξωτερικά και manually»… πίσω στην early εφηβεία και το χούφτωμα δηλαδή… λέμε τα βράδια να πηγαίνουμε και σε ερημικά παρκάκια για το εφέ αλλά πλέον έχω γίνει βουβάλι και δεν λέει. Θα τρομάξουμε τα άλλα ζευγαράκια.

Ιούλιος: Κάθομαι ακίνητη και περιμένω. Μέσα στον κλιματισμό. Ο Έτερος επίσης. Το τεκνό ζει μια ευτυχία, απαγγέλλει Αρθούρο Ρεμπό και θέλει να το μοιραστεί μαζί μας αλλά εμείς δεν θέλουμε. Θέλουμε να πάμε διακοπές χύμα στο κύμα. Σκέφτομαι να στείλω το τεκνό πίσω στη μάνα του αλλά δεν γίνεται. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, λάθη δεν αναγνωρίζονται.

Αύγουστος: Το χάος. Η Αποκάλυψη. Το τέλος του κόσμου. Που πήγα και έμπλεξα.