Στο Παρίσι κάνει κρύο (τρίτο και φαρμακερό)

Όταν έγραφα για τη ξύλινη γλώσσα, ξέχασα να προσθέσω μια φράση που ανήκει σε αυτή την κατηγορία: Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Τη θυμήθηκα πανυγηρικά όταν άκουσα τις δηλώσεις του ΟΗΕ και της πλευράς μας από το Παρίσι. Δεν είναι ότι είμαι χεραίκακη. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να ικανοποιηθώ με τίποτα. Αντιθέτως, από τότε που θυμάμαι, ψάχνω για το φως στην άκρη του τούνελ. Προσπαθώ να είμαι προετοιμασμένη για όλα.

Μα τι μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και μα***ίες μας λένε? Ξανά από την αρχή?

Από τον Φιλελεύθερο:

"....Σε πρώτη φάση θα αρχίσουν συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών σε τεχνικό - όπως χαρακτηρίστηκε - επίπεδο για θέματα όπως η απαγκίστρωση, η πλήρης αποναρκοθέτηση και η αποστρατιωτικοποίηση. Παράλληλα, συμφωνήθηκε η έναρξη συνομιλιών και για το θέμα της Αμμοχώστου..."

και λίγο πιο κάτω:
"...Τόσο η ελληνοκυπριακή πλευρά όσο και ο ΓΓ συμφώνησαν στην ανάγκη καλής προετοιμασίας του εδάφους, μια προϋπόθεση που έθετε η Λευκωσία και την οποία αποδέχθηκε ο κ. Ανάν...."

Αυτά τα πράγματα (απαγκίστρωση, αποναρκωθέτηση, αποστρατικοποίηση) τα ακουμε για ΧΡΟΝΙΑ. Και by the way, αποναρκωθέτηση γίνεται as we speak, δεν είναι καινούργια πατέντα, τα φυλάκια επανδρώνονται όλο και από λιγότερους στρατιώτες, άρα τι συμφωνήθηκε τελικά? Να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που ήδη κάνουμε? Χαίρω πολύ. Κάναμε τεράστια πρόοδο.

Όσο για την Αμμόχωστο, ναι, είναι καταπληκτικό ο ελληνοκύπριος και ο ΟΗΕς να λένε "θα συζητήσουμε το θέμα της Αμμοχώστου". Αν δεν ακούσω από τουρκικά (και τουρκοκυπριακά) στόματα να αναφέρονται στην Αμμόχωστο δεν πιστεύω τίποτα. Και δεν δικαιούμαι να πιστεύω τίποτα. Διότι ο δικός μας πάντα θα εκφράζει τους ευσεβείς του πόθους με το "συζητάμε για την Αμμόχωστο". Ο Τούρκος που είναι actually μέσα στην πόλη τι λέει? Μακάρι να μην είναι φούσκα και αυτό.

Οικοδόμηση εμπιστοσύνης επιτυγχάνεται και με τους ακόλουθους τρόπους (και ας μην σας αρέσει):

με τους ελληνοκύπριους παίχτες των καζίνο των κατεχομένων

με αυτούς που πάνε διήμερα κτλ στα κατεχόμενα (ναι, σε ελληνοκυπριακές περιουσίες)

με τους τουρκοκύπριους που έρχονται να ψωνίσουν από τον Ορφανίδη και το Άλφαμεγα

με τη λειτουργία εκκλησιών και τζαμιών

με τους τουρκοκύπριους που έρχονται να δουν τα χιόνια στο Τρόοδος

με τους ελληνοκύπριους που θα πάνε να κόψουν τη μούτη της σαρακοστής στον Πενταδάκτυλο.

Και με αυτά τα απλά οικοδομούμε εμπιστοσύνη. Διότι η εμπιστοσύνη δεν είναι θεωρία να την διαβάσεις στο βιβλίο να την μάθεις παπαγαλία. Ή την νιώθεις, ή δεν την νιώθεις.

Αυτά. (και σας παρακαλώ, μην μου αρχίσετε με τα ναι και τα όχι του Σχεδίου Ανάν, δεν είναι αυτό το θέμα του post. Και η κουτσή Μαρία το έχει πάρει χαπάρι, ότι η κάθε κυβέρνηση προτιμά το δικό της σχέδιο λύσης. Γι'αυτό και είχαμε 5-6 σχέδια μέχρι τώρα. Αν λόγω ηλικίας δεν τα θυμάστε δεν πειράζει. Υπήρξαν όμως και άλλα.