Διάλειμμα

Νομίζω έκατσεν η παταρία μου...

Σοβαρά, δεν έχω ενέργεια να κάνω τίποτε. Plus, εξέρανε το δεξί μου χέρι που το κράτα-κράτα τη Mini-me (τζιαι ακόμα 5 κιλά είναι. Φαντάσου τι έχει να γίνει στη συνέχεια). Ακόμα πίνω σταθερά τριών λογιών διαφορετικές πολυβιταμίνες αλλά δεν φαίνεται να βοηθούν.

Το Σάββατο είπα να βγω έξω για αλλαγή, όχι για να πάω supermarket, έξω κανονικό, τη νύχτα, φορώντας ρούχα του «έξω» (sort of, ότι μου έμπαινε anyway). Για όλη τη διάρκεια της ημέρας ήμουν hyper και ανυπομονούσα να βρεθώ κάπου χωρίς kids. 1 ώρα πριν να βγω έξω άρχισαν να πέφτουν οι ρυθμοί μου και να νυστάζω. Όταν τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στο «έξω», ήμουν τόσο κουρασμένη που απαντούσα μονολεκτικά σε ότι με ρωτούσαν. Εκούμπησα πάνω σε ένα δέντρο (ήμασταν έξω, κάτω που μια σόπα-λάμπα για να καπνίζει ο Έτερος) και έμεινα ακίνητη για 2-3 ώρες. Το δέντρο νομίζω ήταν χρυσομηλιά.

Πάντως δεν φαίνεται να χάνω τίποτε exciting που το «έξω». Το ίδιο έμεινε, όπως το θυμούμαι. Το μόνο διαφορετικό είναι που έβλεπα όλο άγνωστες νεαρές φάτσες. Αν επιστρέψω ποτέ πίσω στο dating scene (εδώ γελάμε) θα πρέπει να γίνω cougar. Τζείνο έμεινε να κάμω.

Πρέπει desperately να κάνω τον εαυτό μου service. Η ώρα που και αυτό το maternity leave θα φτάσει στο τέλος του πλησιάζει. Αν κάτσω να απαριθμήσω όλα τα πράματα που δεν θα ξανακάνω στη ζωή μου θα με πιάσει η μαύρη μελαγχολία και καμία βιταμίνη δεν θα με σταματά.

Λέω να βάλω μια άνω τελεία και να αναχωρήσω για το ετήσιο προσκύνημα μου στα ψηλά βουνά. Πέρκει παγώσει ο κώλος μου και φέρω τα μίλια μου.   

Auf Wiedersehen.